Húnavaka - 01.05.2006, Blaðsíða 96

94
HUNAVAKA
húsinu hjá okkur. í þeim hópi var fólk alls staðar að úr heiminum, á aldr-
inum 18-58 ára. Eftir að sá hópur mætti á staðinn voru sumar reglurnar
um að klæðast eins og innfæddir brotnar. Það varð til þess að rnenn fóru
að verða aðgangsharðari. A endanum \'arö að byggja stærra og sterkara
hlið inn í garðinn við húsið. Þótt kalla mætti sumt af því sem gerðist
áreiti voru það líka svolítið skondin atvik. Mirnmy lenti til dæmis í því að
bankað var á herbergisdyrnar hennar í búðunum. Fyrir utan dyrnar stóð
lítill, indverskur karlmaður. Hann spurði hana á bjagaðri ensku hvort
hún vildi vera vinkona sín og var greinilega háalvara með þetta tilboð
sem hún hafnaði ákveðið en kurteislega. Stuttu seinna fékk fjármálastjór-
inn kauptilboð í hendurnar. Tilboðið fól í sér kaup á einni okkar.
Sáum trúarleiðtogann Dalai Lama
Þorpið Mc leodganj var í fjögurra tíma akstursfjarlægð frá Palampur og
að sjálfsögðu tókum við bijálaða strætisvagninn og að sjálfsögðu var hann
fullur út úr dyrum. Það fullur að þegar api hoppaði inn um gluggann
gat enginn gert neitt í málunum því við gátum hvorki hreyft legg né lið
vegna þrengslanna. Þorpið var frekar hátt uppi í fjöllum og landslagið
var draumi líkast þegar horft var yfir dalinn. Þessi staður var blanda af
Indlandi og Tíbet sem liggur nálægt Himachal Pradesh. Ibúar Mc leod-
ganj voru af öllum þjóðernum. Mikið var af innfiytjendiun frá Tíbet sem
höfðu haft aðsetur þarna í mjög langan tíma enda var blöndunin farin
að sjást á fólkinu. Mikið var af evrópsku fólki sem hafði aðsetur allan árs-
ins hring. Einnig af ferðamönnum þrátt fyrir að ferðamannatíminn væri
ekki byrjaður. Aðalaðdráttaraflið var trúarleiðtoginn Dalai Lama en
þarna hefur hann haft aðsetur sitt síðan hann flýði frá Tíbet undan Kín-
verjum. Við fórum og fengum að sjá hann er hann talaði við æðstu presta
sína. Friður er orðið sent ég rnyndi nota yfir þennan stað, þótt það væri
svona mikið af fólki var svo mikill friður og í andrúmsloftinu sveif ilmur
af reykelsum. Hvert sem maður leit voru Búddamunkar í rauðu kuflun-
um sínum með Nike bakpokana sína og gæjagleraugu. Boðið er upp á
alls konar fyrirlestra um búddisma á svæðinu, jógakennslu og námskeið
í stjörnufræði.
Svo var farið að skoða foss sem var talsvert langt frá þorpinu og var
labbað alla leið. Þetta var mjög stór og tignarlegur foss en ég held að
engin sérstök saga hafi verið á bakvið hann annað en að hann var nátt-
úrulega aðdráttarafl fyrir þá sem aldrei höfðu séð foss áður. Fólk kom
þarna til þess að vera í sólbaði, tók myndir, las bók og gerði svona hitt
og þetta. En ég sem hafði oft séð fossa á mínu ástkæra landi var nú ekki
neitt sátt að þurfa labba níu km í 30 stiga hita upp á fjall til að skoða
hann.
Þar sem við vorum útlendingar í þessu landi fannst okkur eðlilegt að
tala við hina útlendingana. A einhvern furðulegan hátt upplifði ég þetta