Dagblaðið Vísir - DV - 25.08.2009, Qupperneq 14

Svarthöfði er einn þeirra sem hafa þurrkað út allar óþægi-legar minningar um að hafa hrifist af teinótta liðinu sem
átti Ísland. Til dæmis er Svarthöfði
búinn að steingleyma því þegar hann
froðufelldi í gríðarlegum bakföllum
vegna helvítis Dananna sem sögðu að
Íslandi væri á hausnum. Þegar er búið
að þurrka út minningar um þá ofsa-
reiði sem gaus upp í garð herraþjóðar-
innar sem seldi okkur maðkað mjöl í
skjóli einokunar. Og að sjálfsögðu hef-
ur Svarthöfði steingleymt stoltinu yfir
því að hafa fyllst þórðargleði mikilli
yfir því að íslenska þjóðin hefði eign-
ast stóran hluta af Kaupmannahöfn
og London.
Örlítið minningaleiftur brýst fram. Svarthöfði tekur leigubíl í London. Bíll-inn er kirfilega merktur
Landsbankanum, Icesave. Bílstjór-
inn nefnir að sjálfur hafi hann lagt
hluta af sparnaði sínum inn á þennan
undrareikning. Skömmu síðar stend-
ur Svarthöfði í Hamleys í London með
bangsa í fanginu og hugsar með sér:
„Við Íslendingar eigum þessa sjoppu.“
Sömu minningarbrot skjóta upp koll-
inum frá því á Strikinu í Kaupmanna-
höfn þegar Svarthöfði barði augum
hverja verslunina af annarri sem var í
eigu Íslendinga. Þjóðarstoltið braust
fram af fullum þunga og Svarthöfði
gladdist yfir því að litla eyjan sem
undirokuð var hefði fengið uppreisn.
Hann var þakklátur útrásarvíking-
unum fyrir að hafa lagt undir sig hin
helgu vé kúgaranna. En þetta er liðin
tíð.
Svarthöfði hefur eins og flestir í samfélag-inu ýmigust
á rússibanareið
útrásarvíkinganna
nú þegar við höfum
misst yfirráðin í út-
löndum. Hann hefur
þurrkað út óþægi-
legar minningar um
fáránlegt stoltið yfir
því að hafa náð
undir sig eignum Dana og Breta. Þá er
algjörlega afmáð í hans huga að hafa
verið rígmontinn af því hve duglegir
Björgólfur Guðmundsson og Kjart-
an Gunnarsson voru að fá Breta og
Hollendinga til að geyma sparifé sitt
á Íslandi.
Eins og 20 þúsund aðrir Íslend-ingar stóð Svarthöfði í Hljóm-skálagarðinum á menningar-nótt og hlýddi á Hinn íslenska
Þursaflokk. Egill Ólafsson forsöngvari
fór á kostum í söng og tali. Nokkrum
sinnum nefndi hann örlög þjóðar sem
væri fórnarlömb útrásarmanna. Hann
nefndi að Þursaflokkur-
inn hefði aldrei staðið
í neinu fjármálabralli en fengjust að-
eins við að uppfæra gamlar lagaperlur
sínar og færa þjakaðri þjóð. Svarthöfði
stóð teinréttur af hrifningu og horfði
á sviðið. Sitt hvorum megin við það
voru risaskjáir, merktir Símanum. Og
eftir að Þursaflokkurinn hafði lokið
söng og hljóðfæraslætti þakkaði þul-
urinn þeim. Í framhaldinu þakkaði
hann af alhug útrásarmönnum sem
eiga Símann fyrir að hafa af rausn-
arskap gert Ríkisútvarpinu kleift að
halda tónleikana. Svarthöfða fannst
sem kalt vatn rynni milli skinns og
hörunds. Draugur útrásarinnar var í
sauðargæru í Hljómskálagarðinum.
Draugur útrásar
Spurningin
„Ég bakaði úr 75
lítrum eða eitthvað í
kringum 1.000
vöfflur. Nú vorum við
með reynslu og því
var að minnsta kosti
ekki röð út á torg
allan daginn,“ segir
Dagur B.
Eggertsson,
borgarfulltrúi og varaformaður
Samfylkingarinnar. Hann bauð um
helgina Reykvíkingum heim til sín í
Þingholtin þar sem gestir gátu gætt
sér á vöfflum líkt og í fyrra.
Hvað bakaðirðu
margar vöfflur?
Sandkorn
n Frjálshyggjumaðurinn og fyrr-
um bankaráðsmaður Seðlabank-
ans, Hannes Hólmsteinn Gissur-
arson, liggur lágt í umræðunni
þessa dagana, líkt og Kjartan
Gunnarsson,
fyrrverandi
banka-
ráðsmaður
Landsbank-
ans. Báðir
reyna þeir
að rétta sinn
hlut vegna
hrunsins og
vísa frá sér ábyrgð. Kjartan hefur
skrifað greinar um að ekki eigi að
borga af Icesave sem hann ber
sjálfur ábyrgð á. Hannes endur-
birtir aðra greinina á bloggi sínu
undir þeim formerkjum að hún
sé frábært innlegg.
n Hallgrímur Helgason rithöf-
undur hefur í gegnum tíðina ver-
ið dyggur stuðningsmaður Baugs
í glímunni við Davíð Oddsson.
Nú kveður við annan tón og rit-
höfundur-
inn sagðist
í helgarvið-
tali hjá DV
hafa fengið
staðfest frá
háttsettum
Baugsmanni
að hann réði
hvað birtist
í fjölmiðlum 365. Hallgrímur
vill ekki upplýsa hver huldu-
maðurinn er en leit stendur nú
sem hæst. Sérstaklega mun Jón
Kaldal, ritstjóri Fréttablaðsins,
vera áhugasamur.
n Katrín Jakobsdóttir mennta-
málaráðherra skoðar nú leiðir
til þess að koma skikk á Ríkis-
útvarpið sem undir stjórn Páls
Magnússonar er orðið jafnmark-
aðsvætt og frjálsu stöðvarnar.
Ríkisútvarpið hefur meðal ann-
ars slegið í gegn með bjóraug-
lýsingum
sínum en
þar ber hátt
Grolsch-
bjórinn
sem styrkir
einstaka
dagskrárliði.
Bjórauglýs-
ingar eru
reyndar bannaðar en Páll reddar
því með því að láta skilgreina
bjórinn sem léttbjór, jafnvel þótt
áhöld séu um að slíkur léttbjór
fáist. Veltan af viðskiptunum
mun vera talsverð og fara langt
í að standa undir kostnaði við
glæsivagn útvarpsstjórans.
n Hermt er að stjórn Ríkisút-
varpsins ohf. sé ekki ánægð með
það bruðl sem felst í því að borga
nokkur hundruð þúsund á mán-
uði fyrir bíl útvarpsstjórans auk
ofurlaunanna. Sögur eru á sveimi
um að stjórnin hafi lagt að Páli
Magnússyni að sleppa hend-
inni af lúxusvagninum. Sömu
heimildir herma að útvarpsstjór-
inn hafi brugðist illa við og vísað
til þess að hann eigi að búa við
sömu starfskjör og aðrir ríkisfor-
stjórar. Margrét Frímannsdóttir,
stjórnarmaður RÚV, hefur ekki
viljað staðfesta þetta og því kann
svo að vera að stjórnin styðji út-
varpsstjórann í varnarbaráttunni.
LyngHáLS 5, 110 Reykjavík
Útgáfufélag: Útgáfufélagið Birtíngur ehf.
Stjórnarformaður: Hreinn Loftsson
framkvæmdaStjóri: elín Ragnarsdóttir
ritStjórar:
jón Trausti Reynisson, jontrausti@dv.is
og Reynir Traustason, rt@dv.is
fréttaStjórar:
Brynjólfur Þór guðmundsson, brynjolfur@dv.is
og Þórarinn Þórarinsson, toti@dv.is
auglýSingaStjóri:
ásmundur Helgason, asi@birtingur.is
dv á netinu: dv.iS
aðalnÚmer: 512 7000, ritStjórn: 512 7010,
áSkriftarSími: 512 7080, auglýSingar: 512 7050.
SmáauglýSingar: 515 5550.
umbrot: dv. Prentvinnsla: Landsprent. dreifing: árvakur.
dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
„Það er hans að
sækja.“
n Sigurður G. Guðjónsson
hæstaréttarlögmaður um að fólk eigi ekki að
greiða krónu meira af lánum sínum en
upphaflegar forsendur sögðu til um og láta
kröfuaðilann, það er bankana, sækja rétt sinn ef
hann telur grundvöll fyrir því. Lög verndi fólk frá
öðru. - Stöð 2
„Þetta er afar óvenjulegt.“
n Geir Jón Þórisson yfirlögregluþjónn um
sprengjuhótunina sem barst Borgarholtsskóla
símleiðis. - DV.is
„Það er af sem áður var
þegar fólk kepptist um að
vinna hér.“
n Björn Ólafsson, eigandi lífsstílsverslunarinnar
Brims. Hann hefur undanfarnar vikur leitað að
starfsfólki en ekkert gengið. - DV.is
„Fjandinn hafi
það, Davíð
Oddsson hafði
rétt fyrir sér.“
n Hallgrímur Helgason rithöfundur í
helgarblaði DV um að Davíð Oddsson hafi haft
rétt fyrir sér varðandi Baugsmiðla eftir að hann
hitti háttsettan Baugsmann sem montaði sig af
því að geta misnotað miðla sína. - DV.
„Ef einhverjir eiga að
biðjast afsökunar eru það
þeir sem gerðu Icesave-
samningana.“
n Hannes Hólmsteinn
aðspurður hvort
Kjartan Gunnarsson,
fyrrverandi
stjórnarformaður
Landsbankans,
eigi að biðja
íslensku
þjóðina afsökunar
vegna Icesave-
reikninga bankans. - Rás 2.
Lilja kveðin niður
Leiðari
Nýjasta útspil ríkisstjórnarinnar í málefnum manneskna er að kæfa í fæðingu frábært frumvarp Lilju Mósesdóttur og fleiri þingmanna
um að bankar fái aðeins fasteignir fyrir fast-
eignalán sín en geti ekki tekið aleigu fólks.
Frumvarp Lilju virðist svo sjálfsagt og eðli-
legt að það ætti að vera óþarft. Það er hvorki
rökrétt né sanngjarnt að banki geti lánað til
kaupa á fasteign, en rukkað síðan lántakand-
ann um miklu meira en fasteignina sjálfa.
Ríkisstjórn Alþjóðagjaldeyrissjóðsins er hins
vegar óbundin af skynsemi og sanngirni. Hún
stundar excel-stjórnmál.
Í excel-stjórnmálum er samfélagið með-
höndlað sem framleiðsluferli. Í þessu ferli er
engin þjóð, aðeins skattstofn. Þar eru engir
borgarar, nema í þeim skilningi að borgari
er sá sem borgar. Ríkisstjórn sem stundar ex-
cel-stjórnmál hlutgerir manneskjur og hugs-
ar fyrst og fremst um hvernig sé hægt að nota
fólk. Þetta viðhorf hefur verið sjúkdómsvætt
í tilfelli andfélagslegs fólks og stórfyrirtækja.
Hugmyndin er að engin heilbrigð manneskja
hugsi fyrst og fremst um hvernig hún geti
notað fólk í hennar þágu.
Helstu rökin gegn frumvarpi Lilju voru
að það myndi ekki gagnast öllum og að það
myndi hjálpa þeim sem skulda of mikið í of
dýrum fasteignum. Eins og staðan er núna
getur bankinn hins vegar hundelt húsnæðis-
eigendur út fyrir landsteinana til að hirða af
þeim aleiguna, allt vegna þess að bankarnir
hafa hækkað skuldir fólks upp úr öllu valdi.
Excel-stjórnmálamenn skilja ekki að
frumvarp Lilju var ekki reikningsdæmi, held-
ur mannréttindamál. Það var nauðsynlegur
áfangi í leiðréttingu réttarstöðu fólks gagn-
vart fjármálastofnunum sem hafa svipt það
frelsinu. Meginvandi íslensku þjóðarinnar
er að bankarnir hafa of mikið frelsi. Þeir hafa
frelsi til að hækka lán fólks og svipta það öllu,
þótt það hafi einungis fengið lán með veði í
fasteign. Almenningur hefur ekki einu sinni
frelsi til að vera laus undan þvingunum bank-
anna. Þessu viðheldur allsherjarnefnd Al-
þingis undir stjórn Steinunnar Valdísar Ósk-
arsdóttur samfylkingarþingmanns.
Líklega snýst mesti ótti stjórnarinnar raun-
verulega um að ef yfirveðsettir húsnæðiseig-
endur geti skilað fasteignum sínum muni
þeir nýta frelsi sitt til að flytja úr þessu landi
ósanngirninnar. Stjórnin getur ekki veitt
borgurum slíkt frelsi, því þá er hætt við að
skattstofninn minnki. Líkt og ef sauðfé væri á
beit án girðinga og færi tvist og bast eftir eigin
höfði. Enda hefur það verið reiknað út í excel
að það kosti ríkið 60 milljarða króna á ári að
skattstofninn rýrni með landflótta.
Jón trausti reynisson ritstJóri skrifar. Excel-stjórnmálamenn skilja ekki að frumvarp Lilju var ekki reikningsdæmi, heldur mannréttindamál.
bókStafLega
14 þriðjuDagur 25. ágúst 2009 umræða