Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2008, Qupperneq 140

honum að græða. Þar segir, að lengst hafi hann búið í Bæ, en einnig talið
að í Húsafelli hafi hann átt heima í æsku. Þar er einnig talið, að Bjarni hafi
dvalið í Lundúnaborg á Englandi. Er þar Lundúnarkvæði Bjarna haft í huga,
en þar er um algjöran misskilning að ræða, eins og síðar verður frá greint.
Þá er þess getið, að Bjarni hafi fengist mikið við veiðar á Arnarvatnsheiði.
í því sambandi er sögð þjóðsaga af viðureign hans við tröllkonu. Urðu þau
átök vegna veiðiskapar Bjarna. „Lýkur þar hinni rituðu sögu,“ segir Gísli.
Nokkur sýnishorn af kveðskap Bjarna birtir Gísli svo í lokin. Síðar í
sama handriti er sagt frá samskiptum Bjarna skálda og Siggu skáldu. Þar er
einhver maðkur í mysunni, því þau voru ekki samtímamenn. Sigga skálda
lifði fram á 18. öld, en Bjarni er talinn fæddur 1575-1580 og dáinn 1655-
1660. í hinu stórmerka og snjalla kvæði, er hann nefnir „Aldasöng“ segist
hann vera rúmlega sjötugur. Giskað hefir verið á, að Aldasöngur hafi verið
ortur 1616.
I Amúratis rímum eftir Bjarna, sem prentaðar voru í Reykjavík 1861,
segist Bjarni vera 79 ára. En það er með þær eins og Aldasöng, engin vissa
er fyrir því, hvenær þær voru ortar. Líklegt virðist hins vegar, að Bjarni
hafi verið kunnugur Hallgrími Péturssyni. f góðum heimildum eru þeim
eignaðir samkviðlingar, „Ljót er loklaus kanna." (Lbs. 448, 8 vo; J.S.
260,595,4to).
Þá skal á það minnt, að síra Hallgrímur minnist sérstaklega á Bjarna,
er hann tekur við að yrkja Rímur af Flóres og Leó, sem Bjarni hafð byrjað
á en látist, þegar hann hafði lokið við 15 fyrstu rímurnar. Svo virðist, sem
Bjarni hafi verið nýlátinn, þegar séra Hallgrímur tók upp þráðinn og orti
síðari hluta rímnanna, 9 að tölu. Persónuleg kynni þeirra skáldanna hafa þó
tæplega orðið fyrr en síra Hallgrímur var fluttur í Saurbæ. Þá hefir Bjarni átt
heima á Fellsöxl og því verið sóknarbarn síra Hallgríms. En þá hefir ævidegi
Bjarna mjög verið tekið að halla.
Um Bjarna skálda talar próf. Magnús Jónsson í bók sinni um sr. Hallgrím
Pétursson sem „hið dularfulla stórskáld, sem menn vita svo ótrúlega lítið um
annað en það, að eftir hann liggja meistaraleg kvæði og hjartnæmir sálmar,
svo að varla er betra til á íslensku.“
Þá telur próf. Magnús, líklegast að sr. Hallgrímur hafi lokið við að yrkja
Rímur af Flóres og Leó áður en hann flutti frá Hvalsnesi í Saurbæ og bendir
138