Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.2008, Blaðsíða 17

Einhvern tíma í kringum 1980
þótti tveimur núllum ofaukið á krón-
unni og þeim velt úr hlassi, eftir stóð
íslenskur gjaldmiðill jafnfætis þeim
danska. Einar Ben, hinn stórhuga
skáldjöfur, 5000-kall þásins, er 50-
kall núsins. Myntbreytingin hefur því
forðað íslensku þjóðinni frá þeirri
niðurlægingu að aka um í Ikea með
skáldabúntin í hjólbörum.
Um líkt leyti fögnuðu Íslend-
ingar unnum þorskastríðum og út-
færslu landhelginnar svo mjög að
óheftri sjósókn á Íslandsmiðum lauk
skömmu síðar. Frá sjónarhóli þjóð-
arinnar var fiskifriðun skynsamleg,
í öðrum gægjugötum var einkavæð-
ing fiskimiðanna keppikeflið. Nú,
aldarfjórðungi síðar, veiðum við einn
fisk miðað við þrjá áður. Hitt mark-
miðið, einkavæðing fiskimiðanna,
náðist hins vegar og varðar sektum
eða tukthúsvist hverjum sem ekki
virðir.
Þak yfir höfuðið er ein
elsta fylgja mannkyns. Á Ís-
landi reyndar óbúandi án
þess. En nægjusemi fyrri
tíma er útdauð og land-
inn kröfuharður á pláss.
En allir boltar uppi koma
niður, líka þessi og nú selj-
ast gímöldin illa, verðgildi
hverrar spýtu, hverrar flís-
ar rýrnar hratt. Jafnvel þrjá-
tíu prósenta pompi spáð og
magasýrurnar brenna í þétt-
býlingum. Vil því minna á, og
vísa til framangreindrar einka-
væðingar fiskimiðanna, að fast-
eignir landsbyggðarfólks hafa unn-
vörpum tapað nær öllu verðgildi
sínu, þykja ekki veðtækar og marg-
ar æviafkomur riða á sviðinni jörð.
Eða eins og Einseyringar hrópuðu,
þróun, þróun, þegar kvótinn kom en
skemmdarverk, skemmdarverk þeg-
ar hann fór.
Þegar mæra skal efnahagssnilld
ráða-
manna er gjarnan fiskað í ABCD. Sá
elexír hýsir vísitölur og verðbólgur,
kaupmætti og stýrivexti, allskonar
kvikindi sem stjórnmálamenn ein-
ir skilja. Enda firnagóðir í matbún-
ingi þessa framandi fyrirbæra sem
þjóðin gleypir þakklát eins og sjúk-
lingur sem bíður fregna frá lækni af
líðan sinni. Og nú er kátt í höllinni
því samkvæmt ABCD er Ísland ein
ríkasta þjóð í heimi. Og enn kætist
höllin því búið er að bjarga krón-
unni úr klóm óprúttinna alþjóðlegra
myntsala með trilljón króna láni úr
nálægum frændgarði. Og allt ætlar
um koll að keyra af fögnuði á næsta
landsfundi, sama hverjir halda hann
og hvar.
Þegar Jón keypti hlutabréf í Flón
var standurinn hár. Núna er risið
lágt, nánast bara hnappur og Viagr-
að löngu hætt að virka. Jón græt-
ur við öxl forsætisráðherra,
kollsteyptur en æðstráðand-
inn minnir Jón góðlátlega
á hinn frjálsa markað,
hann sé sjálfbær og eng-
inn geri neitt tilneyddur.
Á hinni öxlinni hang-
ir Guðjón og minnir
æðstráðandann á koll-
steypuna sem yrði ef
farið væri eftir mann-
réttindaáliti Sameinuðu
þjóðanna og kvótakerf-
inu breytt. Ráðherrann
glottir og minnir Guðjón á
sjálfbærni flokksins og þar
geri menn ekkert ótilneyddir.
Þá spyr Guðjón: En Ingibjörg?
Ingibjörg?! Hvaða Ingibjörg? Og
þar hlæja þeir enn.
Sandkassinn
Útlönd eru ofmetin. Þau eru
bara alls ekkert spes. Ég fer lík-
lega ekki til útlanda á þessu ári,
enda langar mig ekkert til þess-
ara asnalegu landa. Mig langar
ekkert til þess að baða mig í
sólinni á ströndum Spánar eða
skoða Eiffel-turninn í París. Mig
langar ekki vitund í siglingu um
Miðjarðarhafið eða í fjallaferð
um Alpafjöllin. Allra síst langar
mig að eyða tíma og peningum í
það að kynnast framandi menn-
ingu, mat og siðum.
Mig langar ekki til Asíu, ekki
til Ameríku, ekki til Afríku og
alls ekki til Ástralíu þar sem
hægt væri að skoða kengúr-
ur og kóala-
birni í þeirra
náttúrulega
umhverfi. Ég
vil bara vera
heima enda
hef ég ekkert
erindi í burtu.
Ég hef reyndar
stundum heyrt
góðar sögur af
útlöndum. Þær eru flestar upp-
spuni frá rótum og allar ýktar. Er
virkilega ætlast til þess að ég trúi
því að í Portúgal sé meira en 20
gráðu hiti alla daga sumarsins?
Það væri reyndar ekkert afleitt
að vera í sól og 20 gráðu hita
í nokkra daga. Ekki gerist það
á Íslandi. Þá
gæti ég kannski
prófað sund-
skýluna mína
og viðrað
stuttermabol-
ina. Ég gæti
smakkað þetta
Pina Colada
og hrakið þær
sögusagnir að
sandur í Evrópu geti verið gulur.
Ég gæti prófað að synda í sjón-
um án þess að vera í þurrbún-
ingi. Þá gæti ég tekið léttan kúrs
í erlendum tungumálum og
stundað framandi veitingastaði.
Það væri kannski bara ágætt að
fara til útlanda í sumar. París er
víst sæmileg og hringleikahús-
ið í Róm líka. Það er ekki alltaf
bræla á Miðjarðarhafinu og ef
til vill gæti verið fallegt útsýni af
Ölpunum. Ástralar þykja nokk-
uð „kammó“ og Nýja-Sjáland
er víst æði. Ég verð eiginlega að
skreppa út. Útlönd eru vanmet-
in.
Efnahagsundrið
DV Umræða mánudagur 16. júní 2008 17
Landhelgisgæslan fylgist með Parið á steininum lætur eftirlit Landhelgisgæslunnar sér í léttu rúmi liggja enda vanari að þeir fylgist með landhelgi
íslands heldur en því sem landkrabbarnir aðhafast. DV-MYND Ásgeirmyndin
P
lús
eð
a m
ínu
s
Spurningin
„nei, hver er ber að baki nema sér
hverfisbar eigi,“ segir Kormákur
geirharðsson veitingamaður, en
honum var gert að stytta afgreiðslu-
tíma Ölstofunnar, kráar sem hann rekur,
vegna óláta gestanna. Eins og dV
greindi frá eru nágrannar skemmti-
staða farnir að selja íbúðir sínar til að
losna við hávaðann um helgar.
Endar þú Einn
í hvErfinu?
Drangsnesingar fá plúsinn fyrir
frumleika en á hinni árlegu
bryggjuhátíð þar í júlí verður
keppt um fallegustu fuglahræðuna.
Öllum er heimil þátttaka, hvaðan sem
þeir eru af landinu.
LÝÐUR ÁRNASON
heilbrigðisstarfsmaður
skrifar
„Þak yfir höfuðið
er ein elsta fylgja
mannkyns. Á
Íslandi reyndar
óbúandi án þess.“
-hvað er að frétta?
BALDUR GUÐMUNDSSON
skrifar