Dagblaðið Vísir - DV - 21.01.2014, Síða 10

10 Fréttir Vikublað 21.–23. janúar 2014
Þ
etta er búið að vera mikil bar-
átta og er auðvitað ennþá. En
það hefur hjálpað mér mikið í
batanum að vera bjartsýnn og
jákvæður,“ segir Logi Unnar-
son Jónsson sem þann 23. október
síðastliðinn lenti í alvarlegu umferð-
arslysi við Jökulsárlón. Hann tví-
mjaðmagrindabrotnaði í slysinu auk
þess sem tveir neðstu hryggjarliðirn-
ir sködduðust og hefur þurft að glíma
við afleiðingar þess síðan.
Árlega látast að meðaltali í kring-
um 10–15 manns í umferðarslysum
hérlendis og um 200 slasast alvar-
lega. Sjaldan heyrast þó sögur þeirra
sem slasast alvarlega og þurfa að eiga
við afleiðingar umferðarslysa: sumir
ævilangt. Logi er einn þeirra heppnu.
Hann slapp lifandi en síðustu mánuði
hefur hann háð erfiða baráttu til bata.
Logi hvetur fólk til þess að ein-
beita sér í umferðinni. „Þetta er dauð-
ans alvara,“ segir hann. Baráttan hefur
tekið á en með bjartsýnina að vopni
hefur Loga tekist að gera hana að
verk efni sem hann ætlar sér að vinna.
Birtist skyndilega á brúnni
Það var í enda október í fyrra sem
slysið varð. Logi var að keyra frá Höfn
í Hornafirði þar sem hann hafði verið
að vinna.
„Ég kem að brúnni við Jökulsár-
lón horfi yfir og sé að það er enginn
bíll á brúnni,“ segir Logi þegar hann
rifjar upp aðdraganda slyssins. Brúin
er einbreið en þegar hann nálgað-
ist enda hennar sá hann skyndilega
bíl koma upp á hana. „Þegar ég kem
á miðja brúna þá lít ég aðeins yfir
lónið til hægri, síðan leit ég aftur á
brúna og þá sé ég að það er allt í einu
kominn bíll í hinn endann. Hann var
þá að koma neðan úr fjöru frá vega-
slóða sem er alveg upp við brúna,“
segir Logi. „Ég veit ekki nákvæmlega
hversu hratt ég ók en ég var búinn að
hægja töluvert á mér. Þegar ég sé bíl-
inn þá bremsa ég og bíllinn minn fer í
45 gráðu beygju. Ég lendi svo bílstjóra
megin á bílnum. Stuðarinn fór vel
inn í mjöðmina á mér sem fór alveg í
klessu,“ segir hann.
Fyrstu viðbrögð að losa sig
Eftir áreksturinn var Logi með með-
vitund og reyndi strax að koma sér
út úr bílnum. „Mín fyrstu viðbrögð
voru að losa mig úr bílnum. Það voru
kannski svolítil mistök hjá mér en ég
var í einhverju adrenalín-„rússi.“ Ég
var fastur en reif mig lausan og við það
held ég að mjaðmagrindin hafi geng-
ið enn meira til. Það var svo mikil til-
færsla á mjaðmagrindinni. Svo ætlaði
ég að fara út úr bílnum og hrista þetta
bara af mér en datt niður og bílstjór-
inn úr hinum bílnum hjálpaði mér
upp og þá byrjuðu verkirnir. Ég fann
þá að það var eitthvað mikið að.“
Mjaðmagrindin boltuð saman
Fólkið sem var í hinum bílnum hringdi
í sjúkrabíl sem kom eftir um 25 mín-
útur. Þá var Logi fluttur á sjúkrahús-
ið á Höfn og þaðan með sjúkraflugi
í bæinn. Þar var hann lagður inn á
gjörgæslu og fór í aðgerð daginn eftir.
„Þá var opnað á mér bakið til þess að
koma brotinu í réttar skorður og þeir
boltuðu það til þess að ná mjaðma-
grindinni saman. Svo settu þeir fram-
an á mig fjóra pinna sem voru skrúf-
aðir inn í mjaðmagrindina að framan;
6–7 sentimetra inn í gegnum bein.
Það var gert til þess að halda mjaðma-
grindinni þannig að hún færi ekki að
taka hreyfingu meðan hún gréri. Þetta
var sársaukafullt en samt frábært að
þeir gátu gert þetta svona því þá slapp
ég við að vera í gifsi frá hnjám og upp
að öxlum.“
Fékk erfiðar sýkingar
Logi segist lítið muna fyrstu dagana
eftir slysið. Hann stóð þó upp á þriðja
degi og gat gengið nokkur skref. Vegna
pinnanna þurfti hann hins vegar að
liggja að mestu á bakinu í tvo mánuði.
Fyrst á spítalanum í þrjár vikur og
svo eftir að heim var komið. Hann
fékk einnig sársaukafulla sýkingu þar
sem pinnarnir eru settir inn og einnig
í þvagrásina vegna þvagleggs sem
hann fékk. Hann segir þetta hafa kost-
að mikla þolinmæðisvinnu. „Þetta tók
auðvitað allt á en ég er heppinn að ég
á rosalega góða fjölskyldu og vini sem
hafa staðið með mér í þessu. Komu
að heimsækja mig og voru með mér í
þessu og svo má ekki gleyma að nefna
frábæra heilbrigðisstarfsfólkið. Þetta
fólk vinnur svo gott og óeigingjarnt
starf fyrir skítalaun. En þetta var mjög
erfitt og er enn þó ég sé orðinn miklu
betri. Ég var með mikla verki og svo
tekur þetta líka á andlega.“
Áminning um
hversu dýrmætt lífið er
Logi segir það vissulega hafa verið
áfall þegar fótunum var kippt undan
honum á þennan hátt en það sé
áminning um það hversu dýrmætt
lífið er. Hann hafi ákveðið að hafa já-
kvæðnina að leiðarljósi í baráttu sinni
að bata og hann er viss um að það sé
ástæðan fyrir því að honum hafi geng-
ið svona vel. „Ég er mjög heppinn að
ekki fór verr. Ég er mjög þakklátur fyrir
að þetta var ekki verra en þetta þó að
þetta sé búið að vera þó nokkuð mik-
ið og ég er enn að berjast við þetta og
mun berjast við þetta áfram. Þetta er
ekki bara að lenda í slysi. Þetta er líka
svo mikill tilfinningarússíbani. Það er
ýmislegt sem breytist. Í mínu tilviki
þarf ég til dæmis að sætta mig við þá
staðreynd að það sem ég hafði ætlað
mér að gera að ævistarfi mínu get ég
ekki unnið við lengur,“ segir Logi sem
vann við járnabindingar.
„Það er ýmislegt sem ég get ekki
gert. Ég get til dæmis ekki lengur fífl-
ast og verið í gamnislag með fimm
ára syni mínum uppi í rúmi eins og
við gerðum. Mörg þannig lítil dæmi
en á móti kemur líka að ég er enn hér
og get lesið fyrir son minn áður en
hann fer að sofa á kvöldin og spjallað
við hann. Það hefur fylgt þessu mikill
sársauki og oft verið erfitt. En ég lifði af
og ég er þakklátur fyrir það og hef ver-
ið jákvæður og fundið björtu hliðarn-
ar í stað þeirra slæmu. Það er ótrúlega
mikilvægt í svona ferli að vera jákvæð-
ur. Það er auðvelt að fara illa út úr
svona og margir jafna sig aldrei.“
Dauðans alvara
Síðan Logi losnaði við pinnana hefur
hann verið í endurhæfingu. Nú er
hann hjá sjúkraþjálfara en fer einnig
mikið í sund. Hann segist vera að ná
góðum bata þó að hann finni enn fyrir
miklum verkjum. „Ég hef svolítið ver-
ið að keyra mig áfram og ögra mér. Ég
held að batinn gangi svona vel vegna
þess.“
Hann vill brýna fyrir fólki að fara
gætilega í umferðinni. Hafa ein-
beitinguna í lagi og einbeita sér að
akstrinum. „Þetta er dauðans alvara.
Þetta gerist á sekúndubroti. Það get-
ur allt breyst á einni mínútu. Fólk á
að einbeita sér 100% að akstrinum. Ég
er orðinn hálfgerður umferðarfasisti
eftir slysið og tek nú miklu meira eft-
ir hvað fólk er stundum óábyrgt þegar
það er að keyra. Um daginn var ég að
keyra og það var mikið slabb og vont
veður, lélegt skyggni. Þá sé ég konu í
næsta bíl vera að mála sig meðan hún
er að keyra. Þetta er náttúrlega ekki í
lagi. Fólk þarf að gefa sér tíma til þess
að einbeita sér að akstrinum. Geyma
símann og allt hitt. Bara keyra. Ég vil
ekki að vinir mínir eða ættingjar eða
nokkur maður þurfi að ganga í gegn-
um það sem ég hef verið að ganga í
gegnum undanfarna mánuði.“ n
Viktoría Hermannsdóttir
viktoria@dv.is
„Þetta er ekki bara
að lenda í slysi.
Þetta er líka svo mikill
tilfinningarússíbani.
Með stafinn Logi styðst
í dag við staf og er í endur-
hæfingu. Hann mun ekki geta
unnið við það sem hann hafði
valið sér sem ævistarf en seg-
ist líta á slysið sem möguleika
til þess að gera eitthvað nýtt.
MynD Sigtryggur Ari
Áminning um hve
dýrmætt lífið er
n Logi lenti í alvarlegu umferðarslysi n Hvetur fólk til þess að keyra varlega