Morgunblaðið - 21.07.2015, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 21. JÚLÍ 2015
✝ Stefán B. Stein-grímsson fædd-
ist í Reykjavík 11.
janúar 1938. Hann
lést á Landspítala-
num við Hring-
braut 10. júlí 2015.
Foreldrar hans
voru Steingrímur
Björnsson vörubíl-
stjóri, f. 30. júní
1913, d. 21.maí
2002 og María
Valdimarsdóttir húsmóðir, f. 25.
sep. 1915, d. 7. jan. 1992. Al-
systkini Stefáns eru Guðlaug
Steingrímsdóttir, f. 11. jan. 1938
og Valdimar Ágúst Stein-
grímsson, f. 7.jún. 1939. Hálf-
systkini sammæðra eru Anna
Sigurbjörg Sigurðardóttir, f. 21.
mari, þar sem þau ólust upp hjá
föðursystkinum sínum. Stefán
fór ungur til náms í rafvirkjun
og lauk rafvirkjameistaraprófi
frá Iðnskólanum í Reykjavík.
Hann vann sem rafvirki við
byggingu Sogsvirkjana og síðar
við Búrfellsvirkjun. Stefán var
einnig til sjós um árabil og þá á
úthafstogurum þeirra tíma sem
sigldu jafnan með aflann til er-
lendra hafna. Frá árinu 1968 bjó
Stefán á Blönduósi og vann þar
lengst af sem sjálfstætt starfandi
rafvirki. Hann vann þó í nokkur
ár sem veghefilsstjóri hjá Vega-
gerð ríkisins. Einnig við fram-
leiðslu hjá Ósplasti og sem land-
póstur í Austur-Húnavatnssýslu.
Árið 1997 flutti Stefán aftur til
Reykjavíkur og vann þá fyrstu
árin sem kirkjuvörður í Lang-
holtskirkju og síðar sem rafvirki
hjá Rafveri, allt þar til hann
hætti störfum 67 ára.
Útför Stefáns verður gerð frá
Garðakirkju í dag, 21. júlí 2015,
kl. 13.
okt. 1932, Emil Pét-
ur Ágústsson, f. 7.
júl. 1944, d. 22. jan.
2015 og Björgvin
Alexander Gísla-
son, f. 21. okt. 1947,
d. 14. febr. 2009.
Hinn 8. ágúst 1967
kvæntist Stefán
Ernu Svavars-
dóttur frá Blöndu-
ósi. Dóttir þeirra er
Þóra Stefánsdóttir,
f. 1. nóv. 1968. Börn hennar og
Inga Guðjónssonar (fyrrv. sam-
býlismanns) eru Kolbrún Erna,
f. 24. mars 2001 og Bergvin
Logi, f. 11. júní 2005.
Stefán sleit barnsskónum á
Móbergi í Langadal ásamt systk-
inum sínum, Guðlaugu og Valdi-
Á björtum sumardegi er þó
sem veröldin hafi brugðið lit
þegar ég kveð elskulegan föður
minn. Missirinn er mikill. Sárt
er að hugsa til þess að sá tími
sem við fengum notið saman sé
liðinn. Fyrir þann tíma er ég af-
ar þakklát og margs er að minn-
ast. Pabbi var einstaklega
hjartahlýr, hógvær, traustur og
jákvæður maður. Glettinn og
orðheppinn var hann og ósjaldan
sem ég reyndi að ráða í sposkan
svip hans. Með hans túlkun urðu
ótrúlegustu menn og málefni
spaugileg. Alltaf gnótt af hnyttn-
um tilsvörum, jafnvel þegar
hann lá mikið veikur á Landspít-
alanum. Minnist þess með bros á
vör þegar ég sagði honum að
Pétur frændi væri að koma í
heimsókn. Það var mikill flug-
vélagnýr úti. Hann brosti og
svaraði að bragði „er hann Pétur
kominn á þyrlu?“
Pabbi vildi öllum vel. Aldrei
heyrði ég hann kvarta eða hall-
mæla nokkrum manni, hann
bara leiddi hjá sér fimlega hvers
konar tuð og bölsýni. Þegar ég
spurði hann hvernig hann hefði
það, þá hafði hann það ávallt
gott.
Áhugamálin voru mörg, meðal
annars golf, músík, bílar og and-
leg málefni.
Einnig naut hann þess að
stunda laxveiði. Hann var ein-
staklega fiskinn og þekkti hvern
hyl í Blöndu enda alinn upp við
veiðar á bökkum árinnar. Við
veiðarnar kom þolinmæði hans
sér vel. Það reyndi hins vegar
töluvert á þolinmæði dótturinnar
þegar beðið var löngum stundum
eftir því að fiskurinn tæki. Pabbi
var mjög músíkalskur og ekki
fannst betri dansherra en hann.
Hann spilaði á harmónikku, m.a.
með bróður sínum og frænda á
yngri árum á böllum í samkomu-
húsum sem þá voru í hverjum
hreppi.
Pabbi var einstakt snyrti-
menni, hjá honum átti allt sér
sinn sérstaka stað og bíllinn
ávallt gljáandi og vel pússaður.
Hann var tíður gestur í bílaum-
boðum, fylgdist vel með og
prufukeyrði reglulega nýja bíla.
Seinni ár spilaði hann mikið
golf og hafði unun af. Síðustu 15
árin var hann nær daglegur
gestur á Urriðavelli, jafnan
mættur til leiks hvernig sem
viðraði. Svo voru teknar 9 holur
af og til á Ljúflingi með barna-
börnunum sem voru honum svo
kær. Börnin mín voru svo heppin
að njóta mikilla samvista við afa
sinn, spila golf, tefla, sparka
bolta, horfa á mynd, púsla eða
bara spjalla. Þau nutu þess og
ég er ekki í nokkrum vafa að
ánægjan var gagnkvæm. Pabbi,
þú sinntir þeim svo einstaklega
vel. Alltaf til staðar fyrir þau
hvern dag.
Elsku pabbi minn: þetta tók
snöggan enda og hvorki ég, þú
né neitt okkar tilbúið að kveðja.
Það var svo gott að fá að halda í
hlýja hönd þína hvern dag þess-
ar tvær vikur sem þú lást á
Landspítalanum og við vissum í
hvað stefndi. Við þurftum ekki
orð, við stunduðum hugsana-
flutning og það ríkti gagnkvæm-
ur skilningur. Þú hræddist ekki
vistaskiptin og það var gott að
vita af því. Einlæg trú þín og
áhugi á andlegum málefnum var
þinn styrkur þessa síðustu daga.
Hógværð þína og elskulegheit
mun ég hafa að leiðarljósi.
Takk fyrir allt, elsku pabbi.
Fyrir gleðina, viskuna, hlýjuna
og alla væntumþykjuna.
Þín dóttir,
Þóra.
Elskulegur Stefán Stein-
grímsson lést á Landspítalanum
þann 10. júlí síðastliðinn. Margar
ljúfar minningar líða um hugann
þegar ég hugsa til Stefáns. Ég
hitti hann í fyrsta skipti árið
1998 þegar Þóra kynnti mig fyr-
ir foreldrum sínum. Við Stefán
náðum fyrr en varði vel saman
og myndaðist milli okkar vinátta
og sterk taug sem ávallt hélst.
Við vorum líka svo lánsamir að
eiga nokkur sameiginleg áhuga-
mál.
Veiðiferðirnar sem við fórum
voru ófáar og eftirminnilegar.
Seint gleymi ég fyrstu ferð okk-
ar í Blöndu í Húnavatnssýslu.
Stefáni var mikið í mun að ég
fengi fisk í þessari ferð en áin
var ákaflega mórauð og mér
leist því ekkert á blikuna.
Hvernig átti ég að geta staðið
undir væntingum með mína litlu
veiðikunnáttu? Þær áhyggjur
voru þó óþarfar. Stefán fylgdi
mér á einn veiðistað og gaf mér
nákvæm fyrirmæli um hvernig
ég ætti að kasta flugunni. Það
skipti engum togum að ég fékk
vænan lax á í öðru kasti. Í ferð-
inni fékk ég þennan eina lax en
Stefán fjóra og voru það einu
laxarnir sem veiddir voru í ánni
þann daginn. Stefán var einstak-
lega flinkur veiðimaður, veiddi
mikið á árum áður og Blöndu
þekkti hann eins og handarbakið
á sér.
Golfíþróttin var annað sam-
eiginlegt áhugamál okkar Stef-
áns en við spiluðum mikið golf
saman um áratugaskeið og fór-
um meðal annars nokkrar ferðir
til Spánar. Árið 2009 afrekaði
Stefán að ná holu í höggi á Urr-
iðavelli og varð þar með gjald-
gengur félagi í Einherjaklúbbn-
um.
Stefán fylgdist vel með mál-
efnum líðandi stundar og stóð
hæfilega fast á sínu. Oft ræddum
við um pólitík og breytta heims-
mynd. Ég minnist þess þegar við
vorum staddir á Tenerife vorið
2008 að við ræddum mikið um
stöðuna á Íslandi og víðar. Stef-
án hafði þá sem oftar mikil áhrif
á mig en hann var sannfærður
um að framundan væri hrun á
fjármálamörkuðum og varaði
mig við. Ég fór eftir hans tilfinn-
ingu og ráðum og náði því að
sigla klakklaust gegnum þann
mikla ólgusjó sem síðar gekk
yfir.
Stefán hafði einkar þægilega
og milda rödd og hafði yfirvegað
og virðulegt fas. Hann var sann-
kallaður öðlingur, hógvær, hlýr
og gefandi og jafnframt gæddur
mikilli kímnigáfu. Hann var ein-
stakt ljúfmenni og mikið snyrti-
menni og öllum leið vel í návist
hans. En fyrst og fremst var
hann sannur og góður maður.
Ég dáðist að mörgu í fari
Stefáns en fáu jafnmikið og hans
ástríka og einlæga sambandi við
börnin mín, Kolbrúnu og Berg-
vin. Þau eru einu afabörnin hans
og missir þeirra er mikill því að
hann var þeim einstakur og
ákaflega kær afi. Stefán um-
gekkst fólk ávallt af virðingu og
umburðarlyndi og hlúði að sínum
með hlýju, hógværð og jákvæðni
og náði einstaklega vel til allra.
Fyrir þremur vikum kom í
ljós að Stefán var alvarlega veik-
ur og fljótlega varð ljóst að við
ekkert varð ráðið. Stefán tók ör-
lögum sínum af miklu æðruleysi.
Þær stundir, sem fjölskyldan
átti með honum síðustu vikurn-
ar, eru dýrmætar og eiga eftir
að vera ómetanlegar í minning-
unni.
Að leiðarlokum og með sárum
söknuði vil ég þakka fyrir allar
yndislegu stundirnar sem ég átti
með Stefáni. Minningin um hann
varðveitist í hjörtum okkar allra
um ókomna tíð.
Aldrei er svo bjart yfir öðlingsmanni,
að eigi geti syrt eins sviplega og nú;
og aldrei svo svart yfir sorgarranni,
að eigi geti birt fyrir eilífa trú.
(M. Joch.)
Ingi Guðjónsson.
Elsku afi minn.
Við höfum átt margar góðar
stundir og mörg sameiginleg
áhugamál eins og golf, fótbolta
og gamanmyndir. Við spiluðum
golf á Ljúflingi og líka í Wii.
Stundum vannst þú og stundum
ég. Það var líka svo gaman að
horfa á grínmyndir með þér, þú
hlóst alltaf svo mikið. Afi, þú
varst alltaf til í skutlið, en nú
verður ekki eins mikill lúxus,
bara strætó.
Ég er svo glaður að hafa átt
þig sem afa og vin. Ég veit þú
verður alltaf hjá mér. Kveðju-
stundin okkar var góð. Ég elska
þig svo mikið, afi. Þú varst alltaf
svo góður við alla og þér þótti
vænt um alla. Ég sakna þín.
Þinn afastrákur,
Bergvin Logi.
Elsku besti afi,
Ég á svo erfitt með að trúa
því að þú sért búinn að kveðja
okkur. Ég á svo margar góðar
minningar um þig. Þú varst allt-
af svo yndislegur og góður við
mig og þú varst mér mjög kær.
Alltaf varstu tilbúinn að skutla
mér á æfingar eða sækja mig í
skólann og þú varst alltaf mætt-
ur á réttum tíma.
Við vorum svo lík að mörgu
leyti. Bæði höfðum við gaman af
því að spila, púsla, fara í golf
saman eða slá úr fötu, en mig
langar til að verða jafngóð og þú
í golfi. Það var svo gaman að
spjalla við þig og þú sagðir mér
frá svo mörgu skemmtilegu. Það
verður aldrei jafn gaman að
horfa á bíómynd með neinum
eins og með þér. Þú varst alltaf
svo góður og kær við alla. Ég
hefði ekki getað átt betri afa en
þig.
Þú ert mér sönn fyrirmynd og
ég elska þig svo óendanlega mik-
ið.
Þín afastelpa,
Kolbrún Erna.
Stefán bróðir minn er látinn.
Við vissum að hann var haldinn
þessum skæða sjúkdómi en and-
lát hans bar þó hraðar að en við
væntum.
Við bræðurnir og systir okkar
ólumst upp hjá föðurfjölskyldu á
Móbergi í Langadal í Austur-
Húnavatnssýslu og áttum þar
góða bernsku með frændsystk-
inum okkar. Heimilið var mann-
margt; þar var líf og fjör og
æskan ljúf við leik og störf.
Við bræðurnir áttum snemma
sömu áhugamálin: að veiða lax
og silung. Við vorum ungir þeg-
ar við byrjuðum að binda snæri
á skaft og festa öngul á og renna
í alla læki og tjarnir, að ég tali
nú ekki um Blöndu sem rann
rétt við túngarðinn.
Áhugamálin urðu fleiri. Tón-
listin átti hug okkar og við lærð-
um að spila á harmonikku. Sjálf-
menntaðir stofnuðum við
hljómsveit ásamt Ara, frænda
okkar og vini af næsta bæ.
Hljómsveitina nefndi fólk „Mó-
bergsbræður“ og spiluðum við á
böllum um allar sveitir um tíma.
Árin liðu og leiðir skildi. Við
fórum báðir til náms og síðan að
stofna fjölskyldu. Sambandið
varð minna þótt við vissum alltaf
hvor af öðrum.
Seinustu árin höfum við tekið
upp þráðinn að nýju, verið í sam-
bandi og farið saman í veiði á
bernskuslóðirnar í okkar uppá-
haldsá, Blöndu. Þar höfum við
átt okkar bestu stundir saman.
Fyrir þær er ég mjög þakklátur.
Innilegar samúðarkveðjur til
Ernu, Þóru, Kolbrúnar og Berg-
vins frá mér og fjölskyldunni.
Guð blessi minningu Stefáns
bróður.
Valdimar Steingrímsson.
Stefán B.
Steingrímsson
Í dag kveð ég
elskulega ömmu
mína.
Margs er að minnast, margt
að þakka og margs er að sakna.
Allar Kolaportsferðirnar og
bíltúrarnir með þér og afa. Að
stússast með þér á Miðvang-
inum og róta í dótinu þínu. Þar
var alltaf hægt að finna eitthvað
spennandi. Sitja með þér inni í
eldhúsi að ræða um allt og ekk-
ert. Hversu gaman mér fannst
að sitja heima hjá þér, pakka
inn jólagjöfum og þú að stússast
í kringum mig.
Hversu yndisleg og góð þú
varst við mín börn og gleðin
sem skein frá þér þegar þú
varst í kringum þau. Ég er svo
þakklát fyrir að þú fékkst að
hitta þau öll og þau þig. Í raun
er ég búin að sakna þín í þó
nokkurn tíma, elsku amma mín,
sökum veikinda þinna. Og það
eru þessir litlu hversdagslegu
hlutir sem ég sakna mest.
Ég get enn lokað augunum,
hugsað til þín og heyrt þrennt
hljóma í huga mér líkt og þú
værir hér hjá mér. Í fyrsta lagi
hvernig þú varst vön að kalla
„Diddi“ á afa þegar við sátum
inni í eldhúsi og afi sat frammi
yfir sjónvarpinu. Í öðru lagi
þegar þú varst að fussa yfir
Fúsa frænda … „Fúsi! láttu
ekki svona!“ og ég get ekki ann-
að en brosað yfir því að þetta sé
setning sem stendur upp úr
minningaflóðinu. Síðast, en þó
best af öllu, þá get ég lokað aug-
unum og heyrt hlátur þinn óma í
huga mér og séð fyrir mér bros-
andi andlit þitt. Það er án efa
mín dýrmætasta minning um
þig, elsku amma Sibba. Hana
mun ég ávallt varðveita og
geyma.
Ég vissi það þegar ég kom til
þín þetta kvöld að það væri okk-
ar síðasta stund. Hún var átak-
anleg og erfið, en samt svo mik-
ilvæg og dýrmæt því ég fékk að
kveðja þig eins og ég vildi. Ég
veit að þú ert nú búin að skila
kveðjunni minni til afa. Þrátt
fyrir okkar hinstu kveðju þá vil
ég trúa því að þetta sé ekki end-
irinn heldur frelsun þín og nýtt
upphaf. Nú ertu komin í faðm
afa og þið eflaust að dansa sam-
an inn í eilífðina eins og ykkur
er einum lagið.
En þrátt fyrir að það sé léttir
að þú sért komin á betri stað er
sorg mín mikil. En ég tek henni
fagnandi því hún er spegilmynd
af þeim dásamlega tíma sem við
áttum saman. Hvert tár er
minning um þig og því ekkert
skrýtið að þau séu mörg. Ég
verð ævinlega þakklát fyrir að
hafa átt þig sem ömmu og fyrir
allt sem þú hefur gefið mér og
gefið af þér, elsku amma Sibba.
Tárin eru dýrmætar daggir,
perlur úr lind minninganna.
Minninga sem tjá kærleika og ást,
væntumþykju og þakklæti
fyrir liðna tíma.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Ég vil trúa því að nú vakir þú
yfir mér og mínum. Fallegri
verndarengil er ekki hægt að
hugsa sér.
Þar til við hittumst á ný,
hvíldu í friði, elsku amma mín.
Þín
Anna Björk Sigurðardóttir.
Nú þegar hún amma okkar er
fallin frá viljum við systur minn-
Sigurbjörg
Vigfúsdóttir
✝ SigurbjörgVigfúsdóttir
fæddist 28. nóv-
ember 1930. Hún
andaðist 12. júlí
2015.
Útför Sigur-
bjargar fór fram
20. júlí 2015.
ast hennar með
nokkrum orðum.
Hún amma okkar
var besta amma
sem hægt er að
hugsa sér. Hún
vildi alltaf allt fyrir
okkur gera og við
fundum það alla tíð
að henni fannst við
svo frábærar.
Henni fannst það
reyndar um öll
barnabörnin sín. Við vorum öll
svo rosalega vel gert fólk skv.
henni, skemmtileg, falleg og vel
gefin. Það er ekki amalegt að
eiga ömmu sem finnst það um
mann, sérstaklega þegar maður
er á þeim aldri að manni finnst
það ekki sjálfum. Það var alveg
yndislegt að koma í heimsókn til
ömmu og afa þegar við vorum
börn og fá leika okkur í hraun-
inu, skoða dótið þeirra eða bara
hafa það notalegt og horfa á
sjónvarpið. Þegar við vorum
krakkar þá skammaði hún
amma okkur systur aldrei nokk-
urn tímann þó að okkur gruni að
hana hafi langað til þess þegar
önnur okkar, þá 9 ára gömul,
tíndi fallegu túlípanana hennar
og gaf henni í þessum líka fína
blómvendi.
Hún amma okkar átti þó
nokkur áhugamál. Hún hafði
mikinn áhuga á tónlist og það
var nær alltaf kveikt á útvarp-
inu eða hún var með plötu á fón-
inum og hún elskaði að dansa.
Einnig var hún amma alltaf
mikil áhugamanneskja um föt,
snyrtidót, skartgripi og skó, og
henni fannst fátt skemmtilegra
en að fara og kaupa eitthvað fal-
legt. Hún var alltaf svo vel til-
höfð og fylgdist vel með tísk-
unni. Við erum nokkuð vissar
um að henni hafi þótt það hálf-
leiðinlegt að við systur virðumst
ekki hafa fengið nein af þessum
tískugenum frá henni en hún
sagði það nú samt aldrei. Þótt
okkur systur vantaði tískugenið
stoppaði það okkur ekki í að
fara með ömmu í búðir og eigum
við skemmtilegar minningar um
það þegar við vorum að flækjast
með henni í allskonar búðum.
Amma var gædd mjög mörg-
um kostum. Einn af þeim var sá
að hún var snillingur í eldhús-
inu. Fiskibollurnar hennar
ömmu hefur enginn í fjölskyld-
unni getað leikið eftir og púð-
ursykurtertan hennar, sem hún
gerði samviskusamlega fyrir öll
afmæli, var algjörlega ógleym-
anleg en fyrir okkur krakkana
þá gerði hún líka besta ristaða
brauð í heimi. Amma var ein-
staklega gjafmild kona og henni
fannst gaman að dekra við fólkið
sitt. Við eigum ótal hluti sem
hún hefur gefið okkur í gegnum
tíðina en hún og afi gleymdu
aldrei afmælum eða öðrum
merkilegum tilefnum. Reyndar
var það svo að við barnabörnin
fengum alltaf afmælisgjöf, sum-
argjöf, páskaegg og jólagjöf.
Það er nú ekki lítið m.t.t. þess
að við barnabörnin erum 14 tals-
ins. Amma var einstaklega barn-
góð og það var gaman að sjá
hana verða ömmu í annað sinn
þegar langömmubörnin bættust
við. Henni fannst þau alveg jafn
frábær og henni hafði fundist
við foreldrarnir áratugum fyrr.
Hún amma okkar var ynd-
isleg manneskja í alla staði og
við söknum hennar sárt. Hún og
afi voru stór hluti af lífi okkar
þegar við vorum að alast upp og
höfðu mikil áhrif á það hvernig
manneskjur við erum í dag. Það
er því erfitt að sætta sig við að
þau séu bæði fallin frá. Við
reynum að hugga okkur við góð-
ar minningar og það að nú séu
þau afi og amma loksins saman
á ný.
Sigurbjörg og Sólveig.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann