Són - 01.01.2013, Síða 67

nýr Háttur verður til 65
Sá ég hvar sastu í leyni
með sólbrá í augum.
En Jökull og Skor okkur skildu
og skautuðu svörtu.
Árið 1915 kemur enn önnur Sólveig til sögunnar, í ljóðinu sólveig eftir
Einar P. Jónsson. Ljóð Einars er líkt og ljóð Matthíasar útmálun æsku-
ástar innar sem ekkert varð úr og ljóst að „Sólveig“ er dáin. Engin leið er
nú að grafast fyrir um Sólveigu þessa og líklegra raunar að nafnið Sól-
veig hafi fengið eins konar goð sögu legan blæ eins og t.d. Sigrún, Svava,
Hulda og fleiri nöfn kvenna. Þannig lýkur ljóðinu um Sólveigu:40
Sólveig ég sakna þín tíðum
en söknuðinn létta,
sólfagrar sakleysis-myndir
frá samveru þinni.
En hitt er ei kyn þótt mér hrynji
harmdögg af hvarmi.
Þá sól minna sælustu drauma
er sigin í ægi.
„Erótísk ljóð“
Eins og fram hefur komið orti Bjarni Thorarensen ljóðið kysstu mig
aptur! og taldi sitt besta erótíska ljóð. Enginn vafi leikur á því að í því
ljóði leggur Bjarni ákveðna línu til annarra skálda.
Ljóðið sjálfdæmi í tveimur erindum eftir Jón Thoroddsen er ágætt
dæmi þessa. Ljóðmælanda hefur orðið eitthvað á og selur ást meynni
sjálf dæmi í málinu:41
Veit ég að vísu, hin ljúfa!
að var þér mjög nærri
höggvið, því hyggjum vér verða
hefndina stranga;
enginn skal að því samt kvaddur
um okkar sök gjöra;
sjálfur eg sekt mína játa,
mér sjálf skaltu hefna.
40  Einar P. Jónsson (1915:86).
41  Jón Thoroddsen (1919:134–135).