Skagfirðingabók - 01.01.1997, Qupperneq 175

ÞRÓUN RAFVÆÐINGAR OG GÖNGUSKARÐSÁRVIRKJUN
Arið 1961 var orðið ljóst að auka yrði aflgetu á orkuveitu-
svæðinu. Stöðvarhús Gönguskarðsárvirkjunar var þá stækkað og
komið fyrir tveimur 600 kW díselvélum og við það jókst afl-
getan í 2.264 kW. Þegar kom fram á 7. áratuginn fullnægðu
virkjanirnar ekki nema litlum hluta orkuþarfarinnar, og var stór
hluti orkunnar framleiddur með díselvélum. Þetta hafði í för
með sér mjög mikinn kostnað, og var því enn farið að skoða
möguleika á virkjunum eða tengingum við önnur svæði sem
framleiddu raforku f vatnsaflsstöðvum. Þrír möguleikar komu
aðallega til greina til lausnar á vandanum. Virkjun Reykjafoss í
Svartá, sem árið 1930 hafði glætt vonir Skagfirðinga um raf-
orku, en ekki komist í framkvæmd þá, tenging við orkuveitu-
svæði Skeiðsfossvirkjunar í Fljótum sem til stóð að stækka, og
línulögn til Akureyrar og þar með tenging við orkuveitusvæði
Laxár í Þingeyjarsýslu. Þá var í undirbúningi stækkun hennar
með byggingu Gljúfurversvirkjunar. Sú framkvæmd olli mikl-
um deilum og hefur ekki enn komist í framkvæmd.
Miklar deilur urðu hér heima um þessa valkosti. Var fast sótt
á um virkjun Reykjafoss og var Adolf Björnsson rafveitustjóri
Rafveitu Sauðárkróks aðallega í forsvari fyrir þá sem það vildu.
Deilan snerist þó aðallega um stefnumörkun í uppbyggingu
raforkukerfisins því fram var komin hugmynd um hringlínu
um landið, svokallaða byggðalínu, til dreifingar orku frá stóru
virkjununum á Þjórsársvæðinu sem var ódýrari en orka frá smá-
virkjunum. Málið þróaðist á þann veg að RARIK var falið að
byggja 87 km langa línu frá Varmahlíð til Akureyrar í umboði
Iðnaðarráðuneytisins árið 1972 og var það fyrsti hluti Byggða-
linunnar. Talið er að línan hafi borgað sig upp á einu ári því eftir
tengingu hennar var allri orkuframleiðslu hætt með díselstöðv-
um á Norðvesturlandi. Iðnaðarráðherra var á þessum tíma
Magnús Kjartansson, og var það hann sem endanlega ákvað að
farið yrði í byggingu línunnar. Línan fékk fljótlega á sig nafnið
Rauði hundurinn og er ekki örgrannt um að þar sé vísað til
173