Són - 01.01.2013, Side 80

78 ÞÓrður HelgASon
Bragi Sigurjónsson yrkir tvö ljóð undir hætti Bjarna, eg á mér sóldal
hið innra og hver er sinnar gæfu smiður sem er líklega síðasta ljóðið
sem ort er undir þessum hætti. Í fyrra ljóðinu tekst Bragi á við það
hlutskipti sitt að ala aldur sinn „við háreysti borgar“ þar sem „ýkin og
öskurhneigð gatan / mér æpir við hlustir“. Hann sættist þó við kjör sín
þar sem sóldalurinn innra með honum huggar og sefar:72
En dagurinn líður og leiðin
liggur í bæinn,
ýkin og öskurhneigð gatan
mér æpir við hlustir:
Hávaðann, harkið og lætin
heyri ég ekki,
og mér er gangstéttin grjóthörð
sem gullsaumað engi,
því sóldal hið innra mér á ég,
sem aleinn ég þekki:
Þar bláhiminn vakir á verði
á víðáttum fjarskans.
Fossbúar fiðlurnar strjúka
með fjarhugans boga,
og himinvötn heilags friðar
um hjarta mitt streyma.
Bjarnaháttur verður tvíliðaháttur
Það hlýtur að orka tvímælis hvort um sama hátt er að ræða þegar þrí lið-
irnir hverfa allir en í stað þeirra koma tvíliðir. Þannig yrkir Stephan G.
Stephans son eftir vin sinn Jón Jónsson á Strönd (frá Geiteyjar strönd).
Ljóð Stephans er í fjórum þáttum, tveir þeirra undir umræddum hætti.
Það hlýtur að styrkja grun um að hér sé Stephan að útfæra Bjarna háttinn
að um erfiljóð er ræða en eins og komið hefur fram varð hátturinn fyrst
og fremst erfiljóða háttur. Jón þessi mun hafa verið góður smiður73 og er
eftir tektar vert hvernig það skilar sér í mynd málinu sem Stephan beitir í
mann lýsingunni. Þannig hljóðar fyrsta erindið:74
72  Bragi Sigurjónsson (1959:63).
73  Þorkell Jóhannesson (1958:100).
74  Stephan G. Stephansson (1954:100).