Húnavaka - 01.05.2006, Blaðsíða 9

Avarp
„Best eru vorin, ekkert elska ég heitar. “
Þannigyrkir Hannes Pétursson í kvæbabálk sínum, „Söngvar til jarðarinn-
ar. “ Þaö er vor í lofti þegar þessi ord eru skrifuö og Húnavaka er nær tilbúin til
prentunar í 46. sinn. Henni hefur eins og oft áöur borisl mikið ogfjölbreylt efni
en af því að takmarka verður stærð ritsins þarf nokkuð af því áð bíða nœsta árs.
Eftir vetrardvala gróðurs og dimmar nœtur fylgir vorinu sól og birta svo að
nýtt líf vaknar og litar móðurjörð grœnum grösum og blómskrúði. Farfuglarnir
sem rata óravegu til sumarheimkynna hefja margraddaðan lofsöng og aftur iðar
allt aflífi. Lömbin ogfolöldina leika listir sínar um tún ogmóa. Vorsónata lífs-
ins endurómar eitt áirið enn. Það finna og meta þeir sem landið yrkja og nýta og
eiga stöðug samskiþti við móður jörð.
Töluverðar breytingar hafa orðið í héraðinu á liðnu ári. Nýtt sveitarfélag hef
ur orðið til við sameiningu Jjögurra lireþpa og hlotið nafnið Húnavatnshreppur.
Viðrœður um sameingingu Ashrepps við nýja hreþþinn hafa leitt til þess að við
næstu kosningar til sveitastjórna bœtist hann í hópinn. Fyrir nokkrum árum
voru 10 sveitarfélög í Austur-Húnavatnssýslu en á árinu 2006fækkar þeim í
Jjögur. Þetta er í samræmi við þær breytingar sem orðið hafa á undanförnum
árum um land allt.
Mikið hefur verið um sameiningar, bæði sveitarfélaga, stofnana ogfyrirlœkja.
Ekki eru menn á einu máli um hvort allt þetta sé til góðs en mikill áróður hefur
verið fyrir hagrœðingu á sem flestum sviðum og talið að hún muni nást með
sameiningu í sem stærstar einingar. Stundum virðist aðeins hafa verið horft á
forsendur slíkra breytinga en ekki afleiðingarþeirra því að hjá ýmsum fyrirtœkj-
um og stofnunum hafa þœr æði oft leitt af sérfækkun á störfum fólks sem aftur
liefur leitt til uppsagna á mjög reyndu og hæfu starfsfólki. Slíkar breytingar hafa
stundum orðið til þess að veikja það samfélag sem þær áttu að styrkja. Þá vakn-
ar spurningin um hvort það sé leiðin til framfara og eflingar í heimabyggð að
fólkið geti þurft að rífa sig méð rótumfrá umhverfi sínu ? Æskilegt væii að byggja
upp nýja starfsemi eða efla þá sem fyrir er áður en önnur er lögð niður eða flutt
burtu ? Þessu má sjálfsagt velta mikið fyrir sér en vist er að jjölbreytni í störfum,
mannlífi og umhverfi er eitt af undirstöðum hvers sveitarfélags og raunar líka
þjóðfélags. Fámennar byggðir og einsleitni hentar yfirleitt ekki hugsandi fólki í
dag.