Franskir dagar - 01.07.2015, Síða 15

Fpaj\skip ckg&r ® iesjo\irs freux^ðis

*
göngu og safnast svo saman kringum varðeld í
skógarijóðri, gítarleikur og söngur dunar, bjór er
teygaður af stút og menn rífa í sig harðfiskinn
af mikilli áfergju.
Að þræða fjallvegi og slóða þykir heimamönnum
hin besta skemmtun. En að hossast í jeppunum
gerir okkur aðkomufólkið ósköp auðmjúkt og
lítilmótlegt. Við gerum okkur grein fyrir því að
það er heil listgrein að kunna að sfyra farartæk-
inu á vaði yfir straumþunga á með aðra hönd á
stýri, en stilla jafnframt ballansinn á Mozart í
græjunum með hinni. Þetta land er heil ljósa- og
litasymfónía, sem öðru hvoru er rofin af þögn-
inni eða miklum fossanið. Álfarnir eru aldrei
langt undan, til dæmis rekumst við á þá í grænni
gróðurvin í miðri eyðimörkinni á hálendinu,
bæði milli tveggja steina sem mosanum hefiir
nánast tekið að hylja en líka í leirpyttum og
gufuhverum undir fjallshlíð. Við komum auga
á þá í fjarska í stórfurðulegu landslagi, en einnig
í augnaráði vitavarðarins sem við hittum á enda
veraldar og h'ka í brosi Kristmundar Þorleifssonar
þegar hann, yfirvegaður, kenndi okkur hvernig
ætti að beita á önguhnn og renna fyrir þorskinn
í firðinum sínum. En tröllin eru heldur aldrei
langt undan og stundum gera þau manni grikk,
eins og þegar þau renndu steinvölu undir dýnuna
okkar í fjallaskálanum þannig að okkur kom ekki
blundur á brá eða þegar þau settu egghvassan
stein í vegkantinn þannig að dekkið sprakk á
jeppanum okkar. En á endanum rættist merkilega
vel úr þessu öllu saman, þegar við renndum aftur
inn í höfuðborg landsins og drukkum í okkur
menningarlega andrúmsloftið og hina smekk-
legu fegurð miðbæjarins. Höfðinglegar móttökur
hlutum við í landi sem er enn að mörgu leyti
unglegt, rétt eins og það endurspeglast í hinu
kröftuga og glæsta landslagi sem það prýðir.
SÖLUSKÁLI S.J. FÁSKRÚÐSFIRÐI & 475 1490
SKYNDIBITASTAÐUR OG BENSÍNSTÖÐ VIÐ ÞJÓÐVEGINN OPNUNARTÍMI KL. 9-22 ALLA DAGA
15