Dagblaðið Vísir - DV - 02.09.2013, Blaðsíða 22

M
aður veit að maður er í
vanda staddur þegar sýn-
ing um Brecht hefst með
vísun í Jim Morrison.
Verkið fjallar um útlegð
þýska leikskáldsins í Finnlandi í
seinni heimsstyrjöld og reyndar er til
bréf frá þessum tíma þar sem Halldór
Laxness býður honum að koma til Ís-
lands í staðinn.
Norski leikhópurinn Verk ber
ábyrgð á verki þessu og öllu sem þeir
vita um Finnland er skellt fram, enda
voru það norskir hermenn í leyfi sem
fundu upp „drekka eða tala“-brandar-
ana um Finna. Persónur drekka mik-
inn vodka, það eru múmínálfar og
mök í sána, sem reyndar enginn Finni
myndi stunda enda sánur taldar helgi-
staðir þar í landi. Þess á milli er skellt
fram fleiri poppkúlturvísunum í John
Lennon og Bruce Springsteen og ein-
hver ber Elvisgrímu. Lagið September
Song er af einhverjum ástæðum flutt,
sem Kurt Weill samdi án aðkomu leik-
skáldsins.
Talað um leiksýningu
Þess á milli er mikið talað um að
semja leikritið Púntila og Matti, sem
sýnt var í Borgarleikhúsinu fyrir ára-
tug. Maður vildi helst að maður væri
staddur á þeirri sýningu, eða að
minnsta kosti á sýningu um Brecht,
í stað þess að horfa á fólk með grím-
ur lýsa öðru leikriti. Eins og oftast í
norsku leikhúsi er mikið lagt í leik-
mynd og hljóðmyndin til fyrirmynd-
ar, en allt virðist þetta mikið umstang
utan um ekki neitt.
Alveg þangað til síðasta hálftím-
ann, þegar sýningin lifnar skyndi-
lega við. Textinn, sem hingað til hefur
helst snúist um röfl fyllibyttna um
hvort sé föstudagur eða laugardagur,
tekst nú á við Hegel og díalektíkina
sem á að færa okkur nær lausninni.
„Lausninni við hverju?“ er spurt, og
er ekki langt frá Douglas Adams.
Of lítið of seint
Hápunktinum er síðan náð undir
lokin, þegar Púntila gengur til móts
við Hattifnatta og Think, don‘t feel
er endurtekið í sífellu. Þetta er kær-
kominn tilbreyting frá Hollywood
sem hvetur mann í sífellu til að
hugsa sem minnst og láta tilfinn-
ingarnar ráða, en kjarni hugmynda
Brechts er einmitt að höfða til vits-
muna fólks frekar en tilfinninga.
Vandamálið er hins vegar það
að Hattifnattarnir geta hvorki talað
né heyrt, en finna hins vegar til.
Kannski er það einmitt þess vegna
sem verkið virkar best þegar stigið
er út úr stefnu Brechts og við fáum
samúð með persónum. Samstarfs-
kona Brechts, hin finnsk-eistneska
Hella Wuolijoki, álasar honum fyrir
að flýja til Bandaríkjanna og segist
sjálf ekki getað skrifað þar sem hún
sé of upptekin við að leika sjálfa
sig í mesta drama allra tíma, seinni
heimsstyrjöldinni.
Hér loksins brýst fram merkilegt
verk sem vel var falið fyrsta klukku-
tímann. Ef aðeins hefði glitt í það
fyrr. n
22 Menning 2. september 2013 Mánudagur
Ekki sú hetja sem við þurfum
n Kick-Ass 2 hvetur til ofbeldis og steranotkunar
G
etur það verið? Góður
brandari áður en kynningar-
textanum sleppir, áhugaverð-
ar persónur í sérstökum að-
stæðum, orka í loftinu. Er hér loksins
kominn sumarmynd sem heldur
athygli lengur en poppið endist?
Nei, það er of gott til að vera satt.
Kick-Ass fjallar um raunverulegar of-
urhetjur, venjulegt fólk sem klæðir
sig í búninga til að takast á við venju-
lega bófa. Fyrri myndin sveik reynd-
ar eigin málstað þegar Hit-Girl var
kynnt til sögunnar, unglingsstúlka
sem er allt að því ómannlega fim og
verður að hefðbundinni ofurhetju-
mynd þar eftir. En ágæt sem slík.
Seinni myndin byrjar ágæt-
lega. Skúrkurinn er skemmtilegur,
verður óvart móður sinni að bana í
ljósabekk og klæðist sadómasó-bún-
ingi hennar til að takast á við ofur-
hetjurnar. Og tilraunir Hit-Girl til að
verða venjuleg unglingsstúlka bjóða
upp á áhugaverðar aðstæður, enda
sympatískur karakter.
En myndin á erfitt með að halda
þræði. Hit-Girl kemst að því að hún
þarf ekki að vera eins og mestu
gellurnar í skólanum, það er nóg
bara að vera hún sjálf. Til að sýna
fram á þetta setur hún á sig varalit
og fer á háa hæla og gefur venjulegu
stelpunum pening til að fara í fegr-
unaraðgerðir, sem virðist undarleg
lausn.
Sömuleiðis kemst Kick-Ass sjálf-
ur að því að venjulegt fólk eigi ekki
að leika hetjur á götum úti og best
sé að láta lögregluna um störf sín. Til
að fagna þessari niðurstöðu ákveður
hann að vopnast betur og klæða sig í
brynvarðan búning.
Myndin hefur tvö stef. Annars
vegar hætta allir að vilja vera hetjur
og halda því samt áfram á víxl, svo
erfitt er að greina eina persónu frá
annarri. Hins vegar eru ótal slags-
málaatriði upp úr þurru. Það besta er
þegar rússneska morðkvendið drep-
ur lögreglumenn með sláttuvél, flest
annað kallar á geispa.
Aðeins tvennt greinir Kick-Ass frá
öðrum ofurhetjumyndum. Miklar
blóðsúthellingar, og það að persón-
ur minna stöðugt á að þetta sé ekki
hefðbundin ofurhetjusaga. Og
kannski er það þetta sem fer mest í
taugarnar á manni, því það er einmitt
þetta sem Kick-Ass 2 er og ekki mjög
góð sem slík.
Splæst er í Jim Carrey, sem er
ágætur en fær ekki mikið að gera.
Sjálfur sá hann að sér og varaði
seinna fólk við að fara á myndina þar
sem hún hvetur til ofbeldis (og stera-
notkunar). Það má hjartanlega taka
undir með honum, þó ekki sé nema
af fagurfræðilegum ástæðum. n
Verðlauna-
mynd á RFF
Dagskrá RFF-kvikmyndahátíðar-
innar er óðum að taka á sig mynd.
Nú hefur verið staðfest að verð-
launamyndin af Cannes-kvik-
myndahátíðinni Líf Adèle - Blue is
the Warmest Colour verði sýnd á
hátíðinni. Myndin er eftir franska
leikstjórann Abellatif Kchiche og
vakti mikla athygli á Cannes-há-
tíðinni og hneykslun. Myndin
segir frá Adèle sem er fimmtán
ára unglingsstúlka sem þráir að
verða kennari. Líf hennar tek-
ur kollsteypu þegar hún kynn-
ist listnema í nálægum listaskóla,
hinni bláhærðu Emmu. Úr verð-
ur ástarævintýri. Þetta þriggja
tíma langa djarfa lesbíudrama
vann Gullpálmann í Cannes árið
2013, og varð fyrsta myndin þar
sem bæði leikstjórinn og aðalleik-
konurnar fengu verðlaun.
Að drekka eða tala,
að hugsa eða finna til
n Fólk með grímur talar um leikrit n Margverðlaunaður leikhópur frá Noregi sýndi á Lókal leiklistarhátíðinni
Tónleikar
Valur Gunnarsson
valurgunnars@gmail.com
Build Me a Mountain
Leikstjóri: Fredrik Hannestad
Aðalhlutverk: Saila Hyttinen, Håkon Vassvik,
Anders Mossling
Höfundar: Hannestad/Hyttinen/Mossling
„Hér loksins brýst
fram merkilegt
verk sem vel var falið
fyrsta klukkutímann.
Tilvísanir í poppkúltúrinn Elvis-
gríma, textar eftir Jim Morrison og Bruce
Springsteen eru hluti af verkinu.
Kick-Ass 2
Hefðbundin ofurhetjumynd
sem reynir þó að brjótast út úr
forminu. Mynd UniversAL PicTUres
Kvikmyndir
Valur Gunnarsson
valurgunnars@gmail.com
Kick-Ass 2
iMdb 7,2 Metacritic 41
Leikstjóri: Jeff Wadlow
Leikarar: Aaron-Taylor Johnson, Chloe
Grace Moretz og Jim Carrey
103 mínútur
Þúsundir í
Borgó
Mikill fjöldi gesta lagði leið sína
í Borgarleikhúsið um helgina á
hinu árlega „opna húsi“ leik-
hússins. Í tilkynningu frá leik-
húsinu segir að áætlað sé „að
um 12.000 manns“ hafi heimsótt
húsið – fleiri en nokkru sinni fyrr.
Reyndar segir síðar í fréttatilkynn-
ingunni að líf og fjör hafi ver-
ið í leikhúsinu „þegar um 13.000
manns heimsóttu leikhúsið.“ Ætli
gestirnir hafi þá ekki verið á bil-
inu 11 til 13 þúsund í Borgarleik-
húsinu þennan dag. Af myndum
sem leikhúsið sendi fjölmiðlum
að dæma er ljóst að fólk skemmti
sér vel enda boðið upp á vöfflur og
fjölmörg skemmtiatriði.