Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.2009, Side 29

föstudagur 13. mars 200929 Sakamál
Jeremy BamBer Jeremy Bamber var sakfelldur fyrir að hafa myrt fjöl-
skyldu sína, alls fimm manns. Bamber hélt því fram að hann hefði verið fjarverandi
daginn sem morðin voru framin og að hann hefði fundi líkin þegar hann kom
heim. að hans sögn hlaut systir hans að hafa tryllst, en það kom víst oft og tíðum
fyrir. fjölskyldan var öll myrt með 22 kalibera riffli. Jeremy Bamber hefur ávallt lýst
yfir sakleysi sínu vegna morðanna, en aðrir ættingjar hans hafa aldrei viðrað efasemdir
um réttmæti sakfellingar hans, sem þó byggist að mestu leyti á framburði fyrrverandi kærustu hans,
en minna á beinhörðum sönnunum. Lesið um Jeremy Bamber í næsta helgarblaði dV.
„Mannætan“ Maudsley
Það var kannski ekki fjöldi fórnarlamba Roberts Maudsley sem gerði feril hans sérstakan, heldur sú stað-
reynd að þrjú morðanna framdi hann innan veggja þeirra stofnana sem hann var vistaður á. Hann fékk við-
urnefnið „Hannibal the Cannibal“, eða mannætan Hannibal, í breskum dagblöðum.
Robert John Maudsley fædd-
ist í Toxteth-hverfinu í bítlaborg-
inni Liverpool árið 1953. Hann
eyddi stórum hluta bernsku sinn-
ar á munaðarleysingjaheimilinu
Nazareth House sem var rekið af
nunnum. Hann átti ellefu syst-
kin og ljóst að æska hans var ekki
ánægjutímabil. Þegar hann var átta
ára að aldri lenti hann aftur í hönd-
um foreldra sinna og sætti reglu-
legum barsmíðum þar til hann var
endanlega fjarlægður af heimilinu
af félagsmálayfirvöldum.
Á síðari hluta sjöunda áratugar-
ins gerðist Robert leigudrengur [e.
rent boy] í Lundúnum til að fjár-
magna eiturlyfjafíkn sína.
Að lokum fór svo að hann var
neyddur til að leita sér aðstoðar
geðlæknis eftir að hafa reynt sjálfs-
víg nokkrum sinnum. Í viðtölum
við geðlækni sinn upplýsti hann að
hann heyrði raddir sem mæltu svo
fyrir að hann skyldi myrða foreldra
sína.
Fyrsta morðið
Robert Maudsley lét ekki af vænd-
inu og árið 1974 keypti maður að
nafni John Farrell þjónustu hans.
Farrell var barnaníðingur og sýndi
Maudsley ljósmyndir af börnum
sem hann hafði misþyrmt kynferð-
islega.
Maudsley hugnaðist ekki það
sem fyrir augu bar og kyrkti John
Farrell. Maudsley var síðar hand-
tekinn, en ekki þótti fært að rétta
yfir honum sökum andlegs ástands
hans. Hann var dæmdur til lífstíð-
arfangelsis og mælst til þess að
hann fengi aldrei frelsið á ný og
var hann sendur á Broadmoor-
geðsjúkrahúsið þar sem geðveikir
glæpamenn voru vistaðir.
Heili í matinn
Þremur árum síðar, 1977, tók
Maudsley, í félagi við annan vist-
mann, dæmdan barnaníðing í gísl-
ingu og læstu þeir sig inni í klefa.
Þar hófu þeir að pynta gísl sinn og
drápu hann að lokum.
Þegar vörðum tókst að lokum
að brjóta sér leið inn í klefann var
höfuðkúpa fórnarlambsins brotin
og stóð skeið upp úr heila manns-
ins og var að sjá að hluti heilans
væri horfinn. Einn varðanna hafði
á orði að Maudsley hefði brotið
höfuðið líkt og um egg hefði verið
að ræða og síðan sest að snæðingi,
en það hefur aldrei verið staðfest.
Dæmdur fyrir manndráp
Eftir að hafa verið úrskurðaður
sakhæfur var Robert Maudsley
dæmdur fyrir manndráp og send-
ur í Wakefield-fangelsið. Maudsley
var ekki sáttur við flutninginn og
fór ekki í launkofa með vilja sinn
um að fá að fara aftur til Broad-
moor, en fékk að sjálfsögðu engu
ráðið.
Árið 1978 drap Robert Mauds-
ley tvo samfanga sína í Wakefield-
fangelsinu. Fyrra fórnarlamb-
ið var Salney Darwood, dæmdur
kynferðisglæpamaður. Maudsley
hafði boðið Darwood í klefa sinn.
Darwood þáði boðið og Maudsley
beið ekki boðanna og kyrkti Dar-
wood, stakk hann með eggvopni
sem hann hafði útbúið og faldi
líkið undir rúmi sínu. Að verkinu
loknu reyndi Maudsley að lokka
fleiri fanga inn til sín en hafði ekki
árangur sem erfiði.
Leitar fleiri fórnarlamba
Þar sem Maudsley tókst ekki að
lokka fleiri inn í klefa sinn fór hann
á stjá og ráfaði um ganga álmunn-
ar. Þar rakst hann á Bill Roberts,
króaði hann af úti í horni og stakk
hann til bana. Maudsley hjó mörg-
um sinnum í höfuðkúpu Bills með
eggvopni sínu og mölvaði höfuð
hans með því að berja því við vegg-
inn.
Síðan gekk Maudsley sallaró-
legur inn á skrifstofu varðanna,
setti vopnið á borðið og sagði þeim
að við næsta nafnakall yrði tveim-
ur færra.
Vegna þessara morða var Maud-
sley talinn of hættulegur til að vera
í venjulegum klefa, en það var þó
ekki fyrr en 1983 sem fangelsisyf-
irvöld ákváðu að byggja sérhann-
aða tveggja klefa einingu í kjallara
fangelsisins. Þar skyldi Maudsley
dvelja það sem eftir lifði afplán-
unar sinnar og ævi. Maudsley líkti
dvölinni þar við að vera grafinn lif-
andi í steinsteyptri líkkistu.
Líf í glerbúri
Þrátt fyrir samlíkingu Maudsleys er
vistarvera hans ekki úr steinsteypu
heldur er um að ræða gler. Í klef-
anum er eitt borð og einn stóll og
eru bæði gerð úr pappa. Klósettið
og vaskurinn eru fest í gólfið með
boltum og fletið er steypt.
Í stuttu máli getur hann ekki
hreyft sig spönn frá rassi án þess
að vökul augu varðanna fylgi
hverri hreyfingu hans og sex verð-
ir fylgja honum þegar hann fær
sína klukkustundarlöngu daglegu
hreyfingu. Robert Maudsley hef-
ur ekki komist í samband við aðra
fanga síðan hann var settur í klef-
ann.
umsJón: koLBeinn þorsteinsson, kolbeinn@dv.is
Robert Maudsley
talinn hafa snætt hluta heila
eins fórnarlamba sinna.
Anthony Hopkins í hlutverki Hanni-
bals Lecter í myndinni Lömbin þagna
Breskir fjölmiðlar gáfu maudsley viðurnefn-
ið „Hannibal the Cannibal“.
Þegar vörðum tókst að lokum að brjóta sér leið
inn í klefann var höfuðkúpa fórnarlambsins
brotin og stóð skeið upp úr heila mannsins og
var að sjá að hluti heilans væri horfinn.