Húnavaka - 01.05.2011, Blaðsíða 125

H Ú N A V A K A 123
sárlangaði til að grípa tækifærið. Einu sinni á þessum árum prédikaði hann í
Bergsstaðakirkju.
Þingstaður var í Bólstaðarhlíð í tíð Klemensar og samkomustaður sveitar-
innar. Framan af var þinghaldið í íbúðarhúsinu en seinna var byggt sérstakt
hús á hlaðinu, Þinghúsið, þar sem bæði voru haldnir fundir og samkomur af
ýmsu tagi. Seinna seldi Klemens land úr Botnastaðalandi undir félagsheimilið
Húnaver en Botnastaðir, sem er næsti bær við Bólstaðarhlíð, voru einnig í eigu
hans. Söluverðið segist hann þó hafa endurgoldið með vinnu og peninga gjöf-
um. Oft segist Klemens hafa hugsað um það að hann hafi hvorki orðið lýð-
háskólakennari né prestur.
En ævi þessa norðlenska bónda breyttist skyndilega þegar himnafaðirinn
kallaði til hans í sólskininu í túninu heima og bauð honum að flytja þjóðinni
fagnaðarerindið. Hann skoraðist ekki undan því kalli en yfirgaf allt, hélt af
stað með staf í hönd og poka á baki „sem förumaður, flytjandi boðskapinn um
innra ljósið um Krist í hjartanu“. 1 Þegar þetta gerðist var Klemens á
fertugsaldri. Árið 1944, eftir ferðir um Ísland og til útlanda, fór hann frá
ættaróðalinu Bólstaðarhlíð, sem hann hafði tekið við af feðrum sínum, að
Botnastöðum. Þar bjó hann í tvö ár en að þeim tíma liðnum byggði hann
jörðina hjónum sem komu úr Skagafirði. Hann hætti þá búskap en fékk fæði
og þjónustu hjá hjónunum.
Elísabet og hann skiptu eigum sínum sjálf í bróðerni en hann segist hafa séð
til þess að hún skaðaðist ekki á þeim skiptum. Hún sat eftir í Bólstaðarhlíð með
sonum þeirra. Klemens var áfram hringjari í kirkjunni sem hann hafði átt
sjálfur eins og jörðina og allt sem á henni var.
Haustið 1956 fluttust hjónin á Botnastöðum í Húnaver þar sem bóndinn
varð húsvörður. Árið eftir fluttist Klemens þangað líka og hafði þar herbergi
til umráða. Þar dvaldist hann, þótt skipti um fólk í húsinu, þangað til heilsu
hans hrakaði og hann fór á Héraðshælið á Blönduósi.
Bólstaðarhlíðarkirkja og gamli bærinn. Þinghúsið lengst til vinstri.