Dagblaðið Vísir - DV - 14.11.2014, Side 51

Menning 51Helgarblað 14.–17. nóvember 2014
Kóngurinn nær vopnum sínum
Dómur um tölvuleikinn Call of Duty: Advanced Warfare á Playstation 4
Þ
að er engum ofsögum sagt
að Call of Duty-leikirnir hafa
verið jafn misjafnir að gæð-
um og þeir hafa verið margir
á undanförnum árum. Ófáir dyggir
spilarar eru eflaust sammála því að
nokkur þreyta hafi einkennt leik-
ina á undanförnum árum, eða síð-
an Modern Warfare 3 leit dagsins ljós
síðla árs 2011.
Það er gaman að segja frá því að
þessir dyggu spilarar ættu að geta
tekið gleði sína á ný nú þegar kóngur-
inn virðist hafa náð vopnum sínum
með nýjasta leiknum í Call of Duty-
seríunni, Advanced Warfare.
Líkt og flestir vita eru Call of Duty-
leikirnir fyrstu persónu skotleikir og
er rauði þráðurinn í þeim stríð og
hernaður eins og nöfn leikjanna gefa
til kynna. Á undanförnum árum hafa
tvö fyrirtæki, Treyarch og Infinity
Ward, skipt með sér þróun leikjanna
en fyrir útgáfu Advanced Warfare
var sú breyting gerð á að þriðja fyrir-
tækið, Sledgehammer Games, var
fengið alfarið til verksins. Fyrirtækið
kom að vísu einnig að þróun Modern
Warfare 3 en það er önnur saga.
Það fyrsta sem maður tekur eftir
þegar maður spilar leikinn er hversu
grafíkin er lygilega góð. Þetta sést
best í einspiluninni (e. campaign)
þar sem Kevin Spacey fer með eitt
stærsta hlutverkið sem eigandi fyrir-
tækis sem sérhæfir sig í hernaði,
vopnaframleiðslu og þjálfun elítu-
hermanna. Það er skemmst frá því að
segja að söguþráðurinn í einspilun-
inni er frábær og hasarinn mikill. Þó
að það taki aðeins um sex tíma að
klára hana ættu spilarar að fá nóg fyr-
ir sinn snúð.
Eins og í öðrum Call of Duty-leikj-
um snýst þó allt um netspilunina.
Þar sem leikurinn gerist í framtíð-
inni, árið 2054, er nóg af frumleg-
um vopnum og útbúnaði sem spilar-
ar geta fært sér í nyt. Nú er til dæmis
hægt að hoppa tvöfalt ef ekki þrefalt
hærra en áður og flýja þannig undan
kúlnahríð óvina í öruggt skjól. Það er
ljóst að nördarnir hjá Sledgehammer
Games þurftu að setjast að teikni-
borðinu og hanna Call of Duty upp
á nýtt. Leikurinn hafði virkilega gott
af þeirri andlitslyftingu og gefur hún
leikmönnum þá tilfinningu að þeir
séu að upplifa eitthvað nýtt.
Borðin í netspiluninni eru fjöl-
breytt og mun betur hönnuð en í síð-
asta leik, Ghost, þar sem stærð þeirra
gerði mörgum lífið leitt. Advanced
Warfare er hraður og snurðulaus
skotleikur sem virkar fáránlega vel
á nýjustu gerð leikjatölva. Hafir þú
misst áhugann á Call of Duty-seríunni
af einhverjum ástæðum er kominn
tími til að endurvekja þann áhuga. n
Kraftmikill og hraður
Í Advanded Warfare geta
spilarar stokkið býsna
hátt með svokölluðum
Exo Suit. Fjölmargar nýj-
ungar er að finna í leiknum
frá fyrri leikjum.
Einar Þór Sigurðsson
einar@dv.is
Call of Duty:
Advanced Warfare
Spilast á: PS4, PS3, Xbox 360, Xbox One og PC
Metacritic: 83
Tölvuleikur
Flottur Það
kryddar leikinn
töluvert að sjá
Kevin Spacey
bregða fyrir í
einspiluninni.
AfhjúpAr vAldníðslunA
segir hann. Stundum finnst mér eins
og að í verkin skorti djúpstæðari
pólitíska greiningu, sem myndu
gera þeim kleift að varpa ljósi á sam-
félagið, en með reiðina og ósvífnina
að vopni einfaldi þau viðfangsefnið
um of. Og sá sem einfaldar orð við-
mælanda síns gerir ekki tilraun til
að skilja hann. Ef við ætlum að búa
í samfélagi verðum við að reyna að
skilja hvert annað, skilja skoðan-
ir hvert annars og ræða þær frekar
en að smætta og ráðast á mann-
innn. Framsóknarmaðurinn er ekki
tilraun til skilnings heldur stríðs-
yfirlýsing – ad hominem-árás á þá
sem eru og hafa verið í forsvari fyrir
Framsóknarflokkinn, einhvers kon-
ar pólitískt þú-ert-bara-kúkalabbi!
Orð Snorra sjálfs ríma við þetta.
Engin tilraun til greiningar, bara
afdráttarlaus árás: „Það er ekkert
launungarmál að þolinmæði mín
og umburðarlyndi gagnvart Fram-
sóknarflokknum er ekkert. Kannski
má líkja því við „zero tolerance“
Þjóðverja gagnvart nasistum. Að
mínu mati þykir mér þolinmæði eða
jafnvel meðvirkni gagnvart Fram-
sókn óskiljanleg því það má rekja
helstu spillingarmál í okkar þjóð-
lífi til Framsóknar og kó. Þó að ég
sé maður fyrirgefningarinnar og
gefi öllum tækifæri sem sýna iðrun
finnst mér óþarfi að dansa í kring-
um þessar staðreyndir. Það ætti að
banna Framsóknarflokkinn á sama
hátt og þjóðverjar banna Nasista-
flokkinn.“
Óvinurinn afhjúpaður
En að dæma verkið á þessum
forsendum – skort þess á félagslegri
greiningu, virðingu fyrir pólitískum
skoðunum andstæðingsins eða ein-
hverju í þeim dúr – væri of einfalt
og skammsýnt. Framsóknarmað-
urinn er ekki pólitísk kenning um
samfélagið heldur listrænt inngrip.
Það má eflaust segja að listaverkið
sé ósmekklegt eða villimannslegt,
en ef tilgangurinn helgar meðalið,
og tilgangurinn er að varpa ljósi á
meinvörp samfélagsins þá er Fram-
sóknarmaðurinn fullkomlega vel
heppnað listaverk – gjörsamlega
stórkostlegur þátttökugjörningur.
Það er takmarkandi að skoða
verkið í glugganum sem myndlistar-
verk, skúlptúr eða innsetningu. Það
er meira eins og Snorri Ásmunds-
son hafi lokkað þingfólk Framsókn-
ar til að taka með sér þátt í enn ein-
um ótuktarlegum gjörningi sínum.
„Ég vissi alveg að það sem ég sagði í
Fréttablaðinu myndi vekja viðbrögð.
Ég vissi það og vildi það. Ég fékk þau
auðvitað úr felum en ég vissi að þau
væru svo frumstæð og vitlaus að
þau myndu gera eitthvað. Því þetta
er rosalega frumstætt fólk. Rosalega
frumstætt og algjör kjánaprik,“ sagði
Snorri líka í samtalinu okkar. Ef við
fínpússum orð hans: viðbrögðin
voru tilgangurinn. Og framsóknar-
maðurinn gekk beint í gildruna.
Lengi vel truflaði það mig að gín-
an væri í lopapeysu, joggingbuxum
og með veiðihatt, einhvers konar
niðrandi skopmynd af sveitamann-
inum, bændaflokknum, „lands-
byggðarhyskinu.“ En ég efast um að
verkið hefði vakið sömu viðbrögð
ef hann hefði verið öðruvísi klædd-
ur, og viðbrögðin voru jú tilgangur-
inn. Sjálfur tekur Snorri ekki beint
afstöðu þegar ég spyr hann um
þetta: „Fólk getur lesið svo margt
út úr hlutum og verkum út frá eigin
reynslu. Ég er landsbyggðarmaður,
fæddur og uppalinn í fyrrverandi
Framsóknarbænum Akureyri. Mér
þykir vænt um mannfólk og þykir
fjölbreytileikinn í mannflórunni fal-
legur þótt það sé til fólk sem ég lað-
ast ekkert sérstaklega að. Ég von-
ast til að landsbyggðarfólkið jafnt
sem aðrir kjósendur Framsóknar-
flokksins sjái að sér og opni augun
fyrir alheimsvitundinni en ekki bara
heimahögunum og sjálfhverfunni.
Við eigum sem samfélag að hugsa
„við“ en ekki bara „ég“. Egóið og ótt-
inn við álit meðbræðra og systra er
oft okkar versti óvinur. Ég þekki fólk
sem mér þykir vænt um sem kaus
Framsókn. En þessar veiku hræddu
sálir sem opinberuðu sig svona
sorglega í kjölfar verksins – Þórunn
og hitt gerpið þarna hvað hann nú
heitir – eiga ekki að stjórna landinu.
Heimska þeirra og þröngsýni er
hættuleg samfélaginu og ömurleg
fyrirmynd.“
Þetta er ekki fyrsta eða síðasta
skiptið sem valdníðsla er afhjúpuð á
Íslandi. En engu að síður hefur verk-
ið dregið fram það ógnvænlega sam-
félagsmein sem hrjáir Ísland ennþá.
Sjúkdómseinkennið er að fólk sem
gegnir valdastöðum leyfir sér að eiga
í samskiptum sem vel má túlka sem
hótun gagnvart fólki hvers lífsviður-
væri það hefur bein eða óbein áhrif
á. Slíkir ritskoðunartilburðir eru ekki
bara óheilbrigðir fyrir listina, lýð-
ræðið og samfélagið, heldur bera
vott um – ef ekki heimskulegt skiln-
ingsleysi – djúpstætt virðingarleysi
gagnvart lýðræði, samfélaginu og
öðrum manneskjum.
Snorra Ásmundsson grun-
ar að óvinurinn sé með falinn hníf
sem hann muni beita gegn hon-
um. Óvinurinn neitar sakleysis-
lega. Snorri grípur léttilega í klofið
á hörundssárum óvininum sem
þá dregur upp hnífinn og hótar að
beita honum á helvítis ógeðið sem
kleip hann í punginn. Tilganginum
er náð. Óvinurinn er afhjúpaður.
Nú vitum við það að minnsta kosti:
hann er með hníf og er tilbúinn að
beita honum. n
„ „Listamaðurinn“
sem hér um ræðir
er líklega mesta athygl-
ishóra á Íslandi nú um
stundir. Sú staðreynd að
hann skuli fá athygli sýnir
enn einu sinni hvað fjöl-
miðlar hér eru slappir.
– Þorsteinn Sæmundsson
þingmaður
„Ég vona bara að
þér vegni vel og
þrátt fyrir það, að þetta
komi ekki illa niður á þér.
– Þórunn Egilsdóttir
þingkona
hótanir og athyglishórskapur n Óþægilegur þátttökugjörningur
Duck Dynasty
á svið
Robertson-fjölskyldan sem hef-
ur öðlast heimsfrægð með raun-
veruleikaþættinum Duck Dynasty
mun óðum
eignast sinn
eigin söngleik.
Robertson-
fjölskyldan
samanstend-
ur af heittrú-
uðum, vell-
auðugum og
litskrúðugum
karakterum með bræðurna Phil
og Si í fararbroddi en karlpen-
ingurinn í ættinni þekkist gjarnan
af síðu skeggi sínu.
Söngleikurinn verður settur á
svið í Rio-hótelinu í Las Vegas en
frumsýning verður í febrúar.
Hrútar í
Bárðardal
Vetrartökur á kvikmynd Gríms
Hákonarsonar, Rams, eða Hrút-
ar, hófust í vikunni á Norður-
landi. Tökur fara fram í Bárðardal
en myndin er framleidd af Netop
Films. Með aðalhlutverk fara Sig-
urður Sigurjónsson og Theodór
Júlíusson. Með önnur helstu hlut-
verk fara þau Charlotte Bøving,
Þorleifur Einarsson, Sveinn Ólaf-
ur Gunnarsson, Gunnar Jónsson,
Ingrid Jónsdóttir, Viktor Már
Bjarnason, Jörundur Ragnarsson,
Þorsteinn Gunnar Bjarnason og
Jónas Sen. Áætlað er að Hrútar
verði frumsýnd næsta haust.
Töfraflautan
fyrir börn
Óperan Töfraflautan verður
flutt í styttri útgáfu fyrir börn á
sunnudaginn í Norðurljósum
í Hörpu en um tvær sýningar
verður að ræða. Að sýningunni
standa Íslenska óperan, Harpa
og Töfrahurð, sem nýverið gaf
út bók eftir Eddu Austmann
Harðardóttur byggða á óper-
unni.
Sópransöngkonan Edda
Austmann Harðardóttir umrit-
aði verkið fyrir börn en útsetn-
ingu tónlistar annaðist Stein-
grímur Þórhallsson. Uppselt er
á báðar sýningarnar á sunnu-
dag, en stefnt er að fleiri sýn-
ingum eftir áramót.