Húnavaka - 01.05.2005, Page 54

52
H U N A V A K A
Þegar sænsku
víkingarnir höföu
skoðað strand-
byggðirnar austan
við Eystrasaltið um
liríð og voru orðn-
ir sæmilega hag-
vanir þar, fóru
þeir að fikra sig
upp eftir ánum á
léttum skipum.
Þeir sigldu upp
Daugava í Lett-
landi, gegnum
Ríga, sem þá var
bara skógur, eða
þá Nevu þangað
til þeir komust yfír
á vatnsfall sem
rann til suðurs og
var skipgengt lang-
leiðina til Smo-
lensk. Af því
skipin voru létt
gátu þeir dröslað
þeim yfir á Dnepr,
eða smíðað ný og
látið svo reka suð-
ur um allt Rúss-
land. A leiðinni
versluðu þeir við
fólk, drápu það, rændu eða þetta allt þrennt. Svo ábatasamt eða
skemmtilegt þótti víkingum að fara í Austurveg að þeir komu sér upp
föstum bækistöðvum við árnar. Bækistöðvarnar kölluðu þeir „garða“, sem
Rússar hafa síðar breytt í „gorod“. Landið nefndu þeir Garðaríki, stund-
um Svíþjóð bina miklu eða köldu. Þeir stofnuðu þó engar nýlendur, þ\í
þeir voru aldrei nema norrænn dropi í slavneskum sjó. Þegar fram í sótti
fóru þeir alla leið til Miklagarðs, en stundum var ferðin endaslepp. „-
Grani gerði þetta hvalf eftir Karl, félaga sinn“ er rist með rúnum á stein-
hellu sem fannst á eyju í ármynninu.
Eg var orðinn lúinn þegar ég kom aftur upp á nafirnar, þar sem fyrstu
hús borgarinnar voru reist. A Mikaelstorginu hitti ég hins vegar svo stór-
brotna konu að af mér rann öll þreyta. Þetta var að minnsta kosti fimm
metra há kona í síðum kjól á gráum fótstalli og bæði voru konan og kjóll-
Olga drottning ásamt Andrési og Kyril.