Dagblaðið Vísir - DV - 22.10.2012, Blaðsíða 15

Ég var rekin úr
níunda bekk
Ég elska allt
svona
Björk Vilhelmsdóttir byrjaði snemma í óreglu. – DVErpur Eyvindarson fékk ekki menningarsjokk í Tyrklandi. – DV
Spurningin
„Já, svona pínu.“
Christina M. Goldstein
16 ára nemi
„Já, ég er búin að spá í þau.“
Sigrún Soffía Halldórsdóttir
16 ára nemi
„Já, svona aðeins.“
Sonja Agatha Halldórsdóttir
22 ára nemi
„Nei, ekkert sérstaklega.“
Theodóra Halldórsdóttir
18 ára nemi
„Nei, ég tek einn dag í einu.“
Halldór Þormar Hermannsson
28 ára starfsmaður hjá Reykjavíkurborg
Ertu farin/n að
huga að jóla­
gjafainnkaupum?
Þjóðaratkvæði Íslendingar gengu til þjóðaratkvæðagreiðslu um breytingar á stjórnarskrá lýðveldisins á laugardag. Kjörsóknin var í kringum 50 prósent en atkvæðagreiðslan
var aðeins ráðgefandi. Mynd Sigtryggur AriMyndin
Umræða 15Mánudagur 22. október 2012
1 „Það eru engir peningar í þessu“ Ummæli Guðlaugs Þórs um
laun stjórnmálamanna vekja athygli.
2 Íslendingar vilja þjóðkirkju og persónukjör Vilja að frumvarp
stjórnlagaráðs verði notað til að vinna
nýja stjórnarskrá.
3 Er orðin mamma Breska söngkonan Adele, 24 ára, átti dreng á
föstudagskvöldið.
4 Segir þjóðina veita mjög skýra leiðsögn Þorvaldur Gylfason,
sem átti sæti í stjórnlagaráði, um
niðurstöður þjóðaratkvæðagreiðslu
um tillögur stjórnlagaráðs.
5 Óþægilegt að sitja undir svona rógburði Guðmundur
Gunnarsson, faðir tónlistarkonunnar
Bjarkar, um fullyrðingar þess efnis að
hún hefði verið á kafi í dópi.
6 Elskar líkama sinn Christinu Aguilera er sama hvort fólk elskar hana
eða hatar.
7 Vita ekki hvað olli flugslysi Tveir létust þegar fisflugvél brotlenti á
Suðurnesjum um helgina.

Mest lesið á DV.is
Ég gefst
aldrei upp
Jaroslava Davíðsson saknar Geira á Goldfinger. – DV
E
itt mega hægrimenn eiga:
Hversu duglegir þeir eru að skrifa
söguna – skapa hana í sinni
mynd og endurtaka hana svo aft­
ur og aftur.
Háskólakennarinn Hannes hefur
til dæmis ritað og þýtt fjölda bóka,
ekki eingöngu um eigin hugmynda­
fræði heldur einnig um pólitíska and­
stæðinga sína sem og um „fleyg orð“,
„íslenskar tilvitnanir“ og „fyndna Ís­
lendinga“.
Annar sagnaritari er fyrrverandi
umhverfisráðherrann Siv sem nýlega
sendi fjölmiðlum nokkrar línur í tilefni
komandi starfsloka hennar á þingi.
Sagðist Siv vera stoltust af vinnu
sinni við fyrstu náttúruverndaráætlun
landsins en minntist ekki einu orði á
samfélagslega, vistfræðilega og efna­
hagslega stórslysið Kárahnjúkavirkjun.
Og þó er Siv þekktust fyrir að hafa ógilt
niðurstöðu Skipulagsstofnunar er
lagðist alfarið gegn Kárahnjúkavirkjun
vegna umhverfisáhrifa hennar. Hefði
hún hætt störfum fyrir hrun hefði hún
vafalaust grobbað sig af ógildingunni.
En nú er hún hrædd við dóm sögunn­
ar og þá er hentugast að breyta bara
sögunni – skrifa hana upp á nýtt og
stroka það út sem ekki hentar.
Nú stendur yfir barátta um sögu
síðustu fjögurra ára – tímabils sem
hefst með bæn fyrrverandi forsætis­
ráðherra, Geirs, í október 2008, og á
sinn nýjasta endapunkt í fjallræðu
fyrrverandi yfirlögregluþjóns, Geirs,
sem messaði yfir hausamótum kórsins
í musterinu nú á dögunum. Fullyrti
síðarnefndur Geir að gífurleg ógn hafi
stafað af örfáum einstaklingum sem
reyndu að komast á þingpallana des­
emberdag nokkurn 2008 og hefðu tek­
ið yfir þingið ef ekki hefði verið fyrir
hetjudáð þingvarða og lögreglunnar.
Með orðum sínum hélt Geir áfram
sögusköpun sem hófst strax umrædd­
an desemberdag. „Hátt í 30 manns
réðust inn í Alþingishúsið á fjórða
tímanum í dag,“ sagði í inngangsorð­
um fyrstu fréttar RÚV það kvöldið og
svo var haldið áfram: „Einsdæmi er
að ráðist sé inn í þinghúsið með þess­
um hætti.“ Í gegnum dómsmálið sjálft
var harðlínu þessari fylgt eftir líkt og í
blindni.
En auðvitað var það ekki í blindni.
Svo einbeittur var dómsvilji hægrisins,
jafnt stjórnmálamanna sem álitsgjafa
og fjölmiðla, að eftir því sem stað­
reyndir málsins urðu skýrari og of­
sóknareðli ákærunnar afhjúpaðist í
síauknum mæli, jókst sögufölsunin.
Birtist það á hvað áhugaverðastan
hátt í einum manni – þingmanninum
Einari Kr. sem bar vitni við aðalmeð­
ferð málsins. Þar var hann fámáll en
játaði þó aðspurður að hann hafi ekki
verið óttasleginn. Um leið og vitna­
leiðslunni lauk dreif Einar sig hins
vegar heim og ritaði á bloggsíðu sína
tvær litlar sögur um tilraun til árásar á
Alþingi og mannfjölda í vígamóð. Ekki
hefði þurft að spyrja að leikslokum
hefðu lögreglumenn og þingverðir ekki
afstýrt því að Alþingi yrði hertekið.
Og ekki lækkaði skýlaus sýknudóm­
ur Héraðsdóms Reykjavíkur rostann.
Síðan þá hafa hægrimenn og aðrir
talsmenn valdsins haldið þeirri mýtu
lifandi að ráðist hafi verið á þinghúsið
í desember 2008. Þar standa fremstir í
flokki ritstjórinn Davíð og bloggarinn
Björn en ekki síður starfsmannastjór­
inn Karl, skrifstofustjórinn Helgi og
þingforsetinn Ásta. Og nú hefur fyrr­
verandi yfirlögregluþjónn veitt orð­
um þeirra réttlætingu: Dómararnir
létu undan þrýstingi samfélagsins og
sýknuðu árásarliðið. Sekir menn ganga
lausir.
Þessi fullyrðing Geirs vekur upp
tvær áhugaverðar hugleiðingar. Í fyrsta
lagi hvort dómstólar láti almennt und­
an þrýstingi frá samfélaginu – og sé
Geir svona áhugasamur um það get­
ur hann haldið áfram og velt fyrir sér
dómnum í máli nafna hans sem bað
guð að blessa Ísland. Í öðru lagi hvort
Geir gangist þar með ekki við því að
við níu og aðrir andstæðingar málsins
hafi unnið áróðursstríðið.
Enginn manneskja með sjálfs­
virðingu vill í dag láta bendla sig við
ákærurnar og meint réttmæti þeirra
enda jafngildir slíkt stuðningi við Sjálf­
stæðisflokkinn.
Í tímaritinu Frelsið árið 1984 sagði
ofangreindur Hannes: „Það, sem máli
skiptir, er, upp í hvaða ritum blaða­
maðurinn getur flett, þegar hann er
að skrifa greinar í flýti, hvaða bækur
kennarinn getur kennt og hvaða skýr­
slur stjórnmálamenn og embættis­
menn fá í hendurnar. Það, sem máli
skiptir, er í sem fæstum orðum, af
hvaða hugmyndum menn mótast,
þegar til langs tíma er litið.“
Vafalaust getum við endalaust deilt
um þessi orð hans. En fyrst þetta er
stefnan – að skrifa söguna til að móta í
átt að ákveðinni hugmyndafræði – þá
er eins gott að við sem ekki göngumst
við þeim hugmyndum; við sem erum
andsnúin slíkum hugmyndum; við
sem höfum beitt hugum okkar og
líkömum gegn þessum hugmyndum
og gerðum það meðal annars veturinn
2008–2009, skrifum okkar sögur af jafn
miklum krafti og ofangreindir annála­
ritarar.
Að skrifa söguna
„Og ekki lækkaði ský­
laus sýknudómur
Héraðsdóms Reykjavíkur
rostann
Aðsent
Snorri Páll Jónsson
Úlfhildarson