Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.2012, Page 20

Muhammad Ali
og Joe Frazier
Frazier og Ali börðust þrisvar sinnum
á áttunda áratugnum, en frægasti
bardagi þeirra er vafalaust bardagi sem
fór fram í Manila, höfuðborg Filippseyja,
árið 1971. Sá bardagi hefur verið nefndur
„Thrilla in Manila.“
Fyrsti bardaginn fór fram í Madison
Square Garden í New York 8. mars
árið 1971. Andrúmsloftið í salnum var
ótrúlegt. Fjöldi lögreglumanna stóð
vaktina til að hafa hemil á áhorfendum.
Helstu stjörnur heims voru í salnum.
Frank Sinatra tók myndir fyrir tímarit
og listamaðurinn LeRoy Neiman málaði
bardagann á meðan hann stóð yfir.
Bardaginn fór í 15 lotur og voru dómar-
arnir sammála um að Frazier hefði
sigrað Ali. Báðir lögðust inn á sjúkrahús
eftir bardagann.
Árið 1974 mættust þeir aftur í epískum
bardaga á sama stað en þá náði Ali fram
hefndum. Árið 1975 var síðan komið
að Thrilla in Manila sem fram fór í 44
gráðu hita. Eftir langan bardaga kastaði
þjálfari Frazier handklæði inn í hringinn
til merkis um uppgjöf. Eftir bardagann
sagði þjálfarinn að sitt hlutverk væri að
sjá til þess að Frazier léti ekki lífið.
Í marga áratugi á eftir hataði Frazier
Ali og gerði grín að veikindum hans í
viðtölum. Þeir sættust svo fyrir nokkrum
árum og vottaði Ali honum virðingu við
andlát Frazier á síðasta ári.
ErkifjEndur í íþróttum
20 Sport 13. febrúar 2012 Mánudagur
n Luiz Suarez og Patrice Evra eru ekki einu fjandvinirnir í íþróttum
P
atrice Evra, bakvörður Man­
chester United, og Luis Sua­
rez, framherji Liverpool, eru
orðnir svarnir óvinir. Suarez
var dæmdur í 8 leikja bann
fyrir kynþáttaníð í garð Evra þegar
liðin mættust fyrr á þessari leiktíð.
Um helgina, þegar liðin mættust aft­
ur, neitaði svo Suarez að taka í hönd
Evra svo allt ætlaði um koll að keyra.
Að leik loknum fagnaði Evra svo eins
og brjálæðingur fyrir framan Suarez í
þeim tilgangi að nudda honum upp
úr ósigri Liverpool.
Evra og Suarez eru langt frá því
að vera einu erkifjendurnir í íþrótta­
sögunni, en oft hafa tveir afreksmenn
sem hafa verið uppi á sama tíma háð
harðar og eftirminnilegar rimmur,
átt í persónulegum deilum og jafnvel
hatað hvor annan út af lífinu.
Roy Keane og
Alf Inge Haaland
Í leik Leeds og Manchester United í september árið 1997
braut Norðmaðurinn Alf Inge Haaland illa á Roy Keane leik-
manni Manchester United. Keane engdist um af sársauka
og greinilegt var að ekki var allt í lagi. Norðmaðurinn stóð
hins vegar yfir sárþjáðum Keane og jós yfir hann fúkyrðum.
Keane missti af restinni af tímabilinu vegna meiðsla. Árin
liðu og leikmennirnir mættust ekki á vellinum fyrr en í apríl
árið 2001. Þá var stund hefndarinnar runnin upp hjá hinum
skapstóra Keane. Algjörlega augljóst var að Keane ætlaði
sér að meiða Haaland, því hann fór með takkaskónna sína
af alefli beint í hnéð á Haaland, sem kastaðist í grasið þar
sem hann lá óvígur. Keane fékk samtals 8 leikja bann og
var sektaður um 150 þúsund pund fyrir árásina. Hann baðst
aldrei afsökunar og viðurkenndi í ævisögu sinni að hann hafi
ætlað að meiða Norðmanninn.
Mike Tyson og Evander Holyfield
Þann 9. nóvember 1996 mættust Mike Tyson og Evander Holyfield í hringnum. Tyson var
búinn að berja hvern andstæðinginn á fætur öðrum, sundur og saman, síðan honum var
sleppt úr fangelsi fyrir nauðgun. Nú var komið að stórum svifaseinum mormóna að nafni
Evander Holyfield. Þvert á spár manna sigraði Holyfield á tæknilegu rothöggi. Tyson bar
sig vel eftir tapið, þakkaði Holyfield fyrir og sagðist bera mikla virðingu fyrir honum.
28. júní 1997 var komið að öðrum bardaga þeirra. Gífurleg spenna var í aðdraganda
bardagans og ætlaði Tyson sér að ganga frá Holyfield. Það gekk ekki eins vel og hann
hafði ætlað sér.
Skyndilega trylltist Tyson og beit stóran hluta úr eyra Holyfield og hrækti honum svo
út með látum. Eftir að bardaginn var stöðvaður gekk Tyson endanlega af göflunum og
réðst að Holyfield og þjálfara hans. Öryggisverðir héldu aftur af honum. Þegar Tyson var
á leiðinni inn í búningsklefa kastaði áhorfandi vatnsflösku í átt að honum. Tyson klifraði
upp í stúku og ætlaði að ganga frá áhorfandanum en var stoppaður.
Árið 2009 bað Tyson Holyfield afsökunar í þætti Opruh Winfrey. Holyfield fyrirgaf honum.
Diego Maradona og Pele
Tveir af langbestu fótboltamönnum sögunnar hata hvor
annan, jafnvel þó þeir hafi aldrei mæst á knattspyrnuvell-
inum. Sennilega er rígurinn á milli þeirra í grunninn
tilkominn vegna þess að þeir eru fyrir hvor öðrum og deilt
er um hvor var betri leikmaður. Í kringum HM í Suður-Afríku
2010 skiptust þeir á skotum. Pele sagði að Maradona hefði
ráðið sig sem landsliðsþjálfara Argentínu af því að hann
var blankur og vantaði peninga. Svo hélt Pele áfram: „Ég
veit ekki af hverju Maradona er alltaf að tala um mig. Hann
er örugglega ástfanginn af mér.“
Maradona svaraði Pele á þá leið að hann ætti að fara aftur
á safnið þar sem hann á heima.
Rígurinn á milli þeirra byrjaði hins vegar fyrir alvöru
árið 2000 þegar FIFA hélt alþjóðlega kosningu á besta
leikmanni 20. aldar. Maradona vann með 54% atkvæða
en Pele fékk aðeins 19%. Þá ákvað FIFA að veita sín
eigin verðlaun þar sem Pele var valinn besti leikmaður
aldarinnar með yfirburðum. Þar var Maradona í þriðja sæti.
Hann hafði ekki fyrir því að klára verðlaunaafhendinguna
og lét sig hverfa úr hófinu áður en Pele fékk sín verðlaun.
Pele ræddi um Maradona í þakkarræðu sinni og sagði: „Ég
hefði viljað hafa Maradona hérna á sviðinu með mér, en
hann er víst farinn.“
Árin 2005 og 2006 reyndu þeir að sættast en vinátta
þeirra entist ekki lengi.
Boris Spassky og Bobby Fischer
Á hápunkti kalda stríðsins á sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar,
höfðu Sovétmenn nokkra yfirburði í skákheiminum. Viðureignir bestu
skákmanna Bandaríkjanna og Sovétríkjanna voru meðal vígvalla kalda
stríðsins. Árið 1972 mætti Boris Spassky sérvitrum 29 ára gömlum
Bandaríkjamanni að nafni Bobby Fischer í Laugardalshöllinni. Fischer var
reyndar nærri því búinn að hætta við þátttöku en það var Henry Kissinger,
þáverandi ráðherra í ríkisstjórn Bandaríkjanna, sem náði að höfða til
þjóðerniskenndar Fischer. Ungi skáksnillingurinn lét stór orð falla í
aðdraganda einvígisins. „Ég hef verið valinn til þess að kenna Rússunum
smá auðmýkt.“ Svo fór að Fischer vann einvígið 12–8.
Zinidine Zidane og
Marco Materazzi
Besti knattspyrnumaður síns tíma, Zinidine
Zidane, var að spila sinn síðasta leik á
ferlinum í júlí árið 2006. Enginn smá leikur
– úrslitaleikurinn á heimsmeistaramótinu í
fótbolta. Leikurinn var jafn og allt gat gerst.
Ítalski blóðhundurinn Marco Materazzi stóð
vaktina í vörn ítalska liðsins. Komið var fram
í framlengingu í úrslitaleiknum sjálfum og
spennan í hámarki. Á 110. mínútu sá Zidane
skyndilega rautt, gekk að Materazzi og
stangaði hann eins og naut í bringuna. Mate-
razzi flaug í grasið og dómarinn sýndi Zidane
umsvifalaust rauða spjaldið. Snautlegur
endir á stórkostlegum ferli.
Materazzi hafði náð að taka Zidane úr jafn-
vægi með móðgandi athugasemdum um
systur hans. Þeir hafa ekki grafið stríðsöxina
og Zidane hefur látið hafa það eftir sér
að hann myndi frekar deyja en að biðja
Materazzi afsökunar.