Són - 01.01.2013, Síða 123

úr víSnASöfnum rÓSbergS g. SnædAlS 121
Úti í kólgu og kafaldsbyl
kært er yl að dreyma,
en kaldast er að koma til
konu minnar heima.
Margt vill þrúga mína lund
minnkar trú og lokast sund.
Enn er frúin alla stund
eins og snúið roð í hund.
Atvik gerðust undarlig
eiginmaður sagði
ef að konan kyssti mig
koss að fyrra bragði.
Ef þú þjónar eðli lista
og átt þér tón í landinu,
betra er ljónagryfju að gista,
en ganga í hjónabandinu.
Ýmsar vísur frá 7. áratugnum sýna að margt fleira en heimilislífið var
honum mótdrægt:
Kort með nesti, krappan skó,
klafa festar bar ég.
Lengst og mest mig þreyttu þó
þeir, sem bestur var ég.
Af mér fokið fiðrið er
felst í þoku ströndin.
Flugi lokið læt ég hér
líkt og „pokaöndin.“
Ekki skulda ég öðrum neitt,
allir guldust tollar.
Þó eru huldir bak við breitt
brosið kuldapollar.
Uppí skuldir eg hef greitt
öðrum duldar slettur.
Þó eru huldar bak við breitt
brosið – kuldagrettur.