Húnavaka - 01.05.2005, Page 105

H U N A V A K A
103
höfnina sem er eflaust einstaklega góð og lokuð fyrir sjávarágangi af
stóru stöðuvatni sem er skipgengt en aðeins mjó renna úr því til sjávar.
Greiðlega gekk að komast í ferjuna en hún var af svipaðri gerð og
stærð og Herjólfur sem siglir milli lands og Eyja. Ferðin yfír til Danmerk-
ur tók um t\'o og hálfan tíma.
Nú eru uppi umræður um að brúa sundið milli Þýskalands og Dan-
merkur þarna eða nokkru vestar, milli Puttgarden og Rödbyhavn.
Frá Gedser var farið um blómlegar byggðir Danmerkur til borgarinn-
ar Taastrup sem er skammt íyrir sunnan Kaupmannahöfn. Þar var gist í
tvær nætur á Best Western hótelinu.
Gamla rútan okkar stóð sig með mikilli prýði eftir fyrsta krankleikann
og tók ekki svo mikið sem eitt feilpúst alla leiðina. Sannaðist á henni að
„fall er fararheill". Þá kom í ljós á langri leið að Bjarni bílstjóri var vand-
anum vaxinn og kunni á rútunni lagið, smaug á henni um örmjóar göt-
ur og stræti eins og hann væri á reiðhjóli.
Leiðsögumenn og konur voru oftast með okkur á ferðinni um Pólland
og túlkuðu á ensku sem var að sögn misjöfn að gæðum. Guðni Rúnar
lagaði sig að breytilegum framburði og túlkaði allt snarlega á íslensku og
fann svör við hinum flóknustu spurningum sem að honum var beint.
Þrisvar í ferðinni kom hópurinn saman eftir kvöldmat á hótelunum, þar
stjórnaði Guðni Rúnar gleðinni \'ið léttar veigar og söng. Músíkin er hon-
um í blóð borin eins og tónlistarþætdr hans í Ríkisút\arpinu bera með
sér.
Þá tvo daga sem dvalist var á Best Western hótelinu var farið til Kaup-
mannahafnar og þar gat hver gert það sem honum eða henni þóknaðist.
Flestir fóru í dýragarðinn, verslanir, Tívolí og ótalmargt annað sem var að
sjá.
Síðari daginn, kl. sex, var farið í flugstöðina á Kastrupflugvelli því
brottför þaðan var áætluð kl. 7:30. Henni var síðan seinkað til kl. t\;ö um
nóttína og farþegum boðið í kvöldmat í flugstöðinni af Flugfélagi Islands
sem flytja átti okkur heim.
Um tvöleytið mættum við Póllandsfarar við útganginn ásamt stórum
hópi landa okkar og annarra sem biðu eftir flugvélinni. Það var fljótlega
ljóst að vélin gat ekki tekið alla sem þarna voru með farseðla og þegar
farið var að telja vantaði sæti fyrir unt 40 manns. Allir heimtuðu að fara
og veifuðu farseðlunum, varð þarna mikil orrahríð rnilli farþega og flug-
stjóra vélarinnar sem bauð þeim farþegum, sem vildu verða eftir til næsta
dags, gistingu á hóteli og 100 dollara. Eftir mikið þras og læti tókst að
velja úr þá sem tóku þessu boði en hinir fengu að fara um borð. Held
ég að flestir úr okkar hópi hafí komist heim með vélinni enda orðnir
þreyttir og sumir k\'efaðir eftir þessa löngu og viðburðaríku ferð.