Húnavaka - 01.05.1982, Qupperneq 135

ÞORSTEINN H. GUNNARSSON, Syöri-Limgumýri:
Hagyrðingur í Húnaþingi
Hér á árum áður var lausamaður í Svínavatnshreppi og Vatnsdal,
sem hét Ragnar Sigurðsson, sonur Sigurðar í Gafli í Víðidal. Ragnar
var góður hagyrðingur og mikill gleðimaður. Eg sá hann nokkrum
sinnum og hreifst af þessum unga, glaðlega manni.
Ragnar varð ekki langlífur maður og ég veit lítið um æviferil hans
en eina dóttur á hann í Húnaþingi Sigríði í Forsæludal.
Fyrir mörgum árum datt mér i hug að reyna að athuga hvort ekki
væri hægt að safna á eina hendi því, sem lægi eftir Ragnar í kveðskap.
Eg gerði tilraun en bar ekki ýkja mikið úr býtum. Svo týndi ég þessu í
dóti sem var í geymslu og gleymdi því. Á s.l. ári fundust þessi brot og
til þess að þau týnist ekki aftur set ég þau hér fram.
Hér kemur lýsing á honum sjálfum:
Mér er flest til lista lagt,
lýgi, svik og smjaður.
Eg er í einu orði sagt
æðisgenginn maður.
Hann og Haukur í Sauðanesi voru að aka taði á völl og fóru til
skiptis með kerruna til losunar. Haukur brýndi nú Ragnar á því að
láta sig hafa eina góða vísu, þegar hann kæmi úr næstu ferð með
kerruna. Þegar Haukur kom til baka fékk hann þessa kveðju:
Virðast kauða verk ónýt,
vizku snauður pési.
Hugar blauður hendir skít
Haukur i Sauðanesi.