Skagfirðingabók - 01.01.1997, Side 118

SKAGFIRÐINGABÓK
Erla Einarsdóttir, sem hér hefur orðið, er gift Gísla Felixsyni,
rekstrarstjóra Vegagerðarinnar á Sauðárkróki. Eins og fram kem-
ur í máli hennar, var hún grunlaus um íýrirhugaðar framkvæmd-
ir í Hegranesi, en þegar hún sneri heim af fundinum innti hún
eiginmanninn að sjálfsögðu eftir því hvað til stæði.
Gísli sagði mér að það ætti að leggja veg þarna yfir og
verið væri að mæla fyrir veginum. Svo var fundur aftur
daginn eftir og ég sat þann fund líka. Þá segi ég við
stjórnandann að nú viti ég um hvað hann hafi verið að
ræða í sambandi við Tröllaskarðið.
Þá segir hann að það eigi ekki að fara með veginn eins
og búið sé að gera ráð fyrir. Það séu þarna menn sem séu
því mjög mótfallnir. Alög hvxli á þessum stað. Bændur
þarna í Nesinu sem voru löngu dánir mæltu á móti fram-
kvæmdunum. Svo kom fram á þessum fundi að fyrir fjölda,
fjöldamörgum árum hafi verið þarna kona sem Gríma
hét. Hún hafði lent í útistöðum við prestinn á næstu jörð
vegna beitar og lagt álög á þennan blett.
Eg spurðist fyrir um af hverju vegurinn mætti ekki
fara þá leið sem gert var ráð fyrir. Það kom fram að það
væri í lagi að hann lægi þarna, en það mætti bara ekki
sprengja klöppina. Eg spurði hvað það myndi þýða ef það
yrði gert. Svarið var, að skaðinn yrði í samræmi við að-
gerðirnar.
Hafi ekki frá upphafi verið ljóst hvers vegna þessum sérstæðu
skilaboðum var beint til Erlu, þá skýrðist það í öllu falli
fljótlega. A fundinum fékk hún tilmæli um að leggja sitt lóð á
vogarskálarnar svo takast mætti að hindra framgang málsins.
Það var sagt að ég gæti komið þessum boðum til manns-
ins míns, því að hann gæti ráðið þessu. Eg sagði að hann
hefði ekki vald til þess. En þá kom fram að hann gæti
haft ráð með það ef hann beitti sér. Eftir fundinn sagði
116
j