Són - 01.01.2013, Qupperneq 121

úr víSnASöfnum rÓSbergS g. SnædAlS 119
Launráð bruggar húmsins hirð
hvött af skuggavaldi.
Magnar ugg og myrkur-kyrrð
mynd á gluggataldi.
Þolað fæ ég þunga raun
þó ég hlægi á kvöldin –
ekki nægja öll mín laun
uppí bæjargjöldin.
※ ※ ※
Lítt er hirt um ljóðamál
lygin virt og fleira.
Hvergi birtir, en í ál
alltaf syrtir meira.
Dofnar skinn og daprast trú,
dvín að sinni bragur.
Læknir minn og lausn ert þú,
langi vinnudagur
Árið 1945 kvæntist faðir minn Hólmfríði Magnús dóttur frá Syðra-Hóli
á Skaga strönd (1918–2013) en elsta barn þeirra fæddist 1944. Alls urð um
við syst kinin sex, öll fædd á einum ára tug. Að fæða og klæða sex börn var
erfitt á 5. og 6. ára tugnum og for eldrar mínir urðu að leggja hart að sér
eins og raunar flestir á þessum tíma. Auð vitað þráði faðir minn að geta
helgað sig rit störfum en um það var ekki að ræða. Á tíu árum byggði
hann tvö hús yfir sína vaxandi fjöl skyldu. Þetta sést í mörgum vísum
hans og kvæðum:
Mjög er geði mínu breytt
matarstreðið lamar.
Augað gleður aldrei neitt
ekkert skeður framar
Hjónaband foreldra minna var lengi ástúðlegt eins og eftirfarandi vísur
frá 1964 sýna:
Ennþá skarta augu þín
ekki þarftu að kvíða.
Ennisbjarta ástin mín,
elsku hjartans Fríða.