Lögmannablaðið - 01.03.2003, Side 14

14 1 / 2 0 0 3
TÍMINN líður hratt á gervihnattaöld, sunguPálmi, Eiríkur og Helga í Bergen, sællar
minningar. Í þann tíð ætluðum við, og reyndar
oft síðan, að sigra Evróvisjón. Nú sættumst við
á að lagið okkar sé ekki stolið, en erum ekki
alveg viss. Enda þótt lögmenn vilji
veg laganna sem mestan eiga þau
lög sem lögmenn fjalla mest um
ekkert erindi í söngvakeppni, þar
eiga annarskonar lög að ráða.
En tíminn líður enn hratt. Þessi
pistill er sá fjórði sem ég skrifa í
Lögmannablaðið sem formaður og
sá síðasti á starfsári þeirrar stjórnar
sem nú situr. Ég vonast hins vegar
til þess að fá tækifæri til þess að
skrifa fleiri formannspistla í blaðið,
gef með öðrum orðum kost á mér til
formennsku félagsins að nýju. Eitt
ár er nefnilega skelfing skammur tími á gervi-
hnattaöld og fráleitt nægur til þess að koma því
í verk innan stjórnar Lögmannafélagsins sem
hugurinn stendur til.
Drjúgur hluti tíma stjórnar fer í afgreiðslur
alls kyns erinda, sem ekki verður komist hjá að
afgreiða, en varða aðra en þá sem þær snúast um
sjaldnast miklu. Þá ber stjórninni, samkvæmt
samþykktum félagsins að koma fram fyrir þess
hönd. Undir þann lið í störfum stjórnar fellur
ýmislegt, en það sem varðar mestu eru sam-
skipti við dómsmálaráðuneyti, dómstólaráð og
dómarafélagið, m. a. með reglulegum fundum.
Á þessum fundum er vitaskuld leitast við að
halda fram hagsmunum félagsmanna, auk þess
sem má verða til þess að stuðla að framþróun
réttarins og réttaröryggis eins og kveðið er á um
í tilgangsákvæði samþykkta félagsins. Stjórn
félagsins heldur líka uppi erlendum samskiptum
fyrir þess hönd. Þar skipta mestu samskipti
okkar við systurfélög annars staðar á Norður-
löndunum og starf okkar innan CCBE. Föst
verkefni stjórnar eru því all mikil vöxtum og
væri í sjálfu sér hægt að láta við það sitja að
sinna þeim einum.
Ég er hins vegar þeirrar skoðunar að það væri
ekki mjög gefandi að taka þátt í starfi stjórnar,
sem ekki vildi eiga frumkvæði að einhverju sem
hún telur mega til framfara horfa. Í fyrri pistlum
hef ég haldið því fram að lögmenn eigi að vera
íhaldssamir og ekki breyta breytinganna vegna
eða taka ákvarðanir byggðar á dægursveiflum
þjóðmálaumræðunnar. En íhalds-
semin má ekki koma í veg fyrir að
menn haldi vöku sinni.
Í upphafi þess stjórnarárs sem
senn er liðið, var ákveðið að huga
sérstaklega að tveimur málefnum
sem varða félagsmenn og skjólstæð-
inga þeirra miklu. Annars vegar end-
urmenntun lögmanna og hins því
sem á enskri tungu hefur verið kallað
access to justice, sem er í raun spurn-
ingin um rétt almennings til lög-
mannsþjónustu. Hugtakið hljómar
vel á ensku og gælir við sjálfsmynd
lögmanna; réttlætið sjálft sé samtvinnað tilveru
þeirra.
Þessi verkefni eru bæði stærri en svo að
afgreidd verði í skyndingu. Hins vegar hefur
talsverð undirbúningsvinna farið fram um
hvorttveggja.
Félagið hefur viðað að sér upplýsingum um
það hver þróun og staða endurmenntunar lög-
manna sé í þeim löndum sem við helst berum
okkur saman við. Tvímælalaust virðist að þró-
unin sé í átt til endurmenntunarskyldu. Ég hygg
að óumdeilt sé að allir hafi gott af upprifjun
fræðanna öðru hverju. Endurmenntun er líka
mikilsvert ímyndarmál fyrir lögmenn. Stjórn
félagsins telur mikilsvert að félagið eigi sjálft
frumkvæði að því að koma á reglum um skyldu
félagsmanna til endurmenntunar og mun því
leggja til við aðalfund félagsins að stjórn verði
falinn undirbúningur þess að koma slíkri skyldu
á. Með því yrði væntanlega tryggt að félagið
réði einhverju um það með hvaða hætti mætti
fullnægja slíkri skyldu. Eigi félagið ekki frum-
kvæðið sjálft, kynnu aðrir að taka frumkvæðið
af því og koma slíkri skyldu á og ákveða inntak
hennar, hvort sem Lögmannafélaginu eða
félagsmönnum þess líkar betur eða verr.
P I S T I L L F O R M A N N S :
Gunnar Jónsson
hrl.