Dagblaðið Vísir - DV - 17.06.2014, Blaðsíða 10

Vikublað 17.–19. júní 201410 Fréttir
„Ég ætti að
vera dauður“
H
eppni er kannski ekki fyrsta
orðið sem kemur upp í hug-
ann þegar maðurinn fyrir
framan þig segir frá því þegar
hann fékk 19 kílóvolt inn um
hægri höndina og út um vinstra hné,
eins og Ámundi Grétar Jónsson gerði.
Heppinn var hann nú samt því ótrú-
legt má teljast að hann hafi yfirhöfuð
lifað slysið af. 
Kannski má einnig færa rök fyr-
ir því að það sé viss heppni að slys-
ið var þess eðlis að alvaran leyndist
engum, þar sem dæmi eru um ann-
að. Það hefur nefnilega gerst að menn
lendi í rafmagnsslysum án þess að
afleiðingarnar komi strax í ljós, eins
og Ásgeir Þór Ólafsson, öryggisstjóri
Rarik, bendir á. Þá hafa þeir ekki feng-
ið sömu þjónustu og eftirfylgni og ella.
Reynt hefur verið að vekja athygli heil-
brigðiskerfisins á þessum vanda, í von
um að koma á verklagsreglum sem
notaðar eru í Noregi, en án árangurs. Í
verstu tilvikum eru þessi slys ekki einu
sinni skráð þegar þau gerast sem þýð-
ir að erfitt getur reynst að leita réttar
síns. 
Síðbúnir áverkar eftir rafmagns-
slys geta engu að síður haft mikil og
alvarleg áhrif á líf og heilsu manna,
jafnvel gert þá óvinnufæra fyrir lífstíð,
eins og Ámundi Grétar þekkir af eigin
raun. Við skulum heyra frásögn hans
af slysinu, afleiðingum þess og þeim
síðbúnu áverkum sem hann glím-
ir við enn þann dag í dag. Slysið varð
hinn 14. nóvember 2005 en hann hef-
ur ekki snúið aftur til vinnu síðan og
mun ekki gera.
Kastaðist í beltið
Þennan dag var blíðviðri í Langadaln-
um þar sem hann var að gera við há-
spennustreng ásamt vinnufélaga sín-
um. Hvítt var yfir öllu og frost úti, en
ekki svo kalt að hann yrði að nota vett-
linga þar sem hann kraup við iðju sína
en strenginn höfðu þeir tekið niður til
að gera við hann. Fyrir ofan þá lá há-
spennulína sem þeir leiddu hugann
aldrei að.
Rétt fyrir hádegið luku þeir við-
gerðinni og fengu sér að borða. Um
eittleytið sneru þeir aftur til vinnu og
Ámundi Grétar negldi strenginn aftur
upp. Hann steig upp á spenni og batt
sig fastan en til að slá inn rafmagninu
þurfti hann að teygja sig upp í rofann.
„Þegar ég teygði mig upp hef ég trú-
lega rekið mig í vírinn. Við það fékk ég
ofboðslegt högg og kastaðist í beltið.
Um leið heyrði ég svakalegan hvell
og það dúndraði allt út. Ég sló út raf-
magninu í allri Austur-Húnavatns-
sýslu með hendinni á mér.“
Þetta var afveitustöð með stór-
um rofa og varnarkerfið gerði það að
verkum að þegar straumurinn fór frá
línunni og til jarðar í gegnum Ámunda
Grétar sló rafmagninu út. „Straumur-
inn fór inn í gegnum hægri höndina
og út um vinstra hnéð þar sem ég var
blautur eftir að hafa legið á hnjánum
í fölinni.
Það skilur enginn hvernig hjart-
að í mér getur verið í lagi eftir það.
Hjúkrunarfræðingur sagði að hjarta-
lokan hefði lokast brot úr sekúndu en
það væri það eina. Það var ótrúlegt.
Þetta voru þrjú og hálft megavött sem
gengu í gegnum líkamann.“
Slökkti eldinn með höndunum
Líklega hefur Ámundi Grétar misst
meðvitund í skamma stund. Þegar
hann svo rankaði við sér lá hann í
beltinu. „Ég hélt að höndin hefði far-
ið við höggið. Hún var bara út um allt
og nötraði svoleiðis að ég hafði enga
stjórn á henni. Enn í dag er höndin
alltaf dofin og ég finn fyrir sviða.“
Fóturinn fór líka illa. Eldur kvikn-
aði í loðfóðruðum samfestingi sem
Ámundi Grétar klæddist og hann fékk
annars stigs brunasár á fæti. Þar sem
hann var einn uppi á spenninum,
fastur í öryggisbeltinu, barðist hann
við að slökkva eldinn í fötunum en
gekk illa. „Það kviknaði alltaf aftur í
gallanum. Ég var alveg í vandræðum
n Sló út rafmagni í allri sýslunni með hendinni n Fékk 3,5 megavött í líkamann
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
ingibjorg@dv.is
„Í dag þakka
ég fyrir að
vera lifandi og lifi
út frá því
„Ég sá
hvernig
þetta virkar allt
saman, vöðvana
og það allt
m
y
n
D
S
Ig
tr
y
g
g
u
r
a
r
I