Lögmannablaðið - 01.12.2001, Qupperneq 23

setning sem átti eftir að reynast
jafn mikilvæg og þessi stafaði af
frumkvæði ríkisstjórnar og ráð-
herra. Svo var þó ekki, heldur virð-
ist frumvarpið hafa komið fram
fyrst og fremst fyrir frumkvæði eins
þingmanns, Bergs Jónssonar (1898
– 1953), en hann var þingmaður
Framsóknarflokksins fyrir Barða-
strandarsýslu 1931 – 1942. Bergur
var skipaður sakadómari í Reykja-
vík frá 1945, en rak lögfræðiskrif-
stofu í Hafnarfirði frá 1947 þar til
hann lést á árinu 1953.
Eftir gildistöku laganna frá 1942
má segja að ræksla þeirra starfa
sem löggjafinn lagði félaginu á
herðar með framangreindum laga-
ákvæðum hafi jafnan verið einn
mest áberandi þátturinn í reglulegu
starfi þess. Er óhætt að segja að
þetta hafi öðru fremur einkennt
innra starf félagsins allar götur síð-
an og hafa erindi sem að þessu
lúta jafnan verið fyrirferðamest á
fundum stjórna allt þar til gildandi
lög nr. 77/1998 tóku gildi og verk-
efni þessi voru falin sérstakri nefnd
innan félagsins. Þórunn Guð-
mundsdóttir, þáverandi formaður,
ritar í Lögmannablaðið á árinu
1997: „Oft hefur maður óskað þess
að stjórn félagsins hefði meiri tíma
til þess að sinna eiginlegum félags-
málum en nú er. Eins og málum er
komið nú og eins og allir þeir lög-
menn þekkja, sem setið hafa í
stjórn félagsins, þá fer stærstur
hluti af tíma stjórnarinnar í að
fjalla um svokölluð kæru- og um-
kvörtunarmál.” Má segja að þessi
orð séu lýsandi um þann þátt í
starfsemi félagsins sem var mest
áberandi í marga áratugi.
Þótt opinber störf félagsins hafi
vissulega verið mest áberandi í
starfsemi þess lét félagið sig ýmis-
legt annað varða. Þannig fjallað fé-
lagið talsvert um löggjafarmálefni,
einkum á þeim sviðum sem snertu
beint og óbeint störf lögmanna,
svo sem löggjöf um lögmenn og
réttarfarslöggjöfina. Þá lét það til
sín taka beinni hagsmunamál lög-
manna, svo sem gjaldskrá, stofnun
styrktarsjóðs og síðar ábyrgðar-
sjóðs og lífeyrissjóðs. Ennfremur
verður að nefna setning siðareglan
á árinu 1960. Snemma fór einnig
að bera á áhuga einstakra félags-
manna á að félagið léti til sín taka
ýmis almennari fagleg málefni lög-
fræðinga. Verður þetta nokkuð
áberandi um og eftir 1930, en á
þeim tíma voru fyrirlestrar um lög-
fræðileg málefni tíðir. Þessi faglegi
þáttur starfseminnar dettur aftur
niður í kringum 1935 og verður
ekki að ráði áberandi fyrr en á síð-
ari hluta áttunda áratugarins og
enn frekar á þeim níunda. Meðal
annarra faglegra málefni sem félag-
ið lét til sín taka var útgáfa Tímarits
lögfræðinga sem hófst á árinu
1951. Árið 1961 tók Lögfræðingafé-
lag Íslands við útgáfu þess, en það
félag hafði verið stofnað 1958. Er
ekki á neinn hallað þótt því sé
haldið fram að frumkvæðið að út-
gáfu tímaritsins og útgáfa þess á
fyrstu árunum sé frá sögulegu sjón-
armiði eitt mikilvægasta framlag
lögmannafélagsins til lögfræðilegr-
ar menningarstarfsemi á Íslandi.
Þótt félagið hafi þannig sinnt
ýmsum málum verður varla komist
hjá þeim dómi sögunnar að starf-
23Lögmannablaðið
Síðasti málflutningur Sigurðar Ólasonar, hrl. fyrir Hæstarétti Íslands árið
1985. Aðrir lögmenn á myndinni eru: Gunnlaugur Claessen nú hæstaréttar-
dómari og Jóhann H. Níelsson, hrl.
Frá síðasta yfirfærsludegi Hæstaréttar 1. júní 1994.