Skagfirðingabók - 01.01.1997, Qupperneq 128

SKAGFIRÐINGABÓK
en mér þótti í draumnum sem ég væri varinn af flokks-
stjóranum sem var hjá mér. Það var ungur maður sem
var að læra til prests, Gísli Gunnarsson. Mér þótti hann
verja mig alveg fyrir þeim. Hann talaði við þá og kom
þeim í burtu, að mér fannst í draumnum.
Kannski hafa þessar draumfarir verið afleiðingar af því
að manni stóð ekki alveg á sama eftir allt sem á undan
var gengið, þó maður tæki þessu létt. En morguninn
eftir að mig dreymdi að ég væri í skarðinu og það væri
þrifið til mín, var ég mikið að velta því fyrir mér að fara
niður á Sauðárkrók og afhenda Gísla Felixsyni verkið.
Það sótti nú það mikið að mér út af þessu.
„Allt í mask í mótornum“
Næstu vikurnar mátti heita að Alfreð stæði yfir verkinu allan
daginn að gæta þess að ekkert færi úrskeiðis. Með varkárni
vannst þessi vegarkafli hægt og bítandi og allir lögðust á eitt
um að vinna engin spjöll á umhverfinu. Það var ekki fyrr en
menn fóru að varpa öndinni léttar sem babb kom í bátinn:
Nú hafði aldrei verið talað um annað en skarðið sjálft, en
í veglínunni neðar í brekkunni er dálítið stór klöpp, flöt
að ofan en hækkar til norðurs. Hún er svo há að það er
ekki nokkur leið að leggja veg yfir hana. Það var reiknað
með að brjóta hana niður. Hún var svolítið sprungin og
okkur sýndist að það myndi vera hægt að brjóta hana
eða taka ofan af henni með ýtu.
Við erum með ýtu þarna sem ég fæ til þess, splunku-
nýjan Caterpillar D6. Eg fæ hana til að fara og setja ripp-
erinn í klöppina. Svo er hún byrjuð, búin að reka ripp-
erinn nokkrum sinnum í hana, þegar allt er stopp. Þá er
henni lagt aðeins frá og látið vita um þetta í Heklu, sem
126