Húnavaka - 01.05.2005, Síða 31

H U N A V A K A
29
Þegar frá leið var nóg að gera á verkstæðinu okkar. Aðalvinnan byrjaði
eftir stríðið 1945. Arið 1946 komu jepparnir. Um þær mundir var vinna
hafin við byggingu hafnarinnar á Skagaströnd. Þá var ég kominn með
vörubílinn og hafði nóg að gera.
Við á verkstæðinu settum í stand fyrstu traktorana sem komu því að
þeir voru í kössum. Síðan kenndum við bændunum á Ferguson trakt-
orana og svo óku rnenn heim eftir 2-3 tíma kennslu. En þessir kallar
komust allir heim, lengst fram í dali þótt þeir væru nokkuð lengi á leið-
inni en sumir þeirra keyrðu mikið af leiðinni í fyrsta eða öðrum gír. Ég
man eftir því þegar ég var að kenna einum að hann gleymdi stundum
að kúpla sundur. Það varð til þess að hann lenti einu sinni uppi á tunnu
með afturhjólið, nokkuð stórri gamalli olíutunnu úr málmi sem var gild-
ust um miðjuna, og þótt ég væri á glóðum með að hann velti, slapp
hann yfir tunnuna af óskiljanlegri heppni. Þetta var af því hann áttaði
sig ekki á að kúpla sundur til að stoppa. Mér varð hugsað til þess á eftir
hvaða vit var í að senda mennina með svona litla kunnáttu af stað á nýrri
vél.
Einnig fór ég að vinna á sumrin með bílinn í vegavinnu. Þá var komin
vélskófla til þess að moka á bílana og hann hét Símon sem fyrst var með
hana. Síðan tók Brynleifur Steingrímsson við og var eitt sumar, hann setti
met í mokstri því að hann var svo duglegur. Eg man eftir því að einu
sinni var Steingrímur Davíðsson með Vestur-Húnavatnssýslu líka og þá
var keyrt úr krúsinni hjá Lækjarmóti og vestur fýrir Norðurbraut. Þetta
varð á fjórða hundrað kílómetra akstur á dag. Þá var gaman að lifa og
keyrt á fullu til þess að ná yfirkeyrslu en hún var vel borguð. Vörubílarn-
ir voru nú samt ekki stærri en svo að þeir tóku um þijú tonn, fimm tonna
bílar komu nokkru síðar.
Já, við rákum verkstæðið um tíma en svo seldum við kaupfélaginu
helmingshlut í því. Þá var okkur lofað að ef við seldum ltelminginn
mundi kaupfélagið ekki setja upp verkstæði en síðar var það svikið þegar
vélsmiðjan var byggð. Við keyptum þá aftur helmingshludnn sem við
seldum.
Þá var hér saumastofa.
Kaupfélagið setti upp saumastofu í kjallara kaupfélagshússins og réði
þangað Sæmund Pálsson klæðskera sem saumaði þar föt á karla sem kon-
ur um margra ára skeið. Sæmundur var listagóður klæðskeri, mældi
menn hátt og lágt og skrifaði niður málin þegar menn komu dl hans að
panta föt. Hann hafði mikið úrval af góðum og fínum efnum í ýmsurn lit-
um sem hægt var að velja úr. Það var mjög almennt að menn létu hann
sauma á sig föt enda var þá ekki hægt að fá jakkaföt nema láta sauma
þau á sig. A saumastofunni hjá honum voru tvær til þrjár ágætar sauma-
konur og virtist alltaf nóg að gera. Það var venja að koma og máta fötin