Són - 01.01.2013, Page 38

36 Helgi Skúli kjArtAnSSon
Hér er frumlínan alls staðar eins, nema byrjar á forlið í síðasta dæm inu.
Bæt um við tveimur sem eru eins líka nema síðasti liður stýfður:
» Holdið þar þrjóskast við
og þykir illa — 12:15
» Upp á hans heilög sár
horfi þín trúin klár — 47:15
Hér er strikað undir atkvæðin sem bera stuðlana. Línurnar eru, eins
og lang oftast hjá Hallgrími, gerðar af réttum tví liðum en auknar einu
atkvæði, og það er einmitt þetta viðbótar atkvæði sem ber fyrri stuðul inn.
Ef greint er í brag liði að hætti 19. og 20. aldar, þá gerir þetta viðbótar-
atkvæði fyrsta liðinn að þrí lið: Þar má fullt | frelsi | hafa. Og ein hvern
veg inn leyfir Hall grímur sér að stuðla á þetta sem við skulum til bráða-
birgða kalla loka atkvæði þrí liðar ins.
Það gerir hann líka í þessum dæmum þremur:
» Skálkamark mátti kalla
Malkus hér fengi rétt — 7:13
» sá sem er einn í ráðum,
einn mætir skaða bráðum — 7:2
» skírður og alla vega
iðrun gjörir daglega — 17:20
Hér get ég reyndar ekki sagt ég skynji neina stuðlun, en það er af því
að brag eyra mitt er of einhliða mótað af kveðskap sem er of fjar lægur
tíma Hall gríms. Með hliðsjón af fyrri dæmunum verðum við að greina
þessi á sama hátt. Sömu leiðis þessar línur sem eru sér stuðlaðar en annars
sam bæri legar:
» Malkus hlaut hér af tjón — 7:4
» Pétri so sagði nú — 7:5
» Jesús þá þagði slétt — 13:1
» huggun alls öngva fékk — 16:7
» son Guðs, einn eingetinn — 25:14
Í þessu samhengi er felumyndin auðráðin; hendingarnar eru augljóslega
sömu gerðar, allar eins stuðlaðar.