Són - 01.01.2013, Side 32

30 Þorgeir SigurðSSon
Aðeins örfá forn kvæði hafa varð veist í heilu lagi. Oftast eru aðeins
varð veittar úr þeim fá einar til vitnanir og um flest þeirra er ekki vitað hve
löng þau voru. Í þessari grein hefur verið rök stutt að óþarft sé að gera
ráð fyrir öðru en að kviðan sé öll skrifuð á síðu 99v. Ef fall ist er á þetta
er Arin bjarnar kviða með best varðveittu fornkvæðum.
HEIMILDIR
Bjarni Einarsson (útg.). 2001. Egils saga Skallagrímssonar. Bind I. A-redak-
tionen. Editiones Arnamagnæanæ A 19. Ritstj. Michael Ches nutt. Reitzel,
København.
Bjarni Einarsson. 2010. „Om den Arna magnæ anske kommissions ud gave af
Egils saga Skalla gríms sonar (1809).“ Gripla xxi, bls. 7–18.
Björk Þorleifsdóttir. 2003. Af bókfelli: smá sjár athuganir á íslenskum skinn-
handritum. B.A.-ritgerð við Háskóla Íslands.
Chesnutt Michael, 2010. „On the Structure, Format and Preservation of
Möðru vallabók.“ Gripla xxi, bls. 147–168.
Finnur Jónsson (útg.). 1886–1888. Egils saga Skallagrímssonar tilligemed Egils
större kvad. Samfund til udgivelse af gammel nordisk litteratur, XVII.
København.
Finnur Jónsson. 1884. Kritiske studier over en del af de ældste norske og islandske
skjaldekvad. Doktorsritgerð við Kaupmannahafnarháskóla. Gyldendal.
København.
Finnur Jónsson. 1908–1915. Den Norsk-Islandske Skjaldedigtning.
Kommissionen for det Arnamagnæanske legat. København.
Guðbrandur Vigfússon. 1861. „Um nokkrar Íslendingasögur.“ Ný félagsrit 21,
bls. 118–127.
Guðbrandur Vigfússon. 1883. Corpvs poeticvm boreale – The poetry of the old
northern tongue from the earliest times to the thirteenth century. Ritstj. E.
York Powell. Clarendon Press. Oxford.
Guðmundur Magnússon (útg.). 1809. Egils-Saga, sive Egilli Skallagrimii Vita.
Kommissionen for det Arnamagnæanske legat. København.
Jón Helgason. 1958. Handritaspjall. Mál og menning. Reykjavík.
Sigurður Nordal (útg.). 1933. Egils saga Skalla-Grímssonar. Íslenzk fornrit II.
Hið íslenzka fornritafélag. Reykjavík.