Vesturbæjarblaðið - 01.12.2005, Blaðsíða 21

DESEMBER 2005 21Vesturbæjarblaðið
Aðventa stendur yfir með mikl-um önnum, ys og þys, glað-
værð og geðshræringu, söng og
svellandi kæti. Hátíð! Allir með!
Hvað er að gerast? Er verið að fagna
sigri í knattspyrnu eða körfubolta?
Er fagnaðarlátum stjórnað af klapp-
stýrum? Nei, gleðin stafar af því að á
aðventu rifjar kirkjan og hennar fólk
upp gamla frétt frá Jerúsalem. Jer-
úsalem hefur lengi verið ofarlega á
baugi í fréttum heimsins. Hvert er
innihald þessarar gömlu fréttar sem
er sífellt ný? Hún fjallar um mann
sem kom og vitjaði borgar og fólks-
ins þar. Hver var að koma til borgar-
innar? Hver vakti slíka athygli? Það
var hvorki poppstjarna né íþrótta-
hetja, frambjóðandi eða kvikmynda-
stjarna. Landsbyggðamaður var á
leið inn í höfuðborgina - ekki í glæsi-
vagni eða á gæðingi - heldur á
áburðardýri - á asna. Þannig vildi
Hann hafa það, Hann sem kom, sá
og sigraði. Ekki með ofbeldi eða
svikum, heldur með kærleikann ein-
an að vopni, hógvær og lítillátur.
Þannig var Jesús og þannig er Hann,
kemur sífellt á óvart - birtist þar
sem síst skyldi af því að viska Hans
er er mönnum vitrari. Hann sá fyrir
sér nýja framtíð friðar og hagsældar
fyrir alla menn. Jesaja spámaður tal-
aði um komu manns sem mundi
hafa djúptæk áhrif á samtíð sína og
sögu. Hann sá fyrir sér friðarríki fyr-
ir tilstilli þessa manns þar sem
mannkyn hefur lagt af verk myrk-
ursins, hafnað vopnavaldi og smíð-
að nytjahluti úr stríðstólum og nýt-
ur ávaxtar iðju sinnar í hjartans ein-
lægni og fölskvalausum fögnuði.
Fylgjendur Krists sáu þessa spá-
dóma alla rætast í honum sem er og
var og kemur, eins og Jóhannes
postuli orðaði það. Hann lifir, hann
er frá eilífð og hann lifir um eilífð,
kemur stöðugt í orði sínu og anda,
kemur til þeirra sem vænta hans.
Enn bíður mannkyn friðarríkis
Drottins. Enn knýr Hann á dyr hjart-
na okkar. Adventus Domini - að-
venta - koma Drottins.
Hvers vegna knýr hann á? Hann vill
gefa okkur nýja von og trú.
Aðventa og jól eru kristinn arfur
sem minna á mikilvægi boðskapar
Krists. Orð hans og athafnir,
dæmisögur og tilsvör eru mikilvæg
undirstaða fyrir heilbrigt og gott
mannlíf. Um þessar mundir er
minnt á aðstæður barna undir slag-
orðinu verndum bernskuna. Mikil-
vægt er að börn búi við öryggi og
að fullorðnir gefi sér tíma með
þeim. Að sitja með barninu, segja
því sögur, tala um Guð og kærleika
hans í Jesú Kristi, biðja með því,
uppfræða um inntak aðventu og
jóla er mikilvægara en veraldlegar
gjafir. Nærvera og hlýja mynda sjóð
í sálu barnsins sem gefur meiri arð
en nokkuð annað. Tölvuleikir, sjón-
varpsþættir, leikföng. Allt getur það
verið skemmtilegt og fræðandi en
kemur ekki í stað gefandi stundar
með mömmu eða pabba, ömmu eða
afa. Það þekkjum við sem nutum
slíkra stunda í bernsku. Fræðimenn
hafa sýnt fram á að manneskjan
mótast meir í frumbernsku en áður
var vitað. Fyrstu árin skipta gríðar-
lega miklu og mikilvægt er að barn-
ið skynji að yfir því vakir kærleiks-
ríkur Guð. Að signa yfir barnið,
biðja með því og tala við Guð skap-
ar í sálu þess það sem fræðimenn
kalla grundvallar traust en það legg-
ur grunn að jafnvægi í sálarlífi sem
getur varað ævina út. Hugum sér-
staklega að börnunum á aðventu -
og barninu í okkur sjálfur.
Guð gefi okkur kyrrláta aðventu og
helga jólagleði þegar hátíðin gengur í
garð. ■
Ingólfur Margeirsson rithöf-
undur og fyrrum ritstjóri Vestur-
bæjarblaðsins segir að áfallið
sem hann varð fyrir sé opnun til
lífsins.
Út er komin bókin „Afmörkuð
stund“ eftir Ingólf Margeirsson en
bókin fjallar um þá stund er Ingólf-
ur varð fyrir heilablóðfalli haustið
2001. Bókin er um baráttu hans
fyrir lífinu og hugleiðingar og
þanka sem fylgdu þeirri baráttu.
Vesturbæjarblaðið bað Ingólf að
segja lítillega frá bók sinni.
„Margir hafa orðið til þess að
stimpla þessa frásögn sem bar-
daga við dauðann, sem er vissu-
lega rétt, en bókin fjallar mun
meira um lífið og er eins konar
óður til lífsins,“ segir Ingólfur. „Í
slíkri stöðu sem ég lenti óvænt í
eins og margir Íslendingar, frammi
fyrir gildi lífsins. Allt snerist á
hvolf; hlutir sem áður voru neðar-
lega á forgangslistanum, urðu
skyndilega ofarlega og lífið varð
mér snögglega meira virði en
áður. Ég gerði upp sakirnar við
fortíðina og uppgötvaði margt
skrítið og óvænt. Áfallið var því að
mörgu leyti opnun til lífsins.
Fjölskyldulífið breyttist líka. Ég
lét t.d. af störfum sem ritstjóri
Vesturbæjarblaðsins og Sæmund-
ur Guðvinsson aðstoðarritstjóri
tók við meðan honum entist líf. Ég
hélt þó áfram að skrifa í blaðið
vegna þess að ég ber mjög hlýjar
taugar til blaðsins. Hins vegar inn-
ritaði ég mig í sagnfræði við há-
skóla Íslands og lýk þaðan bráð-
um BA prófi og get þá kallað mig
sagnfræðing. Það opnast því alltaf
nýjar dyr fyrir framan mann þegar
dyrnar að baki lokast. Og ég lauk
bók minni á árinu og kom henni
út. Fyrir það er ég þakklátur því
þessi skrudda er mér mikils virði.
Með bókinni hef ég getað hyllt
lífið,“ segir Ingólfur Margeirsson
höfundur bókarinnar Afmörkuð
stund. ■
Óður til lífsins
Bók Ingólfs Margeirssonar
„Afmörkuð stund.“
Á KROSSGÖTUM
EFTIR SÉRA ÖRN BÁRÐ JÓNSSON
Lagt fyrir í andlegan sjóð