Ægir - 01.09.2014, Page 10

10
- Hafa menn beggja vegna borðsins verið
fastir í sama farvegi í þessum málum?
„Ég held að það sé engum um að kenna
heldur hefur skapast og þróast einhver um-
ræðuhefð og stemning í kringum sjávarút-
vegsmálin sem við viljum ekki vera í. Verk-
efnið er að vinna okkur inn í nýja tíma í
þessum efnum.
Það eru ákveðin kynslóðaskipti að eiga
sér stað í greininni og því fylgja breytingar,
þróun og ný tækifæri. Við sjáum líka konur í
sjávarútvegi bindast samtökum og láta á
sínu starfi bera innan greinarinnar og koma
með nýja sín á mál sjávarútvegsins. Fjöl-
margt í þessa veru undirstrikar gerjunina
og drifkraftinn í greininni og stofnun nýju
samtakanna er í þessum takti.“
Dýrmætt að beintengjast markaðsstarfinu
Áðurnefnda aðild sölu- og markaðsfyrir-
tækja að Samtökum fyrirtækja í sjávarút-
vegi er eðlilegt að túlka sem staðfestingu
þess hversu nátengd þau málefni eru veið-
um, vinnslu, umhverfismálum, menntun og
öðrum þeim áhersluefnum sem samtökin
gefa sig út fyrir. Jens Garðar segir fagnaðar-
efni að hafa sölufyrirtækin með þessum
hætti í hópnum og segir umræðu um mark-
aðssetningu íslenskra afurða í víðum skiln-
ingi meðal stærstu verkefnanna.
„Ég nefni sem dæmi umræðu frá stofn-
fundi samtakanna um að við fáum heimild
til að nota íslenska fánann í markaðsstarf-
inu. Norski fáninn er á öllum norskum sjáv-
arafurðum og er orðinn að eins konar vöru-
merki og gæðastimpli þeirra í sjávarútvegi,
hvort heldur eru afurðir úr þorski eða laxi.
Við skulum hafa í huga að Norðmenn eru
risavaxnir í samanburði við okkur á mörk-
uðunum, veiða um eina milljón tonna af
þorski samanborið við 230 þúsund tonn
sem við veiðum þannig að við þurfum öll
okkar tæki til að halda markaðsstöðunni. Í
gegnum samtökin geta sölufyrirtækin kom-
ið sínum skilaboðum beint til okkar, lagt
mjög mikilvægar áherslur inn í stefnumót-
unina og samtökin sem slík geta þá unnið
að áhersluefnum sem nýtast í markaðsstarf-
inu. Samtal við stjórnvöld um fánalögin eru
eitt lítið en samt mikilvægt dæmi um þetta.“
Stjórnmálamenn stýra þriðju stærstu
útgerðinni
Jens Garðar segir engan veginn sjálfgefið
að íslenskar sjávarafurðir seljist háu verði á
afurðamörkðum. Samkeppnin sé hörð við
aðrar fiskveiðiþjóðir, ekki hvað síst Norð-
menn sem hafi að baki sér ríkisstyrki til
markaðssóknar og margfaldar fjárhæðir í
markaðsstarf á við Íslendinga. „Einmitt
vegna þessa er svo mikilvægt að við höfum
náin tengsl við þá sem starfa fyrir okkar
hönd úti á mörkuðunum og að við getum á
hverjum tíma brugðist við í samkeppninni.
Ég er alls ekki að kalla eftir ríkisstyrkjum til
markaðsstarfs en á hinn bóginn þykir mér
full ástæða til að ræða hvort einhver hluti
veiðileyfagjalda sé ætlaður til eflingar mark-
aðsstarfs fyrir íslenskar sjávarafurðir út um
heiminn. Í mörgu öðru getur ríkisvaldið lagt
lið þó ekki sé í beinum styrkjum,“ segir Jens
Garðar og vekur um leið athygli á stöðu rík-
isvaldsins sem þriðja stærsta kvótahafa í
sjávarútvegi á landinu. Þar segir hann um
að ræða þá potta sem úthlutað sé með sér-
tækum hætti, til að mynda í formi byggða-
kvóta, strandveiða, línuívilnunar, sérstaks
kvóta Byggðastofnunar og fleiri slíkra potta.
„Sem formaður bæjarráðs í Fjarðabyggð
hef ég verið mjög hugsi yfir þessari stöðu
ríkisvaldsins og hvernig farið er með pott-
Jens Garðar Helgason ásamt Sigurði Inga Jóhannssyni, sjávarútvegsráðherram, á stofnfundinum.
„Ég er alls ekki að kalla eftir ríkisstyrkjum til
markaðsstarfs en á hinn bóginn þykir mér full
ástæða til að ræða hvort einhver hluti veiði-
leyfagjalda sé ætlaður til eflingar markaðsstarfs
fyrir íslenskar sjávarafurðir út um heiminn.“