Morgunblaðið - 28.03.2015, Qupperneq 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. MARS 2015
✝ NáttfríðurJósafatsdóttir
fæddist 4. apríl
1927 á Deildarhóli í
Víðidal, V-Húna-
vatnssýslu. Hún
lést 21. febrúar
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Guðrún
Ebenesersdóttir og
Jósafat Hansson.
Systkini hennar
voru Ebba, f. 1919, Friðbjörn, f.
1921, Sesselja, f. 1923, Grímur,
f. 1924, Hannes, f. 1925, Ragn-
hildur, f. 1928, og Jósafat, f.
1930. Jósafat og
Grímur lifa systur
sína.
Eiginmaður
Náttfríðar var Val-
geir Ágústsson, f.
1924, d. 1995. Þau
áttu þrjú börn: 1)
Ágúst Mars, f. 1944.
2) Ragnhildur, f.
1947. 3) Gunnar, f.
1955, látinn 1980.
Barnabörnin eru
fimm en langömmubörnin sjö.
Útför hennar fór fram 27.
febrúar 2015 frá Hvammstanga-
kirkju.
Náttfríður amma mín var aldr-
ei hrifin af því að nafnið hennar
væri stytt.
Ef hún væri ekki kölluð Fríða
þá skyldi það vera Náttfríður,
ekki Nátta. Ég vissi þetta en þó
leyfðist okkur barnabörnunum
að kalla hana því nafni, Nátta
amma. Þegar ég sendi henni
boðskort til fermingarveislu
áminnti hún mig hlæjandi;
„Tinna, er ekki einu sinni hægt
að klára nafnið?
Þú skrifar Nátt-amma“. Í
huga mér var hún ávallt Nátta
amma í einu orði, án bandstriks
en fannst ekki hægt að sleppa því
í formlegu boðskorti, Náttamma.
Það var alltaf notarlegt að
koma til ömmu og afa. Náttamma
var fyrirmyndar húsmóðir og
hafði ávallt tilbúinn mat á borð-
um þegar við mættum.
Hún eldaði hefðbundinn ís-
lenskan mat en ég hef verið um
átta ára gömul þegar amma sam-
þykkir að hafa pítsu í kvöldmat-
inn og keypti pítsuu frá Ömmu-
bakstri í Kaupfélaginu.
Við hlógum þegar afi móðgað-
ist yfir því að engar kartöflur
væru með, það væri nefnilega
ekki kvöldmatur nema að kart-
öflur fylgdu.
Heimilið þeirra var hlýlegt og
hreint, hvítt teppi á öllum gólfum
og ekki blett að sjá. Ég gerði eitt
sinn heiðarlega tilraun í leit að
ryki í húsinu og fann ekki, hún
hafði tileinkað sér gott yfirvegað
verklag og gekk vandlega frá
öllu.
Gjöfum var pakkað inn mörg-
um sinnum; fyrst plast utan um
gjöfina, svo kassi, svo plastpoki,
svo gjafapappír, svo þykkari
pappír og allt bundið saman með
bandi.
Náttamma var flink í höndun-
um og saumaði mikið á sig sjálf
og fékk hugmyndir úr tímaritinu
Nýtt líf. Hún prjónaði líka á okk-
ur svo aldrei vantaði vettlinga
eða ullarsokka. Mér er minnis-
stætt þegar hún hafði prjónað
handa mér rauða fingravettlinga.
Ég sat í vörubílnum hjá afa og
fiktaði með bílasígarettukveikj-
arann, stakk þumalputta í
rauðglóandi fletinn.
Afa brá þegar hann heyrði
brunasnarkið en mér varð ekki
meint af og engin ummerki á
vettlingnum. Ég ákvað að segja
ekkert við hana ömmu fyrst vett-
lingurinn hafði sloppið en ég var
líka skömmustuleg fyrir heimsk-
una. Nokkrum dögum seinna er
hún að aðstoða mig í útifötin og
ég þefa af þumlinum. „Er bruna-
lykt?“ spurði hún en svo var ekk-
ert meir sagt.
Hún gerði lítið úr handavinn-
unni sinni enda „ekki húsmæðra-
skólagengin“ sem mér fannst
kómískt. Ég gat ekki annað séð
en aðrar konur hefðu farið í þann
skóla til að geta gert hlutina eins
og amma gerði þá, með afbragði.
Sumarið 2010 hóf ég störf á
sjúkrahúsinu á Hvammstanga.
Ég hafði aldrei áður verið búsett
þar en fannst tilvalið að vera nær
ömmu og varið tíma með henni.
Amma var aldrei mikið fyrir að
kjassa okkur barnabörnin, enda
ekki alin upp við það sjálf, en eft-
ir að hún varð lasin gerðist hún
opinskárri og fannst ég fá að
kynnast henni enn betur fyrir
vikið og er því þakklát.
Hún Náttfríður amma mín var
flott alþýðukona og verður mér
alltaf til fyrirmyndar, sterkur
karakter með góða lífssýn. Læt
ég vera lokaorðin sagan um það
þegar ég kvartaði yfir að dyra-
bjallan hennar væri biluð því
maður þyrfti alltaf að ýta svo fast
á hana. Svaraði hún þá um hæl;
„Dyrabjallan er ekkert biluð, það
þarf bara að ýta fast á hana.“
Tinna Gunnur Bjarnadóttir.
Við sitjum í herberginu henn-
ar á Sjúkrahúsinu á Hvamms-
tanga 24. júní 2012, sólin skín og
verið er að lesa í útvarpinu ljóð
úr dönsku eftir Halldór Kiljan
Laxness og þýtt af Þórarni Eld-
járn.
Við hlustum saman á lesturinn
Jónsmessubálið brennur:
Jónsmessubálið brennur og nóttin
sindrar af sagnafans.
Yngissveinar nú ólmir stíga
með elskunni sinni í dans.
Jónsmessubálið brennur um nótt. –
Sjá brennurnar allt um kring!
– Og sjá mig hér væflast um sand-
inn,
– einmana útlending.
Jónsmessubálið brennur. – Menn
segja
það bægi nornum frá.
– Hattinum yppi ég efins
og öxlunum líka smá.
Jónsmessubálið brennur. – Aleinn
þræði ég bál eftir bál.
Horfi á og hlusta
hljóður á framandi mál.
Jónsmessubálið brennur. – Æ, stúlk-
an
á hvítum skóm sýnir sig
með svartan borða í hári –
skyldi hún skilja mig?
Jónsmessubálið brennur svo glatt. –
– Ég harmþrunginn hugsa til þín.
Í órafjarska árangurslaust
svo ákaft þú hugsar til mín.
Jónsmessubálið brennur – en heima
ertu andvaka út af mér.
En ég kem aldrei aftur,
elskan mín, guð fylgi þér
Jónsmessubálið brennur – ég eigra
í angist um hvítan sand.
Á næturnar er ég svo öryggislaus
mér ægir hið framandi land.
Jónsmessubálið brennur svo glatt –
náttmyrkrið yfir mér er.
Í ókunnum löndum er ég
aldrei með sjálfum mér.
Jónsmessubálið brennur – á himni
ég blossandi stjörnuhrap sá!
Drottinn, sú stjarna stefndi þangað
sem hugur minn heimkynni á.
Jónsmessubálið brennur – ó stjarna
berðu nú kveðju frá mér
þangað sem vornóttin vakir björt
og minn vinur hvert mannsbarn er.
Jónsmessubálið brennur. En nótt
lætur blítt við hinn hvíta sand.
En þú ein veist það litla stjarna
hve ég þrái mitt sólarland.
En Jónsmessubálið sem brennur
heima
er sólfögur sumarnótt.
– Heilsaðu Guði, góða stjarna
og einmana elskunni fljótt.
Jónsmessubálið brennur. – Þú
stjarna
sem berst svo hratt um geim,
láttu vita’ alla vini mína:
hve vin þeirra langar heim!
Jónsmessubálið brennur – heima.
– um ást mína allt viti þeir.
En segðu þó öllum hið sanna:
Þið sjáið hann aldrei meir
Þó að ég hafi skrifað um hana
heila bók, ætla ég skrifa þetta
ljóð hér af því þetta var í síðasta
skipti sem ég og móðir mín töl-
uðum saman þar sem ég vissi að
hún var að fylgjast með.
Ég sagði henni frá að ég hefði
upplifað Jónsmessubál í hvítum
sandinum í Danmörku og hún
virtist hafa áhuga á að vita, en
Alzheimers-sjúkdómurinn heltók
hana stuttu eftir þetta.
Ragnhildur
Valgeirsdóttir.
Náttfríður
Jósafatsdóttir
Það fyrsta sem
kemur í hugann
þegar við minn-
umst Agga eru
jólaboðin á Fálkagötu 9 hjá
ömmu og afa.
Þegar við sveitastrákarnir
komum keyrandi frá Hvann-
eyri, eftir tveggja tíma akstur
(á þeim tíma), var það Aggi
sem tók yfirleitt á móti okkur.
Kátur og glaðlegur ræddi hann
við okkur um daginn og veginn,
hvernig gengi o.þ.h. og náði
alltaf að fá menn til að spjalla
og hlæja.
Guðjón Agnar
Egilsson
✝ Agnar Egilssonfæddist í
Reykjavík 3. des-
ember 1932. Hann
lést 27. febrúar
2015. Útför Agnars
var gerð 9. mars
2015.
Ávallt var hann
tilbúinn að aðstoða
og veita góð ráð.
Í síðasta jólaboði
var rætt um skíði,
fyrr og nú, og haft
gaman af. Skíði,
KR og golf voru
alltaf ofarlega á
baugi í umræðum
gegnum árin.
Aggi var ein-
staklega aðlaðandi
persóna og hreif fólk með sér
hvar sem hann kom. Hann var
t.d. alltaf fyrstur til að taka á
móti þeim sem komu nýir inn í
fjölskylduna, fræðast um þá og
kynna fyrir öðrum.
Við erum þakklátir fyrir
kærar minningar um góðan
mann.
Hvíl í friði.
Einar, Pétur Rúnar,
Oddur, Hilmar Steinn.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum)
„Hæ stelpan mín, mig lang-
aði bara til að heyra í þér rödd-
ina.“
Þannig hljómaði gjarnan
upphaf símtalanna þinna, Aggi
minn, og mikið sem mér þótti
alltaf gott að heyra í þér. Ég
eignaðist í þér svo traustan vin
á einu erfiðasta tímabili ævi
minnar þegar Pétur heitinn var
orðinn veikur. Þú og Agga
stóðuð þétt við bakið á mér og
eiginlega má segja að þið hafið
gengið drengjunum mínum í
afa- og ömmustað. Þegar Pétur
háði lokabaráttu sína þá komst
þú, Aggi minn, á hverjum degi
til okkar til að veita okkur
styrk og stuðning. Ég gat líka
alltaf leitað til ykkar Öggu
hvort sem var að nóttu eða
degi.
Þegar ég svo kynntist núver-
andi eiginmanni mínum og var
að segja ykkur að ég væri búin
að eignast vin þá að sjálfsögðu
tókuð þið honum og dætrum
hans opnum örmum og þegar
við svo eignuðumst dóttur þá
varð hún strax litli ljósgeislinn
ykkar.
Margar minningar streyma í
gegnum hugann þegar ég
skrifa þessi orð, eins og t.d.
heimsóknir ykkar Öggu á að-
fangadag eða þegar þið höfðuð
farið hring á golfvellinum. Þeg-
ar þú komst til mín í klippingu
og hentir gaman að hárleysinu.
Ég minnist þess sérstaklega
þegar við Hallur giftum okkur.
Þá fengu Hinrik, Jóel og Írena
Huld að gista hjá ykkur Öggu á
Háaleitisbrautinni og það var í
allra fyrsta skiptið sem litla
skottan mín gisti annars staðar
en heima hjá sér og lét sér
bara líka ljómandi vel. Írena
Huld var líka svo stolt þegar
hún fékk gsm-síma, þá var
símanúmerið hans Agga afa
sett fyrst í símaskrána svo hún
gæti spjallað og tekið á móti
símtölunum frá þér sem voru
sko allnokkur. Hinrik og Jóel
eru líka ríkari að hafa átt þig
og veitti það þeim ómælda
ánægju að segja þér frá því
þegar svo bar undir að þeim
tókst að sigra KR í fótbolt-
anum.
Ég á eftir að sakna þinnar
sterku og góðu nærveru og
þess hve traustan vin ég átti í
þér sem auðvelt var að leita
ráða hjá.
Ég á líka eftir að sakna þess
fasta liðar í jólaundirbúningn-
um að mæta hjá ykkur Öggu í
laufabrauðsgerð þar sem við
stóðum saman fyrir framan
eldavélina, ég að steikja og þú
að pressa. Ég veit hins vegar
að þú ert kominn á góða stað-
inn þar sem KR-ingar eru alltaf
Íslandsmeistarar og golfvöllur-
inn alltaf iðjagrænn.
Guð geymi og styrki Öggu
og Rakel Rósu í þeirra sorg og
missi.
Saknaðarkveðjur,
Magnea Lena Björnsdóttir.
Elsku Heba mín,
takk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur Símon, Eyjólf, Hall
og Guðrúnu.
Þú varst barnapían okkar til
margra ára, allt frá því að við
eignuðumst Eyjólf árið 1965.
Símon var í Verslunarskólanum
á þessum tíma og við bjuggum í
foreldrahúsum hjá ykkur á Bú-
staðaveginum. Eyjólfur okkar
var ykkur systkinunum sem
bróðir, það var slegist um að
passa hann, knúsa og kyssa.
Við Símon fluttum af Bú-
staðaveginum yfir í Rauðagerði
og þá kom í ljós hvað þú varst
viljasterk og mikill dugnaðar-
forkur. Einn daginn var aftaka-
veður og svo slæmt að björg-
unarsveitarmenn voru alls
staðar að hjálpa fólki í vanda
þar sem enginn fór ótilneyddur
út úr húsi. Ég hafði hringt á
Bústaðaveginn og sagt að við
ættum enga mjólk til í Rauða-
Heba Hallsdóttir
✝ Heba Halls-dóttir fæddist í
Reykjavík 22. jan-
úar 1958. Hún and-
aðist á Kan-
aríeyjum 22.
febrúar 2015.
Útför Hebu fór
fram 12. mars 2015,
frá kirkju Óháða
safnaðarins.
gerðinu (Símon ef-
laust í vinnu) og þú
bauðst strax til að
koma með mjólk
handa Eyjólfi, þá
aðeins níu ára
gömul. Þú fórst út í
veðrið þrátt fyrir
að vera bannað
það, þú lést ekki
segjast og barðist
um í snjó og snar-
vitlausu roki. Á
leiðinni harðneitaðir þú aðstoð
björgunarmanna, þér hafði jú
verið kennt að tala ekki við
ókunnuga. Mjólkin og þú elsku
Heba komust til okkar. Þarna
kom fram seiglan sem ein-
kenndi allt þitt líf, þú barðist
meðan kraftar þínir leyfðu.
Elsku fallega og hjartkæra
Heba mín, við áttum ótal frá-
bærar stundir saman, ég gæti
sagt margar sögur af því hvern-
ig þú snertir líf okkar eins og til
dæmis þegar við Símon bróðir
þinn vorum að byggja Litlasel
og þið Addi og Hulda Soffía
komuð okkur endalaust til
hjálpar. En í stuttu máli, elsku
Heba mín, segi ég takk fyrir
allt.
Ég votta ykkur elsku börn-
unum hennar Hebu, tengda-
börnum og barnabörnunum
mína dýpstu samúð.
Anna Eyjólfsdóttir.
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg
þjónusta
Sími: 551 7080 & 691 0919
ATHÖFNÚTFARAÞJÓNUSTA - athofn@athofn.is - www.athofn.is
Inger Steinsson
IngerRósÓlafsdóttir
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19 • 210 Garðabær
sími 842 0204 • www.harpautfor.is
Þökkum samúð, vináttu og kveðjur vegna
andláts elsku móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ELSU ÞORVALDSDÓTTUR,
Hóli í Bakkadal,
síðar Álfheimum 62,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til séra Valgeirs Ástráðssonar.
.
Þorvaldur Sigurðsson, Herdís Ástráðsdóttir,
Þóra Katla Bjarnadóttir, Þórður Sigurðsson,
Ástríður Elsa Þorvaldsdóttir,
Theódóra Þorvaldsdóttir, Jóhann K. Ragnarsson,
Davíð Ingi Þorvaldsson,
Hrefna María Jónsdóttir, Ágúst Atlason,
Arnar Jónsson,
Kristján Andri Jónsson,
Þorvaldur Ingi Elvarsson, Herdís Björg Jóhannsdóttir,
Ragnar Dagur Jóhannsson,
Sigursteinn Ingi Jóhannsson,
Saga Líf Ágústsdóttir,
Ísar Logi Ágústsson.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur hlýhug og samúð vegna andláts
elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar
og tengdamóður,
GUÐRÚNAR BJARGAR EMILSDÓTTUR
frá Ytri-Hlíð.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk
hjúkrunarheimilisins Sundabúðar fyrir
alúðlega hjúkrun og hlýju.
.
Sigurjón Friðriksson,
Friðrik Sigurjónsson,
Emil Sigurjónsson, Aðalheiður Sigr. Steingrímsd.,
Hörður Sigurjónsson, Petra Jörgensdóttir,
Þórný Sigurjónsdóttir,
Erla Sigurjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.