Feykir - 05.03.2009, Blaðsíða 6

6 Feykir 09/2009
OPNUVIÐTAL Feykis
Eyþórjónasson,
reióhallarstjóri á
Svaóastöóum, fékk
ástina á íslenska
hestinum í vöggugjöf
og hefur hann
helgaö starfsævi
sína hestinum. Eftir
aö hafa dottió illa
á hestbaki endaði
Eyþór sem öryrki en
hann hefur nú náó
aó koma undir sig
fótunum á nýjan leik
og stýrir reióhöllinni af
miklum myndarbrag.
Feykir settist nióur
meó Eyþóri og
fræddist um ótrúlegt
lífshlaup hallarstjórans
á Svaóastöóum.
Eyþór er fæddur og uppalin á
Reykhólum en foreldrar hans
ráku stórt fjárbú í ríkiseigu sem
staðsett var í útjaðri þorpsins.
-Við fluttum reyndar inn í
þorpið þegar ég var 12 ára en
pabbi hélt áfram að vinna á
búinu. Síðan er ég að stórum
hluta alinn upp hjá ömmu og afa
á Höllustöðum við Breiðafjörð,
útskýrir Eyþór þegar ég spyr
hann um ættir og uppruna.
Eyþór og bróðir hans Bjarni,
sem er landskunnur hestamaður,
ólust upp í nánu samneyti við
íslenska hestinn og segir Eyþór
að móðir þeirra bræðra hafi
verið óþreytandi að ríða með
þeim út þegar þeir voru börn.
-Mamma og pabbi áttu mikið af
góðum hestum og því má segja
að hestaáhuginn sé meðfæddur.
Mamma reið á vaðið með að
kenna okkur bræðrum en þegar
pabbi sá að okkur var full alvara
með hestamennskuna keypti
hann handa okkur góða hesta
sem hann setti í hendurnar á
okkur. Hvort eitthvað yrði úr
þessum hestum myndi síðan
standa og fafla með okkur
sjálfúm.
Það er skemmst frá því að
segja að áhuginn minnkaði ekki
með árunum og þegar þeir
bræður voru 14 og 12 ára voru
þeir með 10 hesta á húsi sem
þeir sáu algjörlega um.
-Hesthúsið var aðeins fyrir utan
Reykhóla og í frímínútum í
skólanum þegar aðrir lágu í
sófanum eða fóru út að reykja
skelltum við bræður okkur á
skellinöðruna og út í hús að gefa.
Síðan vorum við þar öllum
stundum effir skóla.
Samhliða hestamennskunni
fékk Eyþór sem unglingur
mikinn vélaáhuga og þegar
félagarnir fengu bílpróf og
keyptu sportbíl fékk Eyþór sér
gamlan Willis-jeppa sem hann
gerði upp. -Ég veit ekki hvaðan
þessi vélaáhugi minn kemur því
ekki liggur hann í ættum hjá
mér.
Það varð því úr þrátt fyrir
brjálaðan hestaáhuga að ég fór
16 ára gamall í Vélskóla íslands.
Hestamennskunni sinnti ég þó
alltaf samhliða og effir vél-
stjóranámið má segja að
hestabakterían hafi orðið öðru
yfirsterkari því ég fór í beinu
framhaldi í Hóla, þaðan sem ég
útskrifaðist síðan sem búfræð-
ingurvorið 1994.
Sígaunalíf
hestamannsins
Þegar Eyþór var á Hólum fór
hann í verknám til Eiríks heitins
Guðmundssonar í Gunnarsholti
þar sem hann vann með Þórði
Þorgeirssyni. Eftir nám hélt
samstarf þeirra Þórðar áfram þar
til leiðin lá til Þýskalands þar
sem Eyþór vann tvo vetur hjá
Rúnu Einars og Karly Zings-
heim. -Eftir fyrra tímabilið í
Þýskalandi kom ég heim til
íslands og alla Ieið hingað norður
í Skagafjörð þar sem ég fór að
vinna með Bjarna bróður við
tamningar og einnig á Ríp í
Hegranesi. Það vildi hins vegar
ekki betur til en svo að eftir
hálfan mánuð í vinnu varð ég
undir hesti og handleggsbraut
mig það illa að ég þurff i að vera í
gifsi í rúma tvo mánuði. Þarna
var ég nýlega búinn að kaupa
mér góðan keppnishest en það
fór þannig að ég setti hann í
hendurnar á Bjarna bróður en sá
hestur reyndist honum vel og
náðu þeir saman mjög góðum
árangri.
Á þessum árum vann Eyþór í
hestunum stóran hluta ársins en
á haustin fór hann yfir í járn- og
blikksmíði auk þess sem
bíladellan fylgdi honum alltaf.
Veturna 1997 -1998 var Eyþór að
temja með Sigurði Sigurðarsyni í
Mosfellsbæ. -Þá um páskana
1998 datt Bjarni bróðir af baki og
lenti á hækjum svo ég hætti í
vinnunni og rauk norður til þess
temja fyrir hann og í framhaldi
af því fór ég eff ir áramót veturinn
eftir í reiðkennaranám á Hólum.
Þið eruð mjög samrýmdir
bræður? -Já, það er náttúrlega
ekki nema tvö ár á milli okkar og
við höfúm alltaf verið miklir
vinir, auðvitað komu tímabil
þegar við vorum litlir þar sem
við bæði rifumst og slógumst en
í dag erum við mjög nánir og
það líður ekki sá dagur að við
tölumst ekki eitthvað við.
Veturinn sem Eyþór var í
reiðkennaranámi var hann í
orðsins fyllstu merkingu vaninn
undir kvenmann en þar voru að
verki Leifur heitinn í Keldudal
og tengdasonur hans Eysteinn
Leifsson. -Þetta var á Þorrablóti
og þangað var komin ungur
hjúkrunarfræðinemi Iris Svein-
björnsdóttir en Iris hafði unnið
við tamningar hjá Leifi áður en
hún fór í hjúkrunarfræðina. Það
þurft i ekki meir en að leiða okkur
þessa hestaheila saman og málið
var dautt, rifjar Eyþór upp og
hlær. Núna eigum við tæplega
tveggja ára gamlan strák sem
heitir Jónas Atli.
Afdrifaríkur reiótúr
Vorið 99 lá leið Eyþórs til Jóns á
Vatnsleysu. Auk þess sem hann
var að temja með Bjarna bróður
sínum. -Ég hef verið lánsamur
með það í gegnum tíðina að fá að
vinna hjá og með mörgum
góðum hestamönnum og ég eins
og svampur reyndi að sjúga f mig
alla þá þekldngu sem í boði var.
Haustið 99 elti Eyþór ástina til
Akureyrar en um vorið var hann
mættur aftur í Skagafjörð og í
þetta sinn fór hann að vinna við
tamningar í Hofsstaðaseli auk
þess sem hann var hluta úr degi
að temja með Bjarna bróður
sínum. -Það var síðan 19.
september sem ég fór í afdrifa-
ríkan reiðtúr. Ég var á hesti sem
átti að fara að selja og var verið
að taka sölumyndband. Það vildi
ekki betur til en svo að endur
fljúga upp og hesturinn blind
rauk með mig. Eftir að hafa
hlaupið smá spöl beygði hann
skyndilega út af veginum en ég
hélt áfram í stórum boga og
endaði á grjóti f vegkantinum.
Ég fann strax að eitthvað hafði
komið fyrir en skrönglaðist engu
að síður á fætur og var fluttur
niður á Krók þar sem læknar
sögðu mér að liggja í 10 daga. Ég
var hins vegar búinn að ætla
vestur í göngur og vildi ekJd hafa
það af írisi svo ég bjó um mig
þannig að ég gat legið eiginlega
alveg flatur í bílnum og þannig
fórum við vestur. Rúmum
sólahring síðar var ég fluttur
með sjúkrabíl á sjúkrahúsið í
Bræðurnir Eyþór og Bjarni Jónassynir.