Húnavaka - 01.05.2005, Blaðsíða 125

H U N AVA KA
123
Mokað snjó á húslausri ýtu
Að vetrinum greip ég í vinnu á verkstæði Búnaðarsambandsins á Blöndu-
ósi en þar unnu þá Pálmi Guðnason og Steingrímur Björnsson. Þá var ég
stundum fenginn til að moka snjó af veginum með ýtu.
Einu sinni að vetri til þegar Langidalurinn var ófær ruddi ég Svínvetn-
ingabraut fram að Syðri-Löngumýri með bílalest á eftir. Síðan fór ég til
baka á ýtunni en þá var orðið áliðið og þegar ég er kominn milli Tinda
og Kagaðarhóls, sé ég fram á það að hafa ekki nóga olíu til þess að kom-
ast alla leið til Blönduóss. Til þess að tefla ekki á tæpasta vaðið skildi ég
ýtuna eftir á móts við veginn niður í Reitinn og labba út að Kagaðarhóli
en þangað hafði ég aldrei komið fýrr. Eg banka upp á það seint að ég
held að gömln hjónin hafí verið háttuð en Guðrún kemur til dyra. Eg
skýrði henni frá vandræðum mínum og að ég þyrfti að komast í síma.
Henni þótti sjálfsagt að greiða fyrir mér svo að ég kæmist heim og vísaði
mér á símann. Svo fer hún að taka til mat en ég segi að hún þurfi nú alls
ekki að vera að „vesenast“ í eldhúsverkum þó að ég komi við á leiðinni
heim. Þá segir hún: „Þú ert ábyggilega búinn að vinna í allan dag og ég
efast um að þú hafir fengið nokkuð að borða og héðan ferðu ekki út fyrr
en þú ert búinn að fá mat. Þó ég þekki þig lítið veit ég að þú ert maður-
inn hennar Svönu og hún á allt annað skilið af mér en ég láti manninn
hennar fara svangan út úr húsi“. Guðrún var ekki að velta hlutunum fyr-
ir sér heldur ákvað hvernig þetta skyldi vera og ekki var um annað að
tala en ég fengi heitan mat áður en ég færi. Undir niðri var ég feginn,
ekki síst af því að ég var á húslausri ýtu eins og þær voru í þá daga. Það
sem hafði mikið að segja var að hita frá vélinni lagði á fæturna syo að
manni var alltaf heitt á þeim.
Þrír dagar á Holtavörðuheiði
Þegar ég hætti ýtuvinnunni rildi svo til að Sigurbjörn Sigurðsson sem var
olíubílstjóri á Blönduósi meiddist svo að hann gat ekki ekið bílnum með-
an hann var að jafna sig. Eg tók þri rið olíukeyrslunni um nokkurra mán-
uða skeið en hún var á vegum Kaupfélagsins.
Um 1960 tekur Kaupfélagið upp fastar ferðir með vöruflutninga til
Reykjavíkur og það réðist þannig að ég tók við akstri á flutningabíl lijá
félaginu. Við þann akstur var ég í 30 ár en þá seldi Kaupfélagið bílana og
aðrir tóku við vöruflutningunum.
Eg fór ansi rnargar ferðir til Reykjavíkur því að oftast voru að minnsta
kosti farnar t\'ær ferðir í \'iku og stundum voru líka ferðir til Akureyrar.