Frjáls verslun - 01.03.2007, Síða 51

F R J Á L S V E R S L U N • 3 . T B L . 2 0 0 7 51
Kjarnorkukonan Sólveig Eiríks-dóttir, eða Solla á Kostinum eins og margir þekkja hana, er ódrep-andi talsmaður heilsufæðis og
hollra lífshátta. Nítján ára greindist hún
með matarofnæmi og breytti um mataræði
í kjölfar þess. Litla hippastelpan sem einu
sinni stóð á haus og tuggði þang framleiðir í
dag heilsufæði undir heitinu Himnesk holl-
usta og hefur brennandi áhuga á fótbolta.
Fyrirtækið gengur vel og að sögn Sólveigar
er hún rétt að byrja að kynna hollan mat
fyrir þjóðinni.
Sólveig Eiríksdóttir er fædd í Reykjavík
24. september 1960. Hún er næstelst fjög-
urra systkina og á þrjá bræður. Foreldrar
hennar eru Eiríkur Haraldsson, fyrrverandi
menntaskólakennari, og Hildur Karlsdóttir
píanókennari. Sólveig segist vera Reykvík-
ingur í húð og hár enda alin upp í Vest-
urbænum og sannur KR-ingur.
Bar út blöð fimm ára
„Við bjuggum fyrst á Ásvallagötu en fluttum
síðan á Hagamel. Það var alveg frábært að
alast upp í Vesturbænum og í minning-
unni er æskan æðisleg og einn stór leikur,
brennó, yfir og fallin spýtan. Það var mikil
uppbygging í Vesturbænum á þessum tíma
og mikið af krökkum í hverfinu til að leika
sér með. Ég var þriggja ára þegar fjölskyldan
flutti á Hagamel sem er stór og opin gata
rétt við Hagaskóla og stanslaust fjör. Ég hóf
svokallað fornám í Melaskóla og fór í sjö ára
bekk þar. Tólf ára fór ég í Hagaskóla og lauk
gagnfræðaskóla þar en féll á landsprófi.
Sem unglingur var ég eins og margir
aðrir unglingar á þeim tíma, hlustaði á
Procol Harum og reyndi að svindla mér inn
í Tónabæ og spilaði handbolta. Ég hef alltaf
haft mikla hreyfiþörf og var fimm ára byrjuð
að bera út blöð með eldri bróður mínum.
Sjö ára var ég komin með mitt eigið hverfi
og hélt því þar til ég var fimmtán ára. Ég
vaknaði klukkan hálf sjö á morgana og er
enn mikill morgunhani og alltaf komin á
fætur fyrir allar aldir,“ segir Sólveig.
Í máli Sólveigar kemur fram mikill fót-
boltaáhugi. „Þegar ég var lítil tíðkaðist ekki
að stelpur spiluðu fótbolta eins og strákar
og ég öfundaði alltaf bræður mína af því að
mega það. Ég var alltaf með peninga í vas-
anum þegar ég var krakki vegna þess að fólk
vorkenndi mér svo mikið fyrir að bera út og
keypti af mér aukablöðin. Hluti hans fór
náttúrlega í nammi en einu sinni þegar ég
var sex ára notaði ég peninginn til að fara á
rakarastofu og láta klippa á mig drengjakoll
án þess að nokkur vissi og reyndi að smygla
mér inn á fótboltaæfingu með strákunum.
Eftir klippinguna var ég sannfærð um að
ég liti út nákvæmlega eins og strákur og
fór beinustu leið í KR-heimilið til að fara á
æfingu. Þjálfarinn sá náttúrlega um leið að
ég var stelpa og ég man hvað ég varð svekkt
þegar hann sendi mig burt og sagði mér að
fara að æfa fimleika eða eitthvað í þá áttina
með hinum stelpunum. Hjartað í mér brotn-
aði alveg í tvennt við þetta en í framhaldi af
því sneri ég mér að handbolta og æfði hann
með KR fram á unglingsárin.
Pabbi stofnaði og rak skíðaskóla í Kerl-
ingafjöllum og ég var þar mikið á sumrin
allt fram til þrítugs. Ég var líka mikið í
skátunum sem krakki. Byrjaði sem ljósálfur
í Ægisbúum og var orðin skátaforingi með
SÓLVEIG EIRÍKSDÓTTIR Í NÆRMYND:
TEXTI: VILMUNDUR HANSEN
MYNDIR: GEIR ÓLAFSSON
„LITLA HIPPASTELPAN“ MEÐ HIMNESKA HOLLUSTU
S Ó LV E I G E I R Í K S D Ó T T I R Í N Æ R M Y N D