Feykir - 20.12.2007, Blaðsíða 17

48/2007 Feykir 1 7
Jólasaga eftir Kolbjörgu Kötlu Hinriksdóttur
Jólabamið
Þessi saga gerðist f)TÍr langa
löngu, um aldamótin 1900.
Þetta var á bæ einum langt
inni í dal. Einungis bjuggu
þarna hjón og tvennt annað,
vinnumaður og vinnukona.
Það var komið yfir miðjan
desember og líða fór nú að
jólum. Hjónin áttu engin börn
og voru oft búin að biðja Guð
um að gefa sér barn til að annast
og eyða jóum og hátíðum með
en enn hafði Guð ekki bænheyrt
þau og voru orðin rnjög leið að
enn m\'ndu líða enn ein jól og
ekkert barn á heimilinu.
Fólkið á bænum var farið að
taka eftir að dýrin á bænurn
voru farin að ókyrrast og benti
það til þess að óveður færi að
Kolbjörg Katla.
bresta á. Bóndinn því setti öll
dýr á hús og fór að gefa inni, þá
tók hann eftir því að það vantaði
þrjár kindur. Hann fór því inn
í bæinn og sagði við konu sína:
„ Ég ætla að kíkja uppá heiði
og gá hvort ég finni kindurnar,
það þýðir ekki að hafa þær úti
yfir jólin og alls ekki ef það er
að bresta á óveður.” Síðan fór
hann í sín hlýjustu föt og gekk
út.
Þegar hann var kominn svo
langt upp á heiði að hann sá
ekki lengur til bæjar sá hann
kindurnar hjúfra sig saman í
einni laut aðeins ofar, hann gekk
þá þangað og gerði sig tilbúinn
til að reka þær heimleiðis.
Heyrði hann þá barnsgrátur
sem honum fannst hljóma
aðeins innar úr dalnum. Skilur
hannþáviðkindurnaroggengur
áfram inn dalinn en þá skellur á
svo mikill hríðarbylur og þoka
að hann sér varla handa sinna
skil. Hann gengur samt áffam
því enn heyrir hann þennan
grátur. Loks kemur hann þar
sem honum fannst hann lieyra
gráturinn og þar liggur barn og
enginn annar sjáanlegur, hann
tekur því barnið upp, vefur því
inn í peysuna sína og gengur
til baka. Hann tekur kindurnar
með og gengur niður hlíðina.
Þegar hann kemur heim setur
hann kindurnar inní fjárhúsin
og gefúr smá tuggu og hleypur
síðan inní bæinn með barnið
inní peysunni. Hann kallar á
konu sína og segir: „ Guð hefur
bænheyrt okkur það verður
barn hjá okkur um jólin, það
verður aldrei aftur einmanalegt
í litla bænuin okkar því ég fann
þessa litlu og þróttlitlu stúlku
upp á heiði og enginn annar var
sjáanlegur,Guðhefúrsentokkur
það til að annast og hugsa um
sem okkar eigin barn.” Konan
kemur hlaupandi og tekur
barnið í fangið og segir:,, Ég ætla
að kalla hana Kötlu því að það
er fallegt nafn á fallega stúlku.”
Síðan hjálpar hún manni sínum
úr blautu fötunum og leiðir
hann og heldur á stúlkunni inn í
eldhúsið og sest við eldstóðirnar
til að barnið og maðurinn
fengju í sig hita.
Síðan leið að jólum og það
var komið aðfangadagskvöld,
konan var búin að sauma litinn
jólakjól á stúlkuna og allir aðrir
voru komnir í bestu fötin sín
og fyrst borðuðu allir reykt
hangikjöt og síðan fóru allir
inn í baðstofuna og bóndinn las
upp úr Biblíunni, síðan fengu
allir einn pakka nerna Katla litla
sem fékk tvo.
Upp frá þeim degi sem bóndinn
fann stúlkuna þökkuðu hjónin
Guði hvern einasta dag fýrir að
hafa sent þennan litla engil til
sín. Og alltaf þegar bóndinn
hitti Surtlu, Gránu og Hyrnu,
kindurnar sínar sem voru
týndar þakkaði hann þeim fjfir
að hafa verið svo nálægt Kötlu
litlu því annars hefði hann ekki
fundið hana.
Þrjú efstu í jólasögukeppni Jólablaðsins
Krakkar með hæflleika
Þegar úrslit lágu fyrir í
jólasögukeppni Jólablaðsins
kom í Ijós að fyrstu þrjú
sætin skipuðu nemendur í
Varmahlíðarskóla.
Þetta eru þau Þóra Kristín
Þórarinsdóttir 13 ára sem hlaut
fjTstu verðlaun fyrir söguna
Öðruvísi jól. Þóra Kristín býr á
Frostastöðum og hlaut hún að
launum Playstation 2 tölvu sem
Skagfirðingabúð og Nýprent
gáfú.
í öðru til þriðja sæti varð
Þóra Kristin sigraSi I Jóiasögukeppninni.
Kolbjörg Katla Hinriksdóttir
13 ára fyrir söguna Jólabarnið.
Kolbjörg Katla er frá Syðstu -
Grund og hlýtur hún 5 þúsund
króna úttekt í Skagfirðingabúð
að launum og eru verðlaunin
frá Skagfirðingabúð og
Nýprent.
I öðru til þriðjasæti vareinnig
Hákon Ingi Stefánsson 10 ára
sem kom með sannsögulega
sögu sem heitir Þegar Stúfur
sá ofsjónir. Hákon Ingi býr í
Varmahlíð og hlaut hann líkt
og Kolbjörg Katla 5 þúsund
króna úttekt í Skagfirðingabúð
og eru verðlaunin frá Skag-
firðingabúð og Nýprent.Eru
hér svo sannarlega á feðrinni
rithöfundar framtíðarinnar og
unt leið og Feykir óskar þeim
Páli Dagbjartsson, skólastjóri i VarmahlíSarskóla, varað vonum stoltur af krökkunum og
stillti sér upp á mynd með þeim Hákoni Inga, Kolbjörgu Kótlu og Þóru Kristinu.
til hamingju með árángurinn ekki pennan niður falla heldur
eru þau hvött til þess að láta halda áfram að skrifá.
Jólasaga eftir Hakon Inga Stefansson
Þegar Stúfúr
sá ofsjónir
Þegar ég var lítill, var ég oft að
búa til sögur. Einu sinni bjó ég
til sögu um jólasveininn Stúf
og afa minn. Sagan byggir á
raunverulegum atburðum - því
þetta gerðist í raun og veru!
Það var farið að styttast í jólin
og jólasveinarnir voru að byrja
að týnast til byggða. Mér þótti
mjög skemmtilegt að setja
skóinn út í glugga og var alltaf
svo spenntur að sjá hvað ég
fengi. Hins vegar fannst mér
það svo ósanngjarnt að bara
krakkar fengju í skóinn, en
ekki bara allir. Ég á til dæmis
besta afa í heinti, en hann
fékk ekkert. Einu sinni lánaði
ég afa skó til að setja upp í
Hákon Ingi.
gluggann hjá sér , svo Stúfur
jólasveinn gæti sett eitthvað
í hann. Seinna um kvöldið
kom Stúfur og setti kartöflu í
skóinn! Um morguninn fór ég
inn í herbergið til afa til þess að
gá hvað hann hefði téngið. Ég
var nrjög spenntur að sjá hvað
hannfengi. Afi var bara rétt að
vakna og var ekkert búinn að gá
í skóinn sinn. Þegar ég kíkti í
skóinn hans, sá ég bara kartöflu.
Ég sýndi afa hana . Hann varð
voða hissa og spurði: Var ég
svona óþekkur? Nei, nei, sagði
ég. Stúfúr sá bara ofsjónir.
Okkur afa þykir alltaf jafn
gaman að rifja þessa sögu upp.
Hver veit hvað hann Stúfur sá,
en eitt veit ég og það er að hann
afi minn er aldrei óþekkur.
Kannski við ættum að gera aðra
tilraun og sjá hvað gerist.