Morgunblaðið - 28.03.2015, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. MARS 2015
✝ SæmundurHjaltason
fæddist á Norður-
Götum í Mýrdal,
18. október 1934.
Hann andaðist á
hjúkrunarheim-
ilinu Hjallatúni í
Vík, 22. mars 2015.
Foreldrar hans
voru hjónin Hjalti
Jónsson frá Norð-
ur-Götum, f. 1896,
d. 1938, og Sigurbjörg Sæ-
mundsdóttir frá Borgarfelli í
Skaftártungu, f. 1891, d. 1989.
Sæmundur var yngstur fjög-
urra systkina. Þau eru: Jón,
fyrrverandi bóndi á Suður-
Götum, f. 13. apríl 1926, Krist-
ín, f. 28. ágúst 1927, d. 22. júlí
2009, og Sigríður, f. 22. janúar
1932.
Sæmundur kvæntist 21. mars
2007, Önnu Valdimarsdóttur, f.
16. nóvember 1936. Þau eign-
uðust ekki börn. Anna var áður
gift Einari Ársælssyni í Teiga-
gerði í Mýrdal, f. 25. júlí 1925,
d. 20. ágúst 1993, og átti með
honum þrjú börn, Fjólu, Guð-
rúnu Höllu og Eyjólf Jarl.
Sæmundur ólst upp á Norð-
ur-Götum, sótti barnaskóla að
Deildará og sinnti störfum
heima við frá unga
aldri. Hann tók við
sem bóndi á Norð-
ur-Götum árið
1959 og stundaði
búskapinn ásamt
móður sinni og
systrum.
Síðar starfaði
hann sem vél-
gæslumaður hjá
Halldórsverslun og
fleiri fyrirtækjum í
Vík mörg haust, enda snemma
flinkur við vélar og viðgerðir
þeirra. Sem ungur maður starf-
aði hann einnig sem land-
verkamaður á vertíðum í Vest-
mannaeyjum og Þorlákshöfn.
Eftir að hann brá búi á Norður-
Götum og tók saman við Önnu
eiginkonu sína fluttu þau til
Reykjavíkur þar sem þau áttu
heimili í 10 ár. Þar starfaði Sæ-
mundur lengst af hjá Olís við
Ánanaust. Árið 2004 festu þau
kaup á húsi í Vík og áttu þar
heimili upp frá því. Sæmundur
veiktist alvarlega árið 2008 og
þurfti eftir það að dveljast á
stofnunum.
Sæmundur verður jarðsung-
inn frá Reyniskirkju í Mýrdal í
dag, 28. mars, og hefst athöfnin
kl. 14.
Sæmundur eða Dadi eins og
við kölluðum hann alltaf var af-
skaplega ljúfur og góður maður
sem vildi öllum vel.
Hann hafði einstaklega góða
nærveru og leið manni aldrei
illa nálægt honum. Ég hef alltaf
litið á hann sem hálfgerðan afa
minn enda bjó hann lengst af á
Götum og stundaði búskap
ásamt systkinum sínum þeim
Siggu og Jóni (afa mínum og
svo ömmu minni). Það var alltaf
gaman að fara í sveitina og
hitta Dada. Hann bjó á efri
hæðinni ásamt Siggu og þar
var sko gaman að kíkja í heim-
sókn.
Dadi átti oft eitthvað fallegt
til að sýna okkur og sagði líka
skemmtilegar sögur. Eitt sem
ég tengi alltaf við Dada er blár
ópal.
Hann átti alltaf svoleiðis í
skúffunni hjá sér og bauð
manni alltaf, ég borðaði samt
aldrei bláan ópal en kunni ekki
við að vera ókurteis og þáði
alltaf hjá honum ópal. Ég sá
hvað honum fannst gaman að
gefa okkur systkinunum ópal
og vildi ekki vera leiðinleg,
enda hvernig hefði verið hægt
að vera leiðinlegur við mann
eins og Dada, algjört gull af
manni.
Þegar Dadi flutti til Reykja-
víkur var alltaf eitthvað sem
vantaði þegar maður fór í heim-
sókn til ömmu og afa í sveitina,
þó svo að það hafi alltaf verið
gaman, en það vantaði samt
alltaf eitthvað. Ég held samt að
honum hafi þótt óskaplega
gaman að búa í Reykjavík, en
þar starfaði hann á bensínstöð.
Eftir að hann fékk heilablóð-
fall, þegar hann fluttist með
Önnu konu sinni til Víkur, tal-
aði hann mjög mikið um atvik
sem hann upplifði á bensínstöð-
inni.
Ég held að það hafi verið
eitthvað sem hann hafði virki-
lega gaman af.
En Dadi var mikill bílakarl
og hafði mikinn áhuga á bílum
og fannst gaman að tala um þá.
Hann hjálpaði t.d. oft mömmu
þegar hún lenti í bílaveseni.
Það er hálfsorglegt að loks
þegar hann var búinn að finna
sér konu og búinn að kaupa sér
hús í Vík, og ætlaði að hafa það
gott á eldri árunum, hafi hann
veikst og fengið heilablóðfall
sem varð til þess að hann varð
allt annar maður. Hann gat
ekki gengið hjálparlaust og var
bundinn við hjólastól. Það var
virkilega erfitt að heimsækja
hann og sjá hvernig komið var
fyrir honum, hann sem hafði
alltaf verið svo hraustur og
reglusamur. Þetta var mjög
ósanngjarnt.
Mér þykir samt svo vænt um
að hafa verið viðstödd þegar
hann átti sinn síðasta afmæl-
isdag í október í fyrra, en þá
fékk sonur minn að sjá hann í
fyrsta skipti og er ég glöð að
hafa farið og heimsótt hann, þó
svo að hann myndi ekki eftir
mér og vissi ekki alveg hver ég
væri.
Það er sárt að hugsa hvernig
fór fyrir honum Dada þegar
hann var í raun og veru að
hefja lífið. En þetta var ákaf-
lega góður maður sem ég mun
aldrei gleyma. Við munum
sakna þín sárt, elsku Dadi. Guð
geymi þig og styrki konu þína á
þessum erfiðu tímum.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Helga Mjöll Stefánsdóttir.
Sæmundur
Hjaltason
Hann sagði við
mig skömmu fyrir
nýliðin jól, þegar við
hittumst á planinu
við Kirkjubraut 12:
„Nú fer þetta að styttast hjá
mér.“
Búinn að vera lasinn talsverðan
tíma og tággrannur. Harðfullorð-
inn maðurinn, fæddur um miðjan
júní 1929 og átti móðurættina
norður í Fljót og brosti út að eyr-
um þegar Fljótin bárust í tal.
Brosið hans Guðmundar var
Guðmundur
Pálmason
✝ GuðmundurPálmason
fæddist 15. júní
1929. Hann lést 26.
febrúar 2015. Útför
Guðmundar fór
fram 6. mars 2015.
hans einkenni,
meitlað í andlit sem
var veðurbarið og
rúnum rist. Hann
var hlýr í viðmóti og
umhyggjusamur.
Guðmundur gekk í
Lionsklúbb Akra-
ness í marsmánuði
1974. Hann hafði
áhuga á starfinu
sem þar var unnið,
tók að sér nánast öll
þau verkefni sem hægt var á þeim
40 árum sem hann átti með fé-
lögum sínum í klúbbnum. Og gott
betur.
Einhverju sinni, svo dæmi sé
nefnt, tók hann með sér í róður
Lionsfélaga og naut hjálparsjóður
klúbbsins afraksturs róðursins.
Guðmundur Pálmason hlaut
æðstu viðurkenningu Lionshreyf-
ingarinnar, hann var gerður að
Melvin Jones-félaga sem er við-
urkenning til minningar um stofn-
anda hreyfingarinnar. Góður fé-
lagi og vinur er genginn.
Sólrún, börnin sex og aðrir af-
komendur eiga hug okkar á
kveðjustund. Lionsbræður á
Akranesi kveðja Guðmund
Pálmason með virðingu og þakk-
læti.
Ófeigur Gestsson.
Ragnheiður Hannesdóttir
hefur nú lokið lífsgöngu sinni í
hárri elli. Hún kvaddi þennan
heim hægt og blíðlega eins og
hennar var von og vísa.
Eiginmaður Ragnheiðar, eða
Rögnu eins og hún var jafnan
kölluð, Haraldur Hannesson
hagfræðingur, og faðir minn
voru ágætir kunningjar og vissi
ég þess vegna snemma hver hún
var, en náin kynni tókust ekki
með okkur fyrr en á níunda ára-
tug liðinnar aldar, þegar ég kom
um nokkurt skeið nær vikulega
á laugardögum á heimili þeirra
hjóna til að aðstoða Harald við
ýmiss konar verkefni og útgáfu-
störf. Við unnum venjulega í
tvær klukkustundir eða þar til
Ragna birtist með nýlagað kaffi
og rjómapönnukökur og lagði á
sófaborðið fyrir framan okkur.
Þá var störfum okkar lokið, og
yfir ljúfum veitingum hófust
fjörugar samræður sem oft gat
teygst úr. Þetta voru ánægju-
legar stundir, Haraldur leiftr-
andi í andanum, annað slagið
dálítið örgeðja, fróður og vel
máli farinn með ígrundaðar
skoðanir á flestum hlutum, en
Ragna hæglátari og lagði gott til
allra mála. Það var jafnan til-
hlökkunarefni að koma til þeirra
að viku liðinni.
Eftir að Haraldur féll frá í
október 1989, kom stundum fyr-
ir að Ragna hringdi til mín og
spurði hvort ég vildi ekki heim-
sækja hana fljótlega, því að hún
vildi sýna mér dálítið. Hún var
þá að fara yfir bókasafn Haralds
Ragnheiður
Hannesdóttir
✝ RagnheiðurHannesdóttir
fæddist á Hjalla í
Vestmannaeyjum
12. október 1915.
Hún lést á Elliheim-
ilinu Grund 5. mars
2015.
Sálumessa var
haldin í Krists-
kirkju Landakoti
13. mars 2015.
og hafði rekist á
bók eða ritling sem
hún taldi að gæti
vakið forvitni mína.
Ekki fór ég alltaf
tómhentur af henn-
ar fundi. Í þessum
heimsóknum mín-
um gerði ég mér
betur grein fyrir
því en áður að
Ragna var sjálf
sögufróð kona og
sérfræðingur um sögu kónga-
fólks í Evrópu, eins og stórt og
vandað úrklippusafn hennar var
til vitnis um. Öðru hverju sá ég
hana skunda að heiman í litrík-
um íþróttagalla með samanvaf-
inn böggul undir hendi á leið í
sundlaug Vesturbæjar eða
skjótast inn í verslun í Austur-
stræti til að kaupa flösku af
ítölsku rauðvíni. Hún kvaðst fá
sér alltaf eitt glas af rauðvíni á
kvöldin undir svefninn. Það væri
hennar lífselexír.
Það hljóta að hafa verið mikil
viðbrigði fyrir Rögnu að fara úr
stóru þrílyftu einbýlishúsi við
Hávallagötu inn í þröngt ein-
menningsherbergi á hjúkrunar-
heimilinu Grund. En hún kvart-
aði aldrei. Þrátt fyrir
vistaskiptin rofnaði ekki sam-
bandið okkar á milli, og í hvert
sinn sem ég spurði hana um líð-
an hennar var viðkvæðið hið
sama: „Hér eru allir svo góðir
og maturinn alveg sérstaklega
góður.“ Inni í skápnum var
rauðvínsflaskan sem sonur
hennar, „hann Hannes minn“, sá
um að útvega henni, og á inn-
skotsborðinu lítið rauðvínsstaup
og vindlingapakki. Þá var vel
fyrir öllu séð.
Ragna hafði oft á orði að ég
væri handkaldur en bætti svo
við af góðmennsku sinni að
hjartað væri heitt. En þú,
Ragna mín, ert alltaf með hlýjar
hendur og heitt hjarta. Þannig
kveð ég nú þessa öldruðu
heiðurskonu í hinsta sinn.
Gunnar F. Guðmundsson.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og systir,
AÐALHEIÐUR ÓLAFSDÓTTIR,
Logafold 61,
Reykjavík,
lést á Landakoti mánudaginn
16. mars.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 30. mars kl. 13.
.
Bjarni Sigurðsson, Helga Arnþórsdóttir,
Gunnar Sigurðsson, Anne Uimonen,
Ian Graham,
Jóna Lárusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, dóttir,
tengdadóttir, systir og tengdamóðir,
ALDÍS KATRÍN GUÐLAUGSDÓTTIR,
Glitvöllum 6,
Hafnarfirði,
lést þriðjudaginn 17. mars
á líknardeild Landspítalans.
Jarðarförin verður frá Grafarvogskirkju
mánudaginn 30. mars kl. 13.
.
Ívar Örn Ómarsson,
Anton Örn Ívarsson,
Hlynur Viðar Ívarsson
og aðstandendur.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
GUÐBJÖRG SIGRÚN BJARNADÓTTIR,
Hjallalundi 18,
Akureyri,
lést á heimili sínu 18. mars.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn
30. mars kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast hinnar látnu er bent á minningarsjóð
heimahlynningar á Akureyri.
.
Sigurður Garðarsson,
Guðrún Sigurlaug Sigurðardóttir,
Helgi Sigurðsson, Unnur Karlsdóttir,
Sigurður Rúnar Helgason,
Brynja Helgadóttir,
Pétur Örn Helgason,
Árni Viðar Björgvinsson.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, stjúpfaðir og afi,
SIGURÐUR GÍSLI JÓNSSON,
Hamratúni 5,
Akureyri,
lést á heimili sínu fimmtudaginn
19. mars.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn
31. mars kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, þeim sem vilja
minnast hans er bent á Hjartavernd og Sjúkrahúsið á Akureyri.
.
Guðlaug Sigfúsdóttir,
Lovísa Jenný Sigurðard., Elmar Örn Hjaltalín,
Jón Kristinn Sigurðsson, Berglind Eva Benediktsdóttir,
Sigfús Ingason, Add Hunchana
og afabörn.
Ástkær vinur minn, pabbi okkar,
tengdapabbi, afi og langafi,
GUÐBJARTUR HARALDSSON,
lést á Sólvangi 23. mars.
Hann verður jarðsunginn frá
Hafnarfjarðarkirkju, Strandgötu
miðvikudaginn 8. apríl kl. 13.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Sólvang hjúkrunarheimili.
.
Helga Jónsdóttir,
Vilhjálmur Jón Guðbjartsson, Jóhanna S. Guðjónsdóttir,
Haraldur Guðbjartsson, Jónína M. Sveinbjarnard.,
Jóhannes Þ. Guðbjartsson, Hafdís Harðardóttir,
Jóhann G. Guðbjartsson, Margrét Guðmundsdóttir,
Hafsteinn Guðbjartsson, Lilja Jónbjörnsdóttir,
Þorfinnur Þ. Guðbjartsson, Ólafía H. Guðmundsdóttir,
Hanna Björt Guðbjartsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.