Ægir - 01.06.2012, Blaðsíða 31

31
F I S K M A R K A Ð I R
Matís ohf. er í mörgum skilningi mikilvæg auðlind fyrir Íslendinga.
Fyrirtækið er lykilaðili í matvælarannsóknum og matvælaöryggi og
hefur að baki sér þekkingu 100 starfsmanna sem eru sérfræðingar og
vísindamenn á ólíkum sviðum.
Rannsóknir eru íslenskum sjávarútvegi mikilvægar því þæ styðja
framþróun, nýsköpun og markaðsstarf greinarinnar. Hjá Matís er
stöðugt unnið að fjölda rannsóknarverkefna sem tengjast sjávarútvegi
með ýmsum hætti. Þannig leitum við sífellt svara og vitum alltaf meira í
dag en í gær.
Rannsóknir
í þágu sjávarútvegs
Stefna Matís er að
 ... vera framsækið þekkingarfyrirtæki sem eflir samkeppnishæfni
Íslands og skilar þannig tekjum til íslenska ríkisins
 ... vera eftirsóttur, krefjandi og spennandi vinnustaður með fyrsta
flokks aðstöðu þar sem starfsmenn njóta sín í starfi
 ... hafa hæft og ánægt starfsfólk
Gildi Matís
 Frumkvæði
 Sköpunarkraftur
 Metnaður
 Heilindi
Hlutverk Matís er að
 ... efla samkeppnishæfni íslenskra afurða og atvinnulífs
 ... tryggja matvælaöryggi og sjálfbæra nýtingu um-
hverfisins með rannsóknum, nýsköpun og þjónustu
 ... bæta lýðheilsu
www.matis.is
pólitískum afskiptum sé ég
fyrir mér að þeim muni fækka
verulega á næstu misserum ef
ekki verður snúið af þessari
miðstýringarleið stjórnvalda.
Pólitísk afskipti og
samræmdar gallabuxur!
Eitt dæmi til viðbótar má
nefna um pólitísk afskipti.
Þegar makríll fór að veiðast
við Íslandsstrendur tóku
stjórnvöld ákveðna stefnu í
þá átt að gefa sem flestum
færi á að stunda makrílveiðar.
En til þess að fá úthlutun til
veiða á makríl þá þarf við-
komandi útgerð að framvísa
til stjórnvalda samningi um
bein viðskipti við einhverja
ákveðna vinnslu. Frjálsræðið
nær sem sagt bara hálfa leið
þar sem ekki má selja um-
ræddan makríl á fiskmarkaði
og gefa þannig fleirum tæki-
færi til að vinna hann og
hugsanlega finna nýjar leiðir
til verðmætasköpunar. Nei,
nei – aftur skal fara til mið-
stýringar og pólitískra af-
skipta.
Greinin hefur um langt
árabil fundið hagkvæmustu
og verðmætustu leiðirnar í
hverju tilfelli fyrir sig. Að
undanförnu hefur mér samt
oft komið í hug að sá dagur
rynni upp að stjórnvöld setji
um það reglur að allar galla-
buxur sem seldar eru hér-
lendis séu útvíðar en ekki að-
sniðnar því það hljóta allar
atvinnugreinar að búa við
sömu skilyrði og lúta sömu
afskiptum stjórnvalda.
Skattlagningin er á
starfsfólkið í sjávarútvegi
Hverjar eru svo auðlindirnar í
sjávarútvegi? Að mínu mati er
nauðsynlegt að menn velti
því fyrir sér og taki um það
upplýsta umræðu. Er fiskur-
inn í sjónum auðlindin? Eða
eru það einhverjir aðrir hlutir
í þessari keðju sem eru raun-
verulega auðlindin? Fiskurinn
í sjónum er ekki auðlind ef
enginn á skip og býr yfir
kunnáttu til að veiða hann.
Fiskurinn er heldur ekki auð-
lind þótt hann væri veiddur
ef enginn kann að verka
hann, selja og koma vörunni
í neyslu. Af þessu má sjá að
mesta auðlindin í sjávarútvegi
er fólkið sem í greininni starf-
ar. Það kann að fjárfesta í
réttum tækjum og tólum,
veiða fiskinn, verka hann og
selja. Það er auðlindin sem
við eigum. Því má segja að sú
ofurskattlagning sem nú blas-
ir við af hálfu stjórnvalda er
skattlagning á þetta fólk og
engan annan. Það er verið að
færa fjármuni frá fiskverka-
fólki og sjómönnum til ann-
arra íbúa þessa lands, fólks
sem þá hugsanlega í framtíð-
inni hefur það starf að selja
útvíðar gallabuxur.
Það er ekki svo að ég sé á
móti auðlindagjaldi, en skatt-
lagning af því tagi á að vera
hófleg og ekki síst eiga allir
að sitja við sama borð, þ.e.
að samskonar skattlagning á
þá að koma á allar aðrar auð-
lindir landsins svo að at-
vinnugreinum og því starfs-
fólki sem í þeim starfar sé
ekki mismunað.