Húnavaka - 01.05.2005, Síða 71

H U N A V A K A
69
Þvottahúsið í kjallaranum heima var um tíma þvottahús margra hús-
mæðra í götunni. Þá var mikið reykt, þær reyktu mest Wings, Roy og
Hund, líka Chesterfield Þá voru þessir reykingatímar, næstum allir
reyktu.
Við miðja þessa fjölmennu götu bjuggu svo Ella og Jón og dóttir þeirra
Stella. Hjá Jóni og Ellu ólst einnig
sonur Stellu upp, Jón Stefnir - vin-
ur minn. En Ella var honum bæði
amma og mamma eins og við öll
vitum. Svona var mannlífið í
Koppagötunni.
Fólkið í litla húsinu var annálað
fyrir gestrisni. Þó að ég segi litla
húsið, þá var það ekki minna en
svo að oft var þar leigt út herbergi
til lengri eða skemmri tíma.
Þar var jafnan gleði ríkjandi og
það hafa sagt mér menn úr öðr-
um sýslum, að þar mátti leita sér
gistingar á Húnavöku þegar fullt
var á hótelinu. Og var þá jafnan
nokkur gleðskapur þar sem hús-
bóndinn fór með ljóð og leiddi
söng en Ella spilaði undir á orgel-
ið.
Að lokum vil ég nefna það að á
milli fólksins í götunni ríkti mikil vinsemd og hjálpsemi þar sem hver
studdi annan og með Ellu og móður minni var einlægur vinskapur sem
dafnaði og dýpkaði því meir sem aldurinn færðistyfir og sannarlega varð
það þeim mikils tdrði báðum tveim.
Eg flyt árnaðaróskir okkar til þín Elínborg og það máttu vita að við,
krakkarnir í Koppagötunni, erum stolt af því að elsti Húnvetningurinn
skuli koma úr okkar hópi.
„Þii œttir að fá þetta birt í Húna-
vökunni“. Sigurður rœðir hér við Grím
Gíslason.
Koppagatan
Eins og sést á ofanrituðu, þá er um að ræða eins konar spuna, saminn og
fluttan við það sérstaka tækifæri þegar Elínborgu Guðmundsdóttur var
haldið afmælishóf á 100 ára afmæli hennar í Félagsheimilinu á Blöndu-
ósi, 8. september árið 2003.
Einhverjir sem þar voru höfðu uppi fyrirspurnir um hvort ekki lægju á