Feykir - 30.08.2007, Side 7

31/2007 Feykir ~7
væri með Parkinson. Það
snögg fauk í mig og ég spurði
að bragði: Finnst þér að ef ég
væri með gyllinæð, þá ætti ég
að kynna mig þannig: Ég heiti
Kristín og er kennari nreð
gyllinæð, ritjar Kristín upp
og þau hlæja bæði. -Auðvitað
sýna þessi viðbrögð mín að
ég er eitthvað viðkvæm fyrir
þessu og sjálfsagt reynir maður
að loka á málið að einhverju
leiti en það þýðir heldur ekki
neitt að vera að velta sér upp
úr hlutunum, bætir Kristín
við.
Bónorð í miðjum
snjóskafíi
Við erum komin út fyrir
upprunalega efnið eins og oft
vill verða og ég fer að spyrja
aftur út í brúðkaup þeirra
hjóna og spyr Kristínu hvort
sveitarstjórinn sé rómantískur
og hvort hann hati kropið á
kné til þess að biðja um hönd
hennar. -Já eða eins og hægt
var fyrir snjó, er svarið og hún
uppsker stórt spurningamerki
í andliti blaðamanns. Þarna
þarf að fá söguna alla.
-Við vorum að koma
keyrandi frá Akureyri í byrjun
desember á síðasta ári. Við
þurftum að sækja bíl þangað
og ókum því hvort á sínum
bílnum á heimleiðinni. Það
var svolítill snjór og fallegt
veður og ég sá að þetta var
staðurinn og stundin til þess
að bera upp bónorðið. Þegar
við komum að Glaumbæ
beygði ég heim að safninu og
hún kom á eftir mér. Ég bað
hana að koma og ganga með
mér að safnhúsunum, segir
Guðmundur. -Það var svo til
i miðjum snjóskafli seni hann
síðan bað hann mig um að
giftast sér, bætir Kristín við og
fullkomnar söguna.
Eftir að hafa trúlofað
sig undir stjörnubjörtum
desemberhinmi héldu þau
heim á leið án þess að fastsetja
daginn neitt frekar. Það gerðu
þau ekki fyrr en tveimur
Hin nýja stórfjölskylda saman komin.
Guðmundur Guðiaugsson, sveitarstjóri Skagafjarðar
gekk að eiga Kristínu Sverrisdóttur þann 28. júlí sl.
og segist hann aldrei hafa reynt
að leyna sjúkdómi sínum en
bætir við að hann hafi ekki
heldur borið hann á torg. Ég
spyr þau hvort þessi greining
hafi ekki reynt á samband
þeirra þar sem hún kemur um
það leiti sem þau eru að hefja
sína sanibúð. -Nei, veistu
það kom aldrei upp. Maður
veit aldrei fyrirfram hvað lífið
býður manni upp á og þetta
truflaði aldrei, segir Kristín og
lítur á Guðmund.
-Sjúkdómur minn hefur
gert mig allan hægari í
hreyfingum og í raun annan
mann að því leyti því flest það
sem ég tek mér fyrir hendur
tekur mig lengri tíma en
áður. Við höfum tekið þann
pól í hæðina að reyna að láta
sjúkdóminn ekki hafa áhrif á
okkar daglega líf. Einkennum
hans er hægt að halda niðri
með lyfjunr og annarri
meðferð en hann er ekki
læknanlegur, ekki ennþá alla
vega, bætir Guðmundur við
vongóður. -Ég hef reynt að
láta hann ekki hafa áhrif á starf
mitt en auðvitað koma tilvik
þar sem hann gerir það þó sem
betur fer séu þau ekki mörg.
Mér skilst að algengt sé að
Parkinsonsjúklingar ílengist
ekki í stjórnunarstöðum, ein-
faldlega af því að þeir sjálfir
treysta sér ekki til þess en ekki
sökum þess að þeir geti ekki af
öðrum ástæðunr sinnt þeim.
Þau gera líka góðlátlegt grin
að ástandinu og viðbrögðunr
sínum og Kristín rifjar upp
sögu frá því í fýrrahaust þegar
þau voru nýflutt. Var hún
þá stödd á kennaraþingi á
Sauðárkróki og um kvöldið
var haldið í Verið þar sem
framreiddar voru veitingar
í boði sveitarfélagsins.
Kvaðst einn heimakennara
aðspurður ekki hafa séð
nýja sveitarstjórann ennþá
og vissi ekki einu sinni hvað
hann héti. -Þá sagði kennari
sem ekki er búsettur hér í
Skagafirði að sveitarstjórinn
héti Guðmundur og að hann
Brúðhjónin hyllt.
Sveitarstjóri á
biðilsbuxum
Ekkert leyndarmál
Þau Guömundur og Kristin hafa veriö par i
um fjögur ár. Til samans eiga þau sex börn
frá fyrri samböndum en aöeins eitt þeirra,
yngsta dóttir Kristínar, býr á heimili þeirra
að staðaldri. Feykir fékk söguna á bak viö
bónorö og brúðkaup.
Guðmundur réð sig sem
bæjarstjóra í Vesturbyggð árið
2004 en þá var hann nýhættur
sem bæjarstjóri á Sigiufirði þar
sem hann hafði þá gegnt því
starfi í á sjöunda ár. Það rná
því segja að Guðmundur hafi
aðeins þekkt til Skagfirskra
sveitarstjórnarmanna frá því
á árum áður. -Já, við höfðum
setið sömu fundi og ég minnist
þess sérstaklega að hafa tekist
á við Gunnar Braga Sveinsson
einhverju sinni á SSNV þingi
en þá vorum við að takast á
um Héðinsfjarðargöng, rifjar
Guðmundur brosandi upp.
Við vorum ekki sammála um
það mál þá fremur en nú en
hvorki það né annað hefur
kastað rýrð á okkar samstarf
þann tíma sem við höfum
starfað saman. -Það má segja
að ég sé að verða hálfgerður
farandbæjarstjóri án þess
að það hafi verið meiningin
því Skagafjörður er þriðja
sveitarfélagið sem ég flyt til
gagngert til þess að taka við
stöðu framkvæmdastjóra.
Þau hjón hafa komið sér
vel fyrir í bjartri og rúmgóðri
íbúð í Laugatúni en hjá þeinr
búa hundarnir Vaskur og
Moli auk Hjördísar dóttur
Kristínar frá fyrra sambandi.
Þar að auki eiga þrjú eldri
barna þeirra þar heimili þó
svo að þau hafi aðsetur annars
staðar á meðan þau eru í námi.
Barnahópurinn er á aldrinum
11 ára til 25 ára og ég spyr þau
hvernig hafi gengið að hrista
stóra fjölskyldu saman? -Það
hefur gengið alveg ótrúlega vel.
Auðvitað hefur gengið á ýrnsu
en heilt yfir hefur myndast
traust og gott samband með
öllum. Við byrjuðum okkar
búskap á Patreksfirði árið 2004
og þau jólin komu börnin og
við saman í fyrsta sinn sem
stóríjölskylda og áttum saman
yndislegan tíma sem við búum
að ætíð síðan. Auðvitað er
það þannig að það myndast
öðruvísi tengsl þegar ekki
búa allir undir sama þaki en
það gengur samt allt vel enda
eru þetta indæl börn sem við
eigum og þau ná öll vel sarnan,
bætir Kristín við.
Kristín, séra Sigriður og Guðmundur að athöfn lokinni.
Um svipað leyti og Guðmund-
ur réð sig til Vesturbyggðar
greindist hann með Parkinson