Són - 01.01.2013, Síða 30

28 Þorgeir SigurðSSon
ágætlega og þótt orðið ‹vaūoꝺr› sé ekki greinilegt virðist það einnig vera
á sínum stað fremst í línu 25 (sjá mynd) og framan við það má sjá leifar
af vell- úr vellvǫnuðr.
Mynd 11: Lína 25 í aftari dálki ‹u[... ]v[au..ꝺ.]› vell-vǫnuðr.
Hér verður ekki bæði sleppt og haldið. Úr því að vísan reynist vera
erindi númer 24, grefur hún undan hug myndum Guð brands um lengd
kvæðisins.
Þá er aðeins eftir ein til vitnun í Egil sem gæti verið af hinu týnda
blaði en hún er þessi vísa:
Vask árvakr,
bark orð saman
með málþjóns
morginverkum,
hlóðk lofkǫst
þanns lengi stendr
óbrotgjarn
í bragar túni.
Sigurður Nordal (1933, 267)
Guðbrandur kallaði þessa vísu eftir mála (e. envoy, sjá til vitnun framar).
Vísan er ekki hluti af kvæðinu16 og gæti fylgt hvaða lof kvæði sem er.
Nægi lega mikið sést af texta á síðu 99v til að hægt sé að segja að þessi
vísa standi ekki neðst á síð unni og hún kemst raunar hvergi fyrir á henni.
Hér gefur Egill kveð skap sínum þá einkunn að vera óbrot gjarn
minnis varði sem standa muni lengi. Vísan gæti átt heima sem lausa vísa
í frá sögninni af Jór víkur ferð Egils en þar segir Arin björn að Egill geti
bætt konungi að hafa mælt illa til hans með „lofs orðum þeim er allan
16  Sigurður Nordal (1993, 263) taldi í útgáfu sinni að erindi 14 vísaði til niður lags erindis-
ins. Sú vísun er mjög óljós auk þess sem þetta erindi er illa varð veitt (inni heldur m.a.
orðið baug stiginn í ÍB 169 4to) og út gef endur hafa þurft að gera á því miklar lagfæringar.