Skagfirðingabók - 01.01.1997, Qupperneq 178

SKAGFIRÐINGABÓK
fer af stað og stækkar eftir því sem neðar dregur í ána. Ef upp-
tök hlaups er ofarlega í ánni getur hlaupið orðið það stórt að það
fylli stífluna og gilið ofan við hana með klakahrönn. Til þess að
hreinsa það þarf að beita handafli til að leiða vatnið að inntak-
inu. Það var kalsamt verk að standa á garðinum með langa sköfu
og pjakka klakann. Oft tók langan tíma að koma lagi á rennslið
og stöðvaðist orkuframleiðsla á meðan.
Fyrstu árin sem virkjunin var í gangi var þrýstivatnspípan illa
einangruð, og vegna þess vildi vatnið frjósa í henni og þrengdi
þá að vatnsrennsli til vélanna. Takmarkaði það orkuframleiðslu
verulega. Þegar hlýnaði brotnaði klakinn úr pípunni og fyllti
túrbínuna og stöðvaði vélina á meðan klakinn var hreinsaður út.
Gat það tekið langan tíma. Eitt sinn var vatnsgangur í pípunni
aðeins 55 cm, og gekk þá vélin ekki. Annað kom upp sem trufl-
aði rennslið í pípunni: vatnið fraus í jöfnunarturninum og brotn-
aði síðan við hreyfingu vatnsins við álagssveiflur og truflaði
rennslið. A þessu var ráðin bót með því að einangra bæði þann
hluta pípunnar sem var óeinangraður og turninn.
A fyrstu árum virkjunarinnar, áður en línutengingarnar komu
til, orsökuðu þessar rennslistruflanir oft langvarandi rafmagns-
leysi, jafnvel í meira en sólarhring. En eftir að virkjunin tengd-
ist landskerfinu verður enginn var við truflanir á rekstri stöðv-
arinnar nema starfsmenn sem vinna við stöðvargæsluna og íbúar
norðurhluta Sauðárkróksbæjar, sem njóta orku frá henni ef
straumur fer af aðalflutningskerfinu.
Fegrunarsjóður Sparisjóðs Sauðárkróks veitti Gönguskarðs-
árvirkjun verðlaun sjóðsins 1968 fyrir gott og smekklegt útlit
á mannvirkjum og virkjunarlóðinni, viðurkenningin hefur orð-
ið starfsmönnum Rafmagnsveitna ríkisins hvatning til að standa
við markmið fyrirtækisins, að starfa í sem bestri sátt við um-
hverfi sitt.
176