Húnavaka - 01.05.1985, Blaðsíða 229

HUNAVAKA
227
ágengt í þessu efni og mun ekki ofmælt að hann hafi ræktað upp
samstæðasta hrossastofninn í héraðinu, þar sem ljúflyndi og fín
bygging hrossanna fór saman. Var Guðbrandur mjög leitandi um að
ná fram eðliskostum í hrossum sínum og hafði óvenju glöggt og farsælt
leikmannsskyn á að velja það sem hann vildi ná fram.
Hneigð Guðbrandar til hestamennskunnar náði yfir víðara svið.
Hann gerðist forgöngumaður í félagsmálum hestamanna hér í
Austur-Húnavatnssýslu, er varð til þess að hestamannafélagið Neisti
var stofnað. Það var árið 1943. Guðbrandur var óþreytandi að vinna
félaginu gagn og fá aðra til þess að gera það. Frá þeim árum eru þeir
áfangar í sögu félagsins að ná leigusamningi um land á Skinnastöðum
og bygging hesthússins, svokallaðrar Tamningastöðvar. Fórnaði
Guðbrandur eigin fjármunum til þess að ná þessum málum fram.
Hann var formaður stjórnar Neista fyrstu 29 árin og einróma kjörinn
fyrsti heiðursfélagi þess að þeim tíma loknum.
Um sama leyti og Guðbrandur Isberg var að leiða hestamannafé-
lagið fyrstu sporin stofnaði hann tvo sjóði. Það var lýðveldisárið 1944.
Var annar sjóðurinn um Ingimund gamla, sem hann afhenti sýslu-
nefnd Austur-Húnavatnssýslu, en hinn um Ásdísi á Bjargi og skyldi
hann vera í umsjá sýslunefndar Vestur-Húnavatnssýslu.
Því miður virðist sem fyrrnefnda sjóðnum hafi lítill sómi verið
sýndur, en Vestur-Húnvetningar sýndu sínum sjóði ræktarsemi og
minnisvarði um Ásdísi á Bjargi var afhjúpaður þar heima á 1100 ára
afmæli byggðar á Islandi. Var Guðbrandur þar viðstaddur.
Enn má geta þess að Guðbrand dreymdi um að höfuðbólið Þing-
eyrar yrði keypt af sýslunni og með jörðina farið svo sem sómdi
sögufrægð staðarins. Sá draumur varð ekki að veruleika.
Ástæða er til þess að ætla að Guðbrandur, á næstu árum eftir lát
konu sinnar, hafi beinlínis brugðið á það ráð að sefa harm sinn og
söknuð með aukinni glímu við að vinna þeim málum brautargengi, er
hann taldi til menningarauka fyrir héraðið. Ef til vil var líka minning
móður hans og eiginkonu honum vökul í huga er hann ákvað að
treysta minningu hinnar frægu og göfugu konu, Ásdísar á Bjargi.
Guðbrandur ísberg var einn af stofnendum Lionsklúbbs Blönduóss
og styrktarfélagi klúbbsins mörg ár eftir að hann kaus að hætta að
starfa vegna aldurs. Eðli sínu samkvæmt rækti Guðbrandur félagsstörf
af fórnfýsi og skyldurækni, en kunni mjög hóf um hvar hann kom við í