Dagblaðið Vísir - DV - 11.07.2011, Side 23

Viðtal | 23Mánudagur 11. júlí 2011
Á mótorfáki fráum
um“ í fyrstu þrjú skiptin en síðast var
hún komin í „hraðari hópinn“.
„Það er allt annað að hjóla í út­
löndum en á Íslandi. Brautirnar eru
allt öðruvísi og umgjörðin allt önnur.
Það er rosalega mikið grjót í braut­
unum á Íslandi miðað við úti.“
Þarf virkilega að æfa
Bryndís er 17 ára. Hún hefur tvisv­
ar sinnum orðið Íslandsmeistari
í moto cross og tekið þátt í fjölda
keppna í útlöndum svo sem heims­
meistarakeppnum.
„12 ára er frekar gamalt til að
byrja. Allar stelpurnar sem keppa á
móti mér í heimsmeistarakeppninni
byrjuðu í motocross þegar þær voru
fjögurra til fimm ára. Maður þarf að
vera 12 ára á Íslandi til að fá að keppa
en maður þarf að vera 15 ára til að fá
að keppa í heimsmeistarakeppninni.“
Um hjólamennskuna segir hún:
„Adrenalínið fer allt í gang; ég get
ekki lýst tilfinningunni. Þetta er svo
svakalegt. Þetta er svolítið hættulegt
og erfitt. Þetta snýst ekki bara um að
sitja á hjólinu og gefa í; það þarf að
æfa tæknina og stílinn, maður þarf
að vera agressívur, halda einbeit­
ingu, fara í ræktina, hlaupa og synda
og ég hjóla líka á reiðhjóli. Það þarf
að gera þetta allt til þess að ná upp
þoli til að halda út þann tíma sem
maður er að keppa.
Fólk áttar sig kannski ekki á því
hvað það þarf virkilega að æfa til
þess að keppa í motocross. Mér
finnst þetta ótrúlega skemmtilegt
og ég vil verða betri; ég vil virkilega
leggja mig fram um að verða best.
Markmiðið er sett á heimsmeistara­
titilinn.“
Bryndís segir að tæknin breyt­
ist og batni eftir því sem hún hjóli
hraðar. „Það þarf að læra samheng­
ið á milli kúplingarinnar, gírkassans,
þegar bremsað er, gefið í og stöðuna
á hjólinu. Þetta spilar allt saman.“
Hún talar líka um stílinn. „Ég
er mjög slök; ég er mjög afslöppuð
þegar ég er á hjólinu. Það lítur ekki
út eins og það sé mjög erfitt að hjóla
þegar ég hjóla. Maður nær þessu ef
maður er slakur. Það fer allt í rugl ef
maður er stífur.“
Bryndís segir brautirnar vera
ólíkar. „Það er hægt að fara í harðar
brautir, það er hægt að fara í mjúkar
brautir eins og moldarbrautir og svo
er hægt að fara í sandbrautir. Það
verður að keyra á ólíkan hátt eftir
því hvernig brautirnar eru. Það get­
ur verið sleipt í hörðu brautunum;
það myndast ekki margar línur í
beygjunum sem hægt er að fylgja og
maður þarf að hugsa eins og maður
sé að keyra á götu.
Í mjúku brautunum verður að
setja í réttan gír á hverjum stað, vera
í réttri stöðu á hverjum stað og það
þarf að bremsa á réttum stað. Það
er yfirleitt sagt að sandbrautirnar
séu erfiðastar. Svo eru mismunandi
pallar á brautunum og beygjurn­
ar geta verið ólíkar. Sumum hentar
betur að vera með fleiri beygjur og
sumum hentar betur að vera með
fleiri stökkpalla. Mér finnst lang­
skemmtilegast í sandinum en þar
get ég gefið meira í.“
Keppir við stráka
Bryndís er í motocross af svo mik­
illi alvöru að í hittifyrra var hún í út­
löndum vegna þess frá apríl þang­
að til í september. Faðir hennar fer
með henni í þessar ferðir og það
árið voru þau aðallega í Svíþjóð þar
sem Bryndís keppti á sænska meist­
aramótinu.
„Svo prófaði ég heimsmeistara­
keppnina, þrjár keppnir af sex sem
voru haldnar í Þýskalandi, Svíþjóð
og Hollandi. Ég vildi taka lítil skref
í einu og athuga fyrst hvernig þetta
myndi ganga. Besti árangurinn var
í Hollandi en ég lenti í 16. sæti af 40
keppendum.
Bryndís var í fyrra í Belgíu frá
byrjun mars og kom ekki heim fyrr
en í lok september. Faðir hennar fór
heim í einn mánuð og þá fór móð­
ir hennar út. Í fyrra keppti Bryndís
í Hollandi, Þýskalandi og í heims­
meistarakeppninni sem var haldin
í Búlgaríu, Portúgal, Spáni, Frakk­
landi, Þýskalandi, Tékklandi og Ít­
alíu. Ákveðið var að Bryndís keppti
mest á Íslandi í ár. Þess má geta að
hún hefur verið í fjarnámi á fram­
haldsskólastigi undanfarin ár.
„Ég vann Íslandsmeistaratitla
2007 og 2008. Ég hefði getað verið á
Íslandi og keppt um Íslandsmeist­
aratitilinn 2009 og 2010 en mig
langaði í meiri reynslu. Mig lang­
aði að fá meiri æfingu út úr þessu.
Ég keppi til dæmis núna með strák­
unum. Þeir eru ekkert rosalega sátt­
ir að ég sé að keppa við þá; þeir vilja
ekki tapa fyrir stelpu. Mér finnst
skemmtilegra að keppa á móti
strákum; maður verður aggressívari
og í raun sterkari.“
Verður glöð
Bryndís sagði að motocross væri
svolítið hættulegt og hefur hún
fengið að kenna nokkrum sinnum
á því og hafa nokkur óhappanna
haldið henni frá æfingum. „Ef lækn­
irinn segir að það taki tvær vikur að
jafna mig þá eru það tvær vikur og
þá er það búið. Þá fer ég til sjúkra­
þjálfara og vinn í því að styrkja mig.“
Bryndísi finnst hjólamennskan
þess virði þrátt fyrir óhöpp. „Þetta
er skemmtilegt og áhugavert. Þetta
er allt. Allt sem maður getur beðið
um.“
Hún segir nauðsynlegt að for­
eldrar styðji krakka sem eru í þessu
sporti. „Það er ekki hægt að keyra
krakka út á braut og skilja þá þar eftir
með bensínbrúsa og fara svo. Maður
þarf að hafa einhvern með sér sem
styður mann og hjálpar eins og for­
eldrar mínir eru búnir að gera.“
Bryndís er tilbúin til að fórna
miklu til að geta stundað moto­
cross. Þetta er tímafrek íþrótt og það
getur tekið nokkra klukkutíma að
fara að hjóla í hvert skipti; komast á
staðinn, hjóla, fara heim og svo þarf
að þrífa hjólið.
„Ég verð glöð þegar ég fer að
hjóla. Þetta er það sem ég elska.“
Svava Jónsdóttir
„Ég er búin að hjóla
víða um heim og
mér finnst Ísland vera
einstakt. Náttúran hérna
er svo fjölbreytileg.
„Til að kóróna það
var þetta drulludý
þannig að ég sökk dýpra
í hvert skipti sem ég
hreyfði mig. Mér fannst
þetta mjög fyndið.
Theodóra Björk
Heimisdóttir „Adr-
enalínið flæðir, þessu
fylgir samvera með fjöl-
skyldunni, maður tekur á
og þetta er skemmtilegt
sport.“ Myndir sigTryggur ari