Feykir - 16.12.1987, Blaðsíða 3

42/1987 FEYKIR 3
Sr. Gísli Gunnarsson:
Miiin frið gef ég yður
Nóttin var svo ágœt ein,
í allri veröldu Ijósið skein,
það er nú heimsinsþrautarmein
að þekkja hann ei sem bœri.
Með vísnasöng eg vögguna
þína hrœri.
Þetta fagra vers séra Einars
Sigurðssonar í Heydölum
fjallar um jólanóttina og þá
atburði er þá gerðust, þegar
Ijósið kom í heiminn, þegar
Jesús Kristur fœddist hér á
jörðu.
Jólahátíðin er nálœg og enn
skín Ijósið í veröldinni, lýsir
upp huga okkar og umhverfi,
og helgar stundirnar, sem við
eigum saman í nafni hans, er
fœddist á jólanóttu íBetlehem.
Spádómsorð Jesaja berast í
gegnum aldimar og boðskapur
þeirra verður skýr: ,,Sú þjóð,
sem í myrkri gengur, sér
mikið Ijós. Yfir þá, sem búa I
landi náttmyrkranna, skín
Ijós..., því að barn er oss fœtt,
sonur er oss gefinn. ”
framþróun mannkynsins til
hins góða í krafti upp/ýsinga
og tækniframfara, þá hefur
sagan sýnt hversu vegvilltir
mennirnir eru oft á tíðum, er
þeir taka lög og siðareglur I
eigin hendur og hyggjst
þannig umskapa heiminn eftir
sínu höfði.
Jólahátíðin bendir ætíð á
kærleikann sem það afl, er til
sigurs leiðir, og býður okkur
að lúta þeim Guði, sem er
kærleikur I eðli sínu og
hugsun. Þessi hugsun Guðs
birtist okkur í Jesú Kristi, sem
við á jólum sjáum sem lítið
barn í jötunni í Betlehem.
Umhverfis jötuna sjáum við
menn og skepnur, öllsköpunin
ber fæðingunni vitni, bæði í
hinu lágreista gripahúsi og
eins í himingeimnum, þarsem
stjörnurnar rita sín tákn á
þrotlausum ferðum sínum.
Og þessi frásaga af fæðingu
Frelsarans býr yfir þeim
mætti, að vekja kærleika í
nstvinum. finnur aldrei sárar
fyrir einmanaleika en einmitt
á jólum. Þess vegna má engum
gleyma.
Húsmóðir ein sagði eitt
sinn, að það væri ein setning er
heyrðist ofl er líða tæki að
jólum og að þessi setning hefði
öðlast sérstaka merkingu hjá
húsmæðrum og hljóðaði svo:
„Ertu búin að öllu?”. Vissulega
er átt við það með þessari
spurningu, hvort hin venjulegu
undirbúningsverk á heimilunum
væru að baki. En þessi
húsmóðir spurði: „Hefurðu
ekki gleymt neinu?”. Hefurðu
verið þeim, sem þú umgengst,
til ánægju með viðmóti þínu og
verkum? Hefurðu reynt að
láta gott af þér leiða þegar
tækifœri hafa gefist?".
Það er hverjum manni hollt
að spyrja sig slíkra spurninga
einmilt á jólum, þegar Guð er
sjálfur gestur hér, gestur I
þeirri sérstöku merkingu, að
c
dagamun á fátækum heimilum.
En við /estur jólaminninga
kemst maður ekki hjá því að
sjá, hversu jóladagarnir hafa
verið mjög frábrugðnir öðrum
dögum. Það gerir þessa daga
sérstaklega minnisstæða og
hátíð/ega, ekki hvað síst ef
horft er til baka á fullorðins
aldri til bernskuáranna. Það
væri fróðlegt að sjá hvað börn
okkar og unglingar telja
eftirmimilegast á sínum bemsku-
jólum, Þegar þau líta yfir
farinn veg seinna meir. Þeir
atburðir eru okkur öllum
minnisstæðastir, sem hafa
varanleg áhrif á líf okkar og
hugsun. Jesús Kristur fæddist
hér á jörðu til þess að hafa slík
varanleg áhrif á alla þá er
honum kynnast.
Um það vitnaði engillinn
forðum á Betlehemsvöllum er
hann flutti jólaboðskapinn:
,, Verið óhræddir, því sjá, ég
boða yður mikinn fögnuð, sem
veitast mun öllum lýðnum.
Yður er í dag frelsari fæddur,
sem er Kristur Drottinn.” Og
svarið við þessum boðskap var
og er: „Dýrð sé Guði í
upphæðum, og friður á jörðu
með mönnum, sem hann hefur
velþóknun á".
Megi friður Guðs vera með
okkur öllum á heilögum jólum
og á komandi tímum. Megi
friður Guðs færa heimi okkar
blessun og kærleika, - það er
bæn jólanna og það er
tUgangur jólahátíðarinnar, að
kærleikur Guðs, eins og hann
birtist okkur í Jesú Kristi,
megi opna augu okkar fyrir
dýrð Guðs.
Lofið og dýrð á himnum hátt
honum með englum syngjum
þrátt,
friður á jörðu og fengin sátt,
fagni því menn sem bæri.
Með vísnasöng eg vögguna
þína hræri.
Gleðileg jól.
Glaumbæjarkirkja.
Þessi spádómur varð að
veruleika jólanóttina forðum
og endurómar í munni
englanna á Betlehemsvöllum:
„ Yður er í dagfrelsari fæddur,
sem er Kristur Drottinn í borg
Davíðs. ”
En við íhugun þessara
gleðifrétta, koma áminningar-
orð séra Einars upp í hugann,
er hann segir í sálminum:
„Það er nú heimsins þrautar-
mein að þekkja hann ei sem
bæri. ”
Þessi sálmur var ortur á 16.
öld og þó að fjórar aldir skilji
okkur og sálmahöfundinn að,
þá finnum við, að enn ídag eru
þessi orð hans sönn og í tíma
tö/uð. Þrátt fyrir bjartsýni og
tiltrú fólks þessarar aldar á
hjörtum okkar, sem okkur er
Ijúfara að bera vitni um og
sýna í verki á jólum en
endranær. Öll þekkjum við
þetta hugarfar kærleikans,
sem jólin bjóða okkur að sýna
og við erum minnt á, að þetta
hugarfar beinist einnig að
okkar minnsta bróður, beinist
að þeim sem þurfandi er, hvort
heldur er fyrir ást og
umhyggju eða þá aðstoð er
mæld verður til fjár.
Jólahátíðin er hátíð sem öll
fjölskyldan sameinast um,
hátíð sem ástvinir reyna að
eiga saman í friði og ró.
En jólin geta verið ýmsum
erfið, einmitt vegna þess, að
þau eru táknræn fyrir vináttu
og frið. Sá sem enga
fjölskyldu á, eða er fjarri
hann vitjar okkar og spyr: -Er
rúm fyrir mig og trúna á mig í
lífi þínu? Þetta er ekki og
getur ekki verið spurning, sem
við svörum íeitt skiptifyrir öll
og hugleiðum síðan ekki meir.
Þessi spurning hlýtur að
vakna oft I aðstæðum okkar
daglega lífs, og við finnum öll
hversu auðvelt er að bregaðast
honum, sem við nú leitum til í
trú okkar og tilbeiðslu.
Það er hin sama trú og
forfeður okkar áttu og
jólahátíðin er hin sama, þó
ytri umbúnaður haft breyst
mikið á síðustu áratugum.
Sjálfsagt hættir okkur til að
sjá, gamla jólahaldið í róman-
tískum blæ, því að oft hefur
verið erfitt að gera sér