Húnavaka - 01.05.1982, Síða 85

HÚNAVAKA
83
Miðfjörður er mikil sveit,
magur bæði og feitur,
þrífast vel í þessum reit
þjórar, sauðir, geitur.
Þótt Hrútafjörður harður sé,
hvergi kemur að grandi,
hans því jafnan varða vé
vættir helgra á landi.
HESTAR VERÐA VARIR VIÐ REIMLEIKA
Vorið 1895 drekkti maður sér í Vatnsdalsá, þar sem hún rennur fram með
Hnausatúni. Var líkinu náð og það látið standa uppi á bakkanum og tjaldað yfir, áður
en það var jarðað.
Þá bjó Arnór Egilsson ljósmyndari á Bjarnastöðum í Vatnsdal. Þetta sama sumar á
útengjaslætti fékk hann engjar lánaðar á Hnausum. Eitt sinn var það að Ólafur sonur
hans, sem nú er á Akureyri en þá var hjá föður sínum, fór með heylest úr Hnausa-
engjum og heim að Bjarnastöðum. Leið hans lá neðan við túnið á Hnausum, meðfram
ánni. Þegar hann kom á þann stað, þar sem líkið hafði staðið uppi áður um sumarið,
fóru hestarnir að frisa og stökkva út af götunni, og var sem þeir sæju eitthvað, er þeir
hræddust. Ólafur hélt áfram með hestana, en einlægt voru þeir að smá líta við og frisa,
og lá við sjálft að þeir fældust allir. Þegar hann kom þar nokkuð upp fyrir, kyrrðust
hestarnir aftur.
Þess skal getið að skepnur sjá drauga og vofur, alveg eins og menn, samkvæmt
gamalli trú.
Gríma hin nýja.