Málfregnir - 01.04.1989, Síða 17

Samningur milli íslands, Danmerkur, Finnlands, Noregs og Sví-
þjóðar um rétt norrænna ríkisborgara til að nota eigin tungu í
öðru norrænu landi.
1. gr.
Þær tungur sem samningur þessi tekur til eru íslenska, danska, finnska, norska og
sænska.
Samningurinn gildir bæði um munnleg og skrifleg samskipti við yfirvöld og aðrar
opinberar stofnanir, þó ekki samskipti símleiðis.
2. gr.
Samningsríkin skuldbinda sig til að stuðla að því að ríkisborgari samningsríkis geti
eftir þörfum notað eigin tungu í samskiptum við yfirvöld og aðrar opinberar stofn-
anir í öðru samningsríki. Auk samskipta við dómstóla á þetta sérstaklega við um
samskipti við opinbera aðila, svo sem heilbrigðis-, félagsmála- og barnaverndaryfir-
völd, svo og vinnumarkaðs-, skatta-, lögreglu- og skólayfirvöld.
I málum sem eru til meðferðar hjá dómstólum eða öðrum opinberuni stofnunum
skulu þessar stofnanir eftir því sem frekast er kostur hlutast til um að útvega ríkis-
borgara samningsríkis nægilega þjónustu túlks eða þýðanda. í sakamálum skulu
ríkisborgarar ávallt fá nauðsynlega aðstoð túlks.
3. gr.
Kostnaður við túlkun eða þýðingu í málum sem greind eru í 2. gr. greiðist af hinu
opinbera. Þóknun til túlks vegna máls sem sætir opinberri ákæru skal ávallt greiðast
af hinu opinbera.
Þetta kemur þó ekki í veg fyrir að samningsríki geti krafist greiðslu að nokkru eða
öllu leyti fyrir þýðingu á skjali frá þeim sem lagði skjalið fram ef það inniheldur
óþarfar málalengingar eða er þýðingarlítið eða ef sérstakar ástæður eru að öðru leyti
fyrir hendi. Þetta kemur heldur ekki í veg fyrir að samningsríki setji reglur um rétt
hins opinbera til að endurkrefja kostnað við túlkun eða þýðingu frá þeim sem verður
að standa straum af málskostnaði vegna þess að hann tapar máli eða af öðrum
ástæðum.
4. gr.
Þeim sem dvelur á hæli eða stofnun skal, eftir því sem aðstæður leyfa, gefinn
kostur á því að umgangast aðra sem hafa vald á sömu tungu.
5. gr.
Samningsríkin skulu leitast við að koma upp opinberri málaþjónustu eða annars
konar túlkunar- eða þýðingaraðstoð á stöðum þar sem nokkur hópur ríkisborgara
annars samningsríkis dvelur og sem skilur ekki tungu dvalarlandsins. Þegar fjöldi
slíkra ríkisborgara í dvalarlandinu eða á tilteknu svæði þar gefur tilefni til skal það
ríki annast þýðingu og dreifingu leiðbeininga, bæklinga, eyðublaða, o. þ. h. sem
auðveldað geta samskipti einstaklingsins og hins opinbera.
17