Húnavaka - 01.05.2006, Blaðsíða 34

32
HUNAVAKA
Enda segir um Ingibjörgu líkt og um Þórunni nokkra Þorleifsdóttur frá
Skammbeinsstöðum og getið er um í annálum 19. aldar, að Ingibjörg
hafí ekki „leitast við að leggja dul á útlit sitt eða það að hún væri þykk
undir belti“. Var mikið um þetta rætt manna á milli en enginn mun hafa
bendlað Brynjólf við eða eignað honurn þunga Ingibjargar. Þungi henn-
ar var öllum sama ráðgátan. Einhver gasprari í nágrenninu átti að hafa
rætt þessi dularmál við Brynjólf og krafið hann sagna. Þá átti Brynjólfur
að hafa svarað. „Það er ekki í verkahring Brynjólfs í Þverárdal að
kontrólera næturgöltur gesta sinna.“ Er nokkuð var liðið á sumar bar
annan gest að garði í Þverárdal. Attu þeir Brynjólfur spjall saman á bæj-
arhlaði er Ingibjörg gekk framhjá erinda sinna. Þessi aðkomumaður Ijóð-
aði á Brynjólf.
Seg mér hver hinn seki er
sem hér stalst í smiðjuna
en sver er Imba sýnist mér,
sérstaklega um miðjuna.
Br)Tijólfur átti að hafa svarað að bragði. „Brynjólfur í Þverárdal stelst ekki
í smiðju eins eða neins.“ Og sumarið leið. Um veturinn, 3. desember
1905, fæddi Ingibjörg sveinbarn sem hún kenndi Guðmundi sýslumanni
er annað tveggja var rétt ófarinn eða nýfarinn frá Sauðárkróki. Sýslumað-
ur gekkst fúslega við sveininum senr skírður var Ingólfur Theódór. Ólst
hann upp með móður sinni og Brynjólfi þar dl hann brá búi 1914. Ekki
urðu nein eftirmál, svo vitað sé, tengd þessum gleðifeng Guðmundar
sýslumanns Björnssonar.
Til að gera stutta sögu lengri vill höfundurinn geta þessa. Sunrarið
1914 kom Ingibjörg Ólafsdóttir og Ingólfnr sonur hennar að æsknheim-
ili höfundar, Hvammi í Langadal. Dvöldu þau þar lengi dags í „sól og
sumaryl". Þá var höfundur 11 ára en Ingólfnr 9 ára. Attu þeir glaðan og
ógleymanlegan leik saman á engjunum í Hvammi og á bökkum Blöndu.
Mörgum áratugum síðar hitti höfundur Ingólf. Ekki þekkti hann
þennan glæsilega og gjörwilega mann sem hann átti tal við. En í því bar
á górna að höfundur var frá Hvammi í Langadal. Þá sagði Ingólfur.
„Þekkirðu mig ekki? Ég er Olli frá Þverárdal."
Hlutverk hirðskáldsins
Eins og segir í nafni þessa þáttar, þá fjallar hann urn þá sem kölluð voru
nokkurs konar hirðskáld Brynjólfs í Þ\erárdal. Það var á orði haft á ná-
lægum bæjum við Þverárdal þar sem Brynjólfur var flestum velkunnugur,
að öðrum eins risnu- og gleðimanni og honum mundi henta vel að halda
hirðskáld að fornum sið dl að auka á fjölbreytni gleðifundanna í \4nstofu
hans.
N.