Fréttablaðið - 08.12.2014, Síða 15

MÁNUDAGUR 8. desember 2014 | SKOÐUN | 15
LEIGUÍBÚÐIR FYRIR 60+
REYKJAVÍK | HAFNARFIRÐI | KÓPAVOGI
Sérhannaðar íbúðir
með góðu aðgengi
Aðeins örfáar
íbúðir eru lausar
í Boðaþingi,
Kópavogi.
Frekari upplýsingar:
Sími 585-9300 | aldis@naustavor.is
www.naustavor.is
Kostir við að búa í íbúðum Naustavarar:
Íbúðir
öryggi | afþreying | þjónusta
Njótum lífsins á efri árum
Fólk er ýmislegt og alls konar;
það hefur ólíkar raddir. Það
afgreiðir í búð og það klippir
hár eða gerir út á dragnót; það
skrifar bækur, spilar á trompet
eða keppir í skíðagöngu; það
heldur með Leeds í enska bolt-
anum, hlustar á Rihönnu eða
Arvo Pärt, leikur við hvern sinn
fingur eða sér ekki út úr augun-
um fyrir tárum; það stundar sjó-
inn, hannar nýja línu af lunda-
styttum, málar báta, býr til hatta,
syngur í kór.
Við skiptumst ekki í tvær fylk-
ingar, vinstri og hægri, með og
á móti, heldur liggja leiðir okkar
saman og sundur eftir ótal flókn-
um leiðum því að fólk er ýmis-
legt og alls konar og hefur ólíkar
raddir inni í sér og kringum sig.
Samfélag og tvístringur
En við eigum samfélag þó að
við séum svona ólík. Samfélags-
aðildinni fylgja margvíslegar
sameiginlegar skyldur og rétt-
indi – og einhvers konar sam-
kennd: við eigum sögu; ljóta,
fagra, fyndna, hræðilega,
glæsta, auma. Við eigum sam-
eiginlegar sögur og sagnir og
alls konar tilvísanir hingað og
þangað; við tölum flest þessa
tungu, sem er svo sannarlega ein
sérviskan í heiminum. Við eigum
saman menningarverðmæti.
Sem sé: Við höfum komið okkur
saman um ýmsa tilhögun við það
að tala saman og leitast við að
heyra hvert í öðru. Gefin eru út
blöð og reknar útvarpsstöðvar og
sjónvarpsstöðvar; við hittumst á
Kjaftaklöppinni Facebook og til
eru þau sem blogga eins og þau
eigi lífið að leysa. Tæknin hefur
tilhneigingu til að beina okkur
í tilteknar menningarkvíar. Við
sækjumst, eðli málsins sam-
kvæmt, fremur eftir því að tengj-
ast þeim sem við teljum okkur
eiga samleið með, pólitískt og
menningarlega, svo að við getum
rætt hugðarefni okkar við skyld-
ar sálir. Það er þægilegt.
En varasamt. Meðal þess sem
ógnar samfélaginu nú á dögum,
samfélagslegri vitund og hæfi-
leikanum til að setja sig í spor
annarra – samlíðaninni sem er
forsenda svo margs í siðuðu sam-
félagi – er tvístringurinn sem
netlífinu fylgir. Hólfmennskan.
Við sjáum þetta til dæmis þegar
fólk sem telur sig í menningar-
legri miðju landsins, í miðbæ
Reykjavíkur og svo fólk sem
telur hjarta landsins slá í brjósti
sér og býr utan Reykjavíkur, er
að skiptast á skætingi með gagn-
kvæmu áhugaleysi um að setja
sig í spor viðhrópandans.
Á netinu fer maður smám
saman bara að heyra þær frétt-
ir sem manni líkar vel að heyra
og staðfesta þá hugmyndafræði
og sýn sem maður hefur ræktað
með sér í sínu hólfi. Maður les
bara pistla þess fólks sem orðar
af listfengi það sem maður sjálf-
ur vildi sagt hafa. Maður leitar
staðfestu og staðfestingar. Þetta
er hættulegt. Við þurfum að eiga
sameiginlegan vettvang þar sem
sagðar eru fréttir, miðlað sögu
og menningu, skipst á skoðunum
og álitamál brotin til mergjar án
fyrirframgefinnar niðurstöðu.
Sá vettvangur er til: Ríkisút-
varpið.
Sundrungartákn íslensku
þjóðarinnar
Ríkisútvarpið býr við linnu lausar
og samfelldar árásir frá óbil-
gjörnum öfgasinnum sem kepp-
ast við að verða sundrungartákn
íslensku þjóðarinnar; ala sífellt
á úlfúð og hatri. Þetta eru menn
sem eru á launum við að ganga
erinda tiltekinna hagsmunaafla
í samfélaginu, ýmist á þingi eða
á tilteknum fjölmiðlum. Fremst-
ur þar í flokki er Davíð Oddsson
sem nú er orðinn hjú hjá LÍÚ.
Engu er líkara en að hann telji
sig orðinn sérstakan saksókn-
ara í ímynduðu sakamáli gegn
þessari stofnun. Það er honum
og áhangendum hans kappsmál
að grafa undan því mikla trausti
sem Ríkisútvarpið nýtur meðal
landsmanna eins og skoðana-
kannanir hafa þráfaldlega leitt
í ljós. Þrátt fyrir átta hundruð
Reykjavíkurbréf í Morgun-
blaðinu, sem verða æ frekjulegri
– og skringilegri – þá hafa þau
skrif greinilega ekki orðið til
annars en að auka traust og tiltrú
almennings á Ríkisútvarpinu.
Flestir Sjálfstæðismenn átta
sig á því að þjóðin vill hafa þessa
stofnun, hvort sem við erum
vinstri sinnuð eða hægri sinn-
uð. Hvar sem við stöndum. Því
að þetta er okkar stofnun, sem
þjónar almenningi en ekki sér-
hagsmunum, sinnir þjóðmenn-
ingu í víðasta skilningi en ekki
stundarmarkaðsvörum, leit-
ar sannleikans en gengur ekki
erinda. Ríkisútvarpið er mikils-
verður hluti af þeim innviðum
íslensks samfélags sem viss öfl
vilja veikja. Það ræktar sam-
kennd okkar. Þar kliða raddir
sem við myndum jafnvel ekki
heyra í annars. Þar heyrum við
músík sem enginn sérstakur
er að reyna að selja okkur en
ástæða er til að halda á lofti. Þar
býr þjóðarminnið og bætist við
jafnt og þétt; það sem framleitt
er núna í Ríkisútvarpinu verður
einn góðan veðurdag að ómetan-
legum menningarverðmætum.
Í útvarpinu kliða raddir tím-
ans. Verðmæti stofnunarinnar
er ekki bara í ómetanlegu segul-
banda og myndasafni stofn-
unarinnar; það er líka í því
óáþreifan lega, sögunni, hefð-
inni, þekkingunni – samfell-
unni. Ríkis útvarpið er sameign
íslensku þjóðarinnar sem vill
hafa öflugt almannaútvarp hér á
landi þar sem fólk fær að starfa
af fagmennsku og heilindum en
þarf ekki að búa við stöðugar
árásir frá frekjuhundum.
Árásirnar á Ríkisútvarpið
jafngilda árásum á Árnastofnun
eða Veðurstofuna. Þetta er eins
og að vera andvígur Þjóðminja-
safninu. Þetta er eins og að berj-
ast fyrir því að Esjan verði lögð
niður.
Þar kliða raddir tímans
Í DAG
Guðmundur Andri
Thorsson
rithöfundur
Ríkisútvarpið býr
við linnulausar og
samfelldar árásir frá óbil-
gjörnum öfgasinnum sem
keppast við að verða sundr-
ungartákn íslensku þjóðar-
innar; ala sífellt á úlfúð og
hatri. Þetta eru menn sem
eru á launum við að ganga
erinda tiltekinna hagsmuna-
afla í samfélaginu, ýmist
á þingi eða á tilteknum
fjölmiðlum. Fremstur þar
í flokki er Davíð Oddsson
sem nú er orðinn hjú hjá
LÍÚ.
Liggurðu á
skoðunum þínum?
Það er algjör
óþarfi . Sendu
greinina þína á
greinar@visir.is
og við komum
henni á framfæri
hið snarasta.